เสน่ห์ร้าย อคิน

แค่ความสุขชั่วคราว(2)

เอาล่ะๆ ฉันไม่อยากทะเลาะกับเธอแล้ว วันนี้ฉันกำลังมีความสุขไม่อยากอารมณ์เสีย แล้วคืนนี้ฉันจะไปผับกับเพื่อนไว้ดึกๆ ไม่ได้ไปไหนจะมาหาอีก เข้าใจไหม”

ร่างสูงเอ่ยออกมาอย่างคนปากแข็ง และเธอก็รับคำอย่างว่าง่ายเหมือนอย่างเคย เขาก็พูดแบบนี้ทุกทีแต่สุดท้ายก็กลับมานอนกอดเธออยู่ทุกคืนไม่ว่าจะดึกแค่ไหนก็ตาม เป็นแบบนี้มานานสามปีกว่าแล้ว ตั้งแต่เรียนปีหนึ่ง จนตอนนี้ทั้งคู่อยู่ปีสี่กำลังจะจบการศึกษากันอยู่แล้ว ตลอดเวลาเขาและเธอไม่เคยมีสถานะ ทุกคนไม่มีใครระแคะระคายเรื่องนี้ แม้ว่าเธอกับเขาจะเรียนคณะเดียวกัน ห้องเดียวกัน แต่เมื่ออยู่ข้างนอกเธอและเขาก็เหมือนรู้จักกันแค่ผ่านๆ เท่านั้นไม่ได้สนิทสนมอะไรกัน เพราะเธอก็แค่คนจนๆ ที่พยายามหาเงินมาเรียนอัพชีวิตตัวเองให้ดีขึ้น เพื่อนๆ ที่นี่ไม่มีใครคบเธอเลยเพราะความจน มหาวิทยาลัยแห่งนี้มีแต่คนรวยๆ ทั้งนั้น และเขาก็เช่นกันเขามีแก๊งค์เพื่อนของเขาอยู่แล้ว มีทั้งชายและหญิงและหนึ่งในแก๊งค์เพื่อนผู้หญิงของเขาก็ชอบเขาอยู่ โดยที่เธอคนนั้นแสดงอาการให้เห็นอย่างชัดเจน และคนอย่างอย่างอคิณมีหรือจะปล่อยให้พลาด เธอคิดว่าต้องเป็นแบบนั้นแน่ๆ

" ค่ะ ไว้บัวเสร็จงานจะรีบกลับมารอนะคะ "

ร่างบอบบางพูดเพียงเท่านั้นก็รีบลุกขึ้นมาแล้วก็พาร่างกายอันบอบช้ำเข้าไปในห้องน้ำเพื่อชำระล้างร่างกายให้สะอาดจากการผ่านศึกหนักมาตั้งแต่เมื่อคืนตลอดทั้งคืน โดยที่เธอไม่หันกลับมามองร่างสูงอีกเลย อคิณหลังจากที่ร่างบอบบางลับตาไปแล้ว ตัวเขาเองก็รีบลุกขึ้นมาแล้วแต่งตัวแบบลวกๆ ออกจากห้องของเธอทันทีเพื่อไปยังห้องของตัวเองซึ่งก็อยู่ไม่ไกล ห้องของเขาติดกันกับห้องของเธอนี่เอง เขาซื้อเอาไว้ตอนที่รู้ว่าเธออยู่ที่นี่โดยที่เพื่อนของเขาไม่มีใครรู้เลย

ใบบัวรีบอาบน้ำแต่งตัวโดยใช้เวลาเพียงไม่นานจากนั้นก็รีบไปยังร้านกาแฟที่เธอทำงานพาร์ทไทม์อยู่ เมื่อมาถึงก็เจอกับเจ้าของร้านคือพี่ก้อง ย้อนไปเมื่อ 3 ปีที่แล้วตอนที่เธอมาสมัครงานเพราะอยากจะหารายได้เพื่อเป็นค่าใช้จ่ายในชีวิตประจำวันระหว่างเรียน เธอมาที่นี่บังเอิญเจอกับพี่ก้องอยู่ที่หน้าร้านกาแฟซึ่งตอนนั้นเขากำลังรถเสียอยู่ถึงแม้ว่าเธอจะซ่อมรถไม่เป็นแต่ว่าเธอก็ยังมีน้ำใจไปถามไถ่เขาโดยที่เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเป็นใคร เธอกับเขาคุยกันอยู่พักใหญ่แม้ว่าใบบัวจะรีบไปสมัครงานมากแค่ไหนก็ตาม แต่เธอก็ยังสู้อุตส่าห์อยู่เป็นเพื่อนเขาจนช่างมาถึงเธอถึงได้ปลีกตัวออกมาสมัครงาน แล้วตัวก้องเองก็เห็นว่าเธอเดินเข้าไปในร้านของตัวเองจึงเดินตามมา หลังจากนั้นก็ได้รู้ว่าสาวน้อยคนนี้มาสมัครงานในตำแหน่งเด็กเสริ์ฟ เขารับโดยทันทีแล้วก็ไม่ถามสักคำไม่สัมภาษณ์อะไรทั้งนั้นเพราะเขามั่นใจว่าสาวน้อยคนนี้เป็นคนดี แล้วที่สำคัญเขาถูกชะตากับเธอเป็นอย่างมาก ความประทับใจแรกเห็นทำให้ก้องแอบชอบใบบัวมาโดยตลอดจนถึงทุกวันนี้

" สวัสดีค่ะพี่ก้อง วันนี้เข้าร้านด้วยหรอคะ ใบบัวไม่เห็นพี่เข้ามาหลายวันแล้ว "

ร่างบอบบางพูดทักทายพร้อมกับยกมือขึ้นไหว้ผู้ใหญ่ด้วยความเคารพ เธอคิดกับก้องเป็นเหมือนที่ชายคนหนึ่งเท่านั้นแล้วไม่เคยคิดเกินเลยไปมากกว่านั้น แม้ว่าเธอก็รู้ดีว่าเขาคิดกับเธอเช่นไร

" ครับ พอดีพี่ยุ่งๆ น่ะ นี่ก็ออกมาทำธุระให้กับครอบครัวก็เลยไม่ได้เข้าร้านหลายวันเลย เป็นไงยุ่งมากไหมเรา "

ก้องรายงานตัวว่าเขาไปไหนมาบ้างตลอดหลายวันมานี้ เขาไม่เคยมีเรื่องปิดบังเธออยู่แล้ว นอกจากเขาจะเป็นเจ้าของร้านกาแฟแล้วเขายังเป็นเจ้าของบริษัทอสังหาริมทรัพย์แห่งหนึ่งอีกด้วย ซึ่งเป็นธุรกิจของครอบครัว ตัวเขาเองชอบที่จะมีร้านกาแฟเล็กๆ มากกว่าแม้ว่าในชีวิตคนเราจะเลือกไม่ได้แต่เขาก็พร้อมจะทำอะไรหลายๆ อย่างไปพร้อมๆ กันได้โดยไม่กลัวเหนื่อย

" ไม่ยุ่งเท่าไหร่ค่ะ แค่นี้บัวรับมือได้สบายมากค่ะ พี่ๆ ก็อยู่กันเยอะแยะ ว่าแต่พี่ก้องทานอะไรมาหรือยังคะให้บัวทำอะไรให้กินไหมคะ "

ร่างบอบบางเอ่ยบอกไปอย่างเป็นห่วงซึ่งเธอก็ทำแบบนี้มาตลอดตั้งแต่รู้จักกับเขา ทีแรกเธอเกรงใจเขาและด้วยความที่เขาใจดีเป็นกันเองกับเธอมากไม่สนช่องว่างระหว่างฐานะ จนทำให้เราสนิทกันจนถึงทุกวันนี้ เธอยังนึกสงสัยทั้งที่เขาแสนดีขนาดนี้ทำไมเธอถึงไม่ชอบเขากันนะกลับไปชอบใครก็ไม่รู้ที่ไม่เคยนึกถึงความรู้สึกของตัวเองบ้างเลย คนเอาแต่ใจตัวเองคนนั้นกลับได้หัวใจของเธอไปครองโดยไม่ต้องทำอะไรเลย

" ไม่เป็นไรครับพี่ยังไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ พี่ขอกาแฟสักแก้วขึ้นไปที่ห้องทำงานแล้วกันนะ แล้วเย็นนี้เดี๋ยวพี่ไปส่งเลิกงานแล้วรอพี่ข้างล่างหรือจะขึ้นมารอพี่ข้างบนเหมือนเดิมก็ได้ "

ก้องพูดพร้อมกับเดินเข้าไปในห้องทำงานของตัวเอง วันนี้เขาต้องมาเคลียร์เอกสารหลายอย่างกับที่ร้าน แต่เขาก็ยังอยากคุยกับเธออยู่พยายามหาเวลาที่จะอยู่กับเธอให้มากที่สุด เผื่อสักวันจะเอาชนะใจเธอได้ เขาพยายามแสดงออกให้เธอรู้ว่าเขาชอบเธอแต่เป็นตัวเธอเองที่พยายามเว้นระยะห่าง ทำทุกทางให้เขารู้ว่าเธอคิดกับเขาเป็นเพียงแค่พี่น้องเท่านั้น ซึ่งเรื่องนี้เขารู้ดีมาตั้งแต่ไหนแต่ไร แต่ตัวเขาเองที่ยังดื้อรั้นและพยายามเอาชนะใจเธอให้ได้อยู่

" ได้ค่ะ เดี๋ยวรอแป๊บนึงนะคะกาแฟดำไม่ใส่น้ำตาลหนึ่งแก้ว "

เธอพูดพร้อมกับฉีกยิ้มให้เขาแล้วก็หมุนตัวไปชงกาแฟจากนั้นก็เอาขึ้นไปให้เขาที่ห้องทำงานแล้วเธอก็กลับมาทำงานตามปกติ คนที่ร้านรู้ดีว่าผู้เป็นเจ้านายกำลังหลงรักสาวน้อยคนนี้ แล้วทุกคนก็ต่างเห็นดีเห็นงามไปด้วยสนับสนุนกันทั้งหมดเพราะเห็นว่าสาวน้อยคนนี้เป็นเด็กดี ถึงแม้ว่าฐานะไม่ได้ร่ำรวยอะไรแต่ก็มองว่าเหมาะสมกับเจ้านาย ก้องและใบบัวเมื่อยืนอยู่ด้วยกันเป็นคู่ที่เหมาะสม ทุกคนต่างคิดแบบนี้ต่างจากเธอที่คิดว่าตัวเองไม่เหมาะสมกับใคร เธอเป็นผู้หญิงที่ไม่ดีพอสำหรับพี่ก้องหรอกแล้วก็ยังไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีพอสำหรับใครอีกด้วย หากทุกคนรู้ว่าเบื้องหลังเธอทำอะไรทุกคนอาจจะไม่ได้เอ็นดูเธอแบบนี้ก็ได้