แมนเมืองพาพลอยรัมภาขับรถดูไร่องุ่นแล้วพาไปดูลำธารเล็กๆ ที่อยู่ใกล้ๆ พาเธอนั่งอยู่ตรงนั้นสักพักก็พาเธอกลับไปยังที่พักในตอนใกล้เที่ยง
“อยากกินข้าวในห้อง หรือว่าจะไปนั่งกินที่โรงอาหารกับพวกคนงาน” แมนเมืองถามเธอ
“นั่งกินในห้องก็ได้ ฉันไม่ชอบคนเยอะๆ” พลอยรัมภาบอก
“งั้นรออยู่นี่ จะไปเอาข้าวมาให้” แมนเมืองบอกแล้วเดินออกจากห้องพัก ตรงไปที่โรงอาหารที่อยู่ห่างออกไปอีกหนึ่งร้อยเมตร เพื่อเอาข้าวมาให้เธอ
พลอยรัมภาส่องดูนอกห้องพบว่าไม่มีใคร แล้วรถกระบะเก่าๆ ของคนงานก็จอดทิ้งเอาไว้ เธอใช้โอกาสนี้เดินออกจากห้อง แล้วเดินไปส่องดูพบว่ามีกุญแจเสียบคาอยู่ เธอยิ้มออกมาอย่างดีใจแล้วเข้าไปในรถแล้วพยายามสตาร์ทรถอยู่หลายที จนในที่สุดรถก็สตาร์ทติด
เธอยิ้มอย่างดีใจแล้วจะขับออกไปแต่ว่าเธอเข้าเกียร์ไม่ได้ เหมือนว่ารถมีปัญหาอยู่
แมนเมืองเดินมาถึง เขาขบกรามจนนูนเป็นสันด้วยความโมโห วางถาดอาหารไว้หน้าห้องแล้วเดินไปล
