แมนเมืองกลับเข้ามายังห้องพักที่อยู่ท้ายไร่ เขาประกาศให้ทุกคนรู้ว่าพลอยรัมภาคือคนของเขา เพื่อให้คนงานชายที่แอบมองเธออยู่รู้ว่าไม่ควรแตะต้องเธอ และทำเอาคนงานสาวๆ บางคนถึงกับอกหัก
เขาปลดล็อกแม่กุญแจแล้วบิดลูกบิดประตู แต่เปิดไม่ออกไม่ได้เพราะเธอล็อกจากด้านในอีกที
“พลอยเปิดประตูให้ผม” เขาบอก พลอยรัมภาได้ยิน แต่เธอเงียบและไม่ยอมเปิดประตูให้เขา
“ถ้าคุณไม่เปิดให้ แล้วผมพังประตูเข้าไปได้ คืนนี้คุณไม่ได้นอนทั้งคืนแน่” แมนเมืองบอกเธอนัยว่าเขาจะทำเรื่องอย่างว่ากับเธอทั้งคืน
พลอยรัมภารีบเปิดประตูให้เขาแล้วไปนั่งที่มุมห้อง แมนเมืองมองกระเป๋าของเธอที่ยังไม่ได้จัดให้เข้าที่ แล้วก็มองเธอด้วยสายตาที่เหนื่อยใจ
“ทำไมยังไม่เก็บของ”
“ฉันไม่ได้อยากอยู่ที่นี่” เธอตอบเขาเสียงเบา
“ใช่สิ อยากไปเที่ยวภูเก็ตจนตัวสั่นเลยนี่นะ” แมนเมืองประชดประชันเธอ
“แล้วคุณมายุ่งอะไรด้วย ฉันจะไปที่ไหนกับใครมันก็เรื่องของฉัน”
