เมื่อฉันทะลุมิติมาติดอยู่ในซีรีส์เกาหลียุคโชซอน

บทเปลี่ยน

รุ่งอรุณของวันใหม่ในยุคโชซอน

แพรไหมตื่นนอนตอนเช้าก็ยังพบว่าเธอยังอยู่ในร่างของชอนอาบุตรสาวของอัครเสนาบดีฝ่ายขวาแห่งยุคโชซอนเธอกำลังครุ่นคิดถึงฝันของเธอเมื่อคืน ถ้าฝันคือเรื่องจริงตอนต่อไปนี้ก็คือเธอต้องเข้าวัง…แต่เดี๋ยวก่อนในเมื่อเธอไม่ตายบทมันก็จะเปลี่ยนไปนั่นก็เท่ากับว่าเธอจะไม่สามารถคาดเดาอะไรได้นับจากนี้! 'ถ้าเราไม่ตายงั้นในบทจะมีใครตายแล้วบทนางเอกก็คือพระชายาตอนนี้นี่นา'

“คุณหนูเจ้าคะ แต่งกายให้เรียบร้อยเถิดเจ้าค่ะ นายท่านเรียกพบ”

เสียงสาวใช้คนเดิมของชอนชามาเรียกปลุกเธอเหมือนเดิม

“ดาโซ แต่งตัวให้ข้าได้หรือไม่ ข้า…ยังมึนหัวอยู่เลยแต่งเองไม่สะดวก”

'ใครจะไปใส่ถูกว๊าาา เกิดมาเคยใส่แต่เสื้อยืดกางเกงยีนส์แล้วนี่อะไร ไม่รู้กี่ชิ้นต่อกี่ชิ้น ขนาดชุดไทยโบราณเรายังไม่เคยใส่'

“เจ้าค่ะคุณหนู”

สาวใช้ดาโซรีบมาจัดแจงให้เธอทันที

'ชุดฮันบกสีสวยสด นี่คงเป็นของแม่หญิงชั้นสูงสินะ ฤดูหนาวนิยมใส่ผ้าฝ้าย ฤดูร้อนผ้าแพร อืมมม..ช่วงนี้ผ้าแพรคงจะเป็นช่วงฤดูร้อน จะไหวมั้ยนี่รุงรังขนาดนี้ 저고리 (ชอโกรี) เสื้อคลุม치마 (ชิมา) กระโปรง두루마기 (ทูรูมากี) เสื้อคลุมตัวยาว ส่วนใหญ่มักสวมใส่ตอนออกไปข้างนอก ส่วนแพน=กระโปรงชั้นใน,ช็อกซีมา=แถบผ้าขนาดใหญ่ใช้รัดทรวงอกแทนยกทรง ทั้งหมดนี้คือข้อมูลในพี่กูหมายถึงกูเกิ้ลน่ะ ดีนะที่คลั่งเกาหลีถึงพอได้ไปค้นหาข้อมูลอยู่บ้าง หึหึหึ'หญิงสาวนั่งอมยิ้มภูมิใจในความคลั่งเกาหลีของเธอ

“ดาโซทำไมต้องทำผมตึง ถักเปียซะเรียบร้อยขนาดนี้ด้วย ข้าอยากจะทำทรงม้วนลอนเกาหลีสวยๆ มากกว่า”

“คุณหนูยังไม่หายดีใช่มั้ยเจ้าคะ ทรงม้วนลอนเกาหลีคืออะไรเจ้า ข้าไม่เข้าใจและไม่เคยได้ยินชื่อแบบนี้เลยเจ้าค่ะ"

สาวใช้ยังคงมึนงง กับท่าทางและวาจาของแพรไหมในร่างชอนอาเช่นเดิม

"เจ้ายังไม่ชินงั้นหรือดาโซ เจ้าน่ะเลิกกังวลในตัวข้า ควรจะทำใจให้ชินอย่างเพลงของพี่หนุ่มวงกะลาได้แล้ว เพราะเจ้ายังต้องอยู่กับข้าอีกหลายวันเลยเชียวล่ะ ข้าใส่เสื้อสีเหลืองเช่นนี้เพราะข้ายังโสดใช่มั้ยล่าาา ไปกันเถอะเห็นว่าท่านพ่อเรียกหาข้า ข้าพร้อมสำหรับออกศึกแล้วล่ะ"

เธอเอ่ยอย่างจำนน เพราะหมดทางที่จะหนีแล้วจริงๆ

“คุณหนูพูดราวกับจะไปออกศึกที่ใด”

“ศึกที่นี่แหร่ะ โชซอน ใหญ่หลวงเชียวล่ะ เฮ้ออ”

หญิงสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่นิ่งคิดถึงปัญหาต่อจากนี้อีกยาวไกลจริงอยู่ในซีรีส์มันมีอยู่แค่ไม่กี่ตอน แต่ ณ ตอนนี้มันไม่สามารถกดข้ามตอนได้นี่สิเพราะที่ ที่เธออยู่ตอนนี้ก็เปรียบเสมือนโลกจริงโลกนึงนั่นแหละ

************************************

“ข่าวว่าเจ้าไม่สบาย ดีขึ้นแล้วหรือไม่ชอนอาลูกพ่อ”

“ดีขึ้นแล้วเจ้าค่ะ ท่านพ่อเรียกลูกมามีเรื่องอันใดหรือเจ้าคะ”

‘เอาสิแพรไหม สู้ๆ ทำเหมือนที่เคยดูในละครนั้นแหร่ะ อย่าบอกว่าจะมาบอกชั้นให้เข้าวังนะตาแก่ตัวร้ายแกน่ะคิดอยากกบฏในซีรีส์เกือบทุกเรื่องเลยนะ หึ!’

"เรื่องการเข้าวังของลูก คงต้องเลื่อนออกไปก่อน ตอนนี้ในวังเกิดเรื่องใหญ่ พระชายาสิ้นพระชนม์กระทันหัน!เช่นนั้นแล้วลูกคงต้องเข้ารับการคัดเลือกเป็นพระชายาหลังจากนี้ ก็อีกซัก30 วัน พิธีคัดเลือกพระชายาให้กับองค์รัชทายาทนั้นใช้งบประมาณสูงมาก เจ้าจงเตรียมตัวให้ดีเถิดชอนอา ถึงแม้เจ้าต้องเข้ารับการคัดเลือกกับผู้อื่นด้วยแล้วแต่เจ้าคือลูกของข้าตำแหน่งนี้คงจะให้ใครไม่ได้หรอก"

‘ขี้โกงกันตั้งแต่การคัดเลือกเลยสินะ คอรัปชั่นมันมีทุกยุคทุกสมัยจริงๆ’

"เวลานี้เจ้าไม่ค่อยสบาย ก็จงรักษาเนื้อรักษาตัวให้ดีเถิด พ่อรู้ว่าลูกรักองค์รัชทายาท ตั้งตารอวันนี้มานานแล้ว เช่นนั้นเจ้าจงรออีกสักหน่อยเถิดนะ เอาล่ะพ่อไม่มีอะไรจะเอ่ยแล้วไปพักผ่อนเถอะลูกพ่อ"

“เจ้าค่ะ ท่านพ่อ”

หญิงสาวก้มลงคำนับผู้เป็นท่านพ่อของชอนอา ก่อนลุกเดินออกมาจากห้องอย่างเรียบร้อยสมเป็นลูกคุณหนูในยุคโชซอน

“เย้!! ดาโซ ข้าไม่ต้องเข้าวังตอนนี้แล้วนะรู้มั้ย ข้าอยากจะกรี๊ดออกมาดังดังด้วยความดีใจเลยล่ะ”

“มีเรื่องอันใด ถึงเป็นเช่นนี้ล่ะเจ้าคะคุณหนู”

“เจ้ารีบเดินมานี่ มาใกล้ๆ ข้านี่เร็วๆ ข้าไม่อยากพูดเสียงดัง”

แพรไหมในร่างชอนอากวักมือเรียกสาวใช้ให้เข้าไปใกล้ๆ เธอ

“พระชายาเสียแล้วน่ะสิ ข้าต้องไปคัดเลือกกับคนอื่น นั้นก็หมายความว่า ข้าอาจจะไม่ผ่านก็ได้”

“คุณหนูก็เลยดีใจงั้นหรือเจ้าคะ”

"ใช่นะสิดาโซ แต่เอ๊ะ!พระชายาคือนางเอกตาย งั้นบทเปลี่ยนสิ ก็ใช่เราไม่ตายนี่นางั้นบทเปลี่ยนใครจะเป็นนางเอกล่ะ เราหรอ อุ้ย!ไม่ใช่สิโอปป้าองค์รัชทายาทหล่อปานนั้นจะมาสนใจสาวไทยอย่างเราได้ยังไงแต่เราอยู่ในร่างชอนอานี่นา ไม่สิเรากำลังเล่นละครอยู่เพราะฉะนั้นจะไปรักใครในเรื่องไม่ได้เลยไม่งั้นแย่แน่ๆ!"

ดาโซเริ่มจะมึนงงกับท่าทางและคำพูดของผู้เป็นนายอีกครั้ง เพราะนางพูดไม่เป็นภาษาโชซอนอีกแล้ว

“ดาโซเจ้าอย่าได้กังวล ตอนนี้ข้ากำลังหัดพูดภาษาต่างถิ่นน่ะ ภาษาไทยเจ้ารู้จักมั้ย”

“ไทยคือที่ใดเจ้าคะคุณหนู”

“อยู่ไกลจากที่นี่มาก เพราะอย่างนั้นแล้วเจ้าอย่าได้รู้สึกแปลกๆ กับข้าเลย ป่ะ เราออกไปเที่ยวกันเถอะนะ”

หญิงสาวเดินมาจับมือดาโซก่อนจะจูงมือเธอเดินออกไป ดาโซยิ้มดีใจที่ชอนอาช่วงนี้ค่อนข้างร่าเริงอารมณ์ดีและดูใส่ใจห่วงใยกับความรู้สึกเธอมาก เพราะเมื่อก่อนนี้ชอนอาจะค่อนข้างเคร่งขรึมเย็นชาและเก็บตัว ถึงตอนนี้หญิงสาวจะทำตัวแปลกไปบ้างแต่ก็สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นและความมีจิตใจที่ดี