โดนจับได้(จูบแรก)
1949 คำ
“พักก่อนได้หรือไม่….ทะ…ท่านพี่อินจอง..ข้าไม่ไหวแล้วจริงๆ ”
แพรไหมในร่างคิมชอนอา ซึ่งปลอมตัวเป็นบุรุษหนุ่มน้อยหน้ามน บ่นกะปอดกะแปดขึ้นมา เนื่องจากวันนี้โดนฝึกอย่างหนัก
“ร่างกายเจ้าทำไมอ่อนปวกเปียกเช่นนี้..หืออ…มินโอ?”
เสียงนุ่มๆขององครักษ์หนุ่มอินจองเอ่ยขึ้นก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ เพราะจากการฝึกที่ผ่านมาหลายวันนี้ของมินโอ แทบจะไม่ได้เรื่องเลยแม้แต่นิด แถมยังบ่นอยู่ตลอดเวลา เขานึกอยากจะจับมาตีก้นวันล่ะหลายๆครั้งยิ่งนัก
“มันไม่มีอย่างอื่นให้ทำอีกแล้วเหรอขอรับ?”
แพรไหมเอ่ยถามเขา…เพราะเธอชักจะไม่ไหวอีกต่อไปแล้วกับการฝึกเยี่ยงทหารเช่นนี้
“อย่างอื่นคืออะไรของเจ้า หรือเจ้าถนัดอย่างอื่น?”
อินจองค่อนข้างเห็นด้วยเพราะเขาฝึกทหารส่วนพระองค์มาก็เยอะไม่เคยเจอบุรุษหนุ่มผู้ใด มีร่างกายอ่อนแอเช่นกับมินโอเลยสักคน แถมชอบเก็บตัวอยู่คนเดียว ไม่ออกมารวมตัวกับทหารผู้อื่น
“เท่าที่ผ่านมาในชีวิตของข้า..ก็ถนัดอยู่หลายอย่างนะ..!!”
“อันใด?”
“กิน…นอน..เที่ยว..ไปเรียน…ใช่ๆๆ พูดถึงเรื่องนี้…ท่านก็ให้ข้าไปโรงเรียนก็ได้..อืมมม…สำนักศึกษาไง…ข้าไปเรียนได้หรือไม่? ข้าไม่อยากฝึกอาวุธจริงๆมันไม่ใช่แนวของข้า..นร้าาาท่านพี่อินจองรูปหล่อ!!"
เธอนึกอยากต่อรองอย่างน้อยไปเรียน เธอก็ยังรู้ภาษาอยู่บ้าง ถึงแม้จะรู้แค่งูๆปลาก็เถอะยังดีกว่าต้องมาฝึกอะไรแบบนี้
“ข้าจะลองทูลองค์ชายดูก็แล้วกันนะ…งั้นวันนี้เจ้าก็ไปพักเถอะ”
“เย้ๆท่านพี่อินจองใจดีที่สุดเลย!!”
แพรไหมในร่างคิมชอนอาซึ่งปลอมตัวเป็นบุรุษหนุ่มน้อย วิ่งเข้ามากอดอินจองด้วยความดีใจที่เขาอนุญาตไม่ให้เธอฝึกต่อ รูปร่างของเธอที่คล้ายสตรีมากๆ แถมใบหน้าของมินโอก็สวยงามยิ่งกว่าแม่หญิง ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกแปลกๆ หัวใจที่เย็นชาของเข้าเต้นรัวขึ้นมา ก่อนจะผลักร่างบางออกเพราะมินโอคือผู้ชาย..เขาจะคิดอะไรกับมินโอไม่ได้! แพรไหมเมื่อรู้ว่าลืมตัวก็เขินจนหน้าแดงเอามือลูบท้ายทอยแก้เขินเบาๆ
❤❤❤
ยามพลบค่ำที่ร้านเหล้านอกวังแห่งหนึ่งในกรุงโชซอน
องค์รัชทายาท องครักษ์อินจอง และแพรไหมในร่างชอนอาซึ่งปลอมตัวเป็นบุรุษ อยู่ในชุดสามัญชนนั่งสนทนาอยู่ด้วยกัน
“อินจองเรื่องที่ข้าให้ไปสืบ…เจ้าได้ความมาว่าอย่างไร?”
องค์รัชทายาทซอจุนถามขึ้นหลังจากที่นึกเรื่องนี้ขึ้นมาได้
“ขอรับข้าไปสืบมาแล้ว……แม่หญิงผู้นั้นคือ..คิมชอนอา บุตรสาวของอัครเสนาบดีคิมแทยัง ขอรับ!!”
องค์รัชทายาทถึงกับอึ้งเมื่อได้ยินเช่นนั้น……คิดไม่ถึงว่าคนที่เขาเพ้อฝันอยู่ทุกเช้าค่ำจะกลายเป็นบุตรสาวของคนที่เขาคิดว่าชั่วช้า ชายหนุ่มได้แต่ถอนหายใจเบาๆ แพรไหมที่นั่งอยู่ไกล้ๆอินจองร่วมสนทนาอยู่ด้วยกันถึงกับร้อนๆหนาวๆเมื่อรู้ว่าคนที่ถูกพูดถึงตอนนี้คือตัวเธอเอง
“ข้าชอบนางยิ่งนัก…ไม่เคยถูกตาต้องใจสตรีผู้ใดเท่านี้มาก่อน…แต่เหมือนฟ้าลงทัณฑ์ข้าอย่างไรก็ไม่รู้..ทำไมนางกลายมาเป็นบุตรสาวของคนแบบนั้นไปได้….งั้นก็ช่างเถอะ….มาดื่มกันดีกว่าอินจอง”
องค์รัชทายาทพูดตัดบทก่อนจะชวนองครักษ์มาร่วมดื่มเหล้าด้วยกัน
“เจ้าก็ด้วยมินโอ…หัดดื่มไว้บ้าง…จะได้โตเป็นหนุ่มไวๆเสียที..ไม่ต้องห่วงเรื่องเรียนที่สำนึกศึกษาหรอก..ข้าสนับสนุนเจ้าแน่นอน”
‘ชั้นอยากรู้ในใจคุณนักซอจุน ทำไมคุณไม่พูดออกมาว่าเกลียดนางหรือไม่’ แพรไหมถามเขาในใจออกมาเบาๆด้วยสีหน้าเศร้าๆ
“ดื่มกัน…ขอรับ”
แพรไหมยื่นแก้วออกไปชนก่อนเลย เมา..ใช่มันต้องเมา ถ้ามันจะเศร้าขนาดนี้ เธอคงเข้ามาอกหักในซีรีส์เสียแล้วสินะ นี่คงเป็นบทเรียนใหญ่หลวงของเธออ**บทนึง
❤❤❤
“ปล่อยข้า…พี่อินจอง…ข้าจะดื่มอีก ข้าไม่กลับ…ปล่อยข้า”
ร่างเล็กโวยวายหนักก่อนที่จะคอพับหลับไปในวงแขนอินจอง อินจองผู้ซึ่งไม่ได้เมาแม้แต่นิดได้แต่ส่ายหน้าในความไม่ได้เรื่องของมินโอในทุกๆเรื่อง รู้ว่าดื่มไม่เป็นยังจะดื่มเข้าไปเยอะ เขาได้แต่ถอนหายใจและยิ้มออกมาเบาๆ
“ดูเอาเถิดอินจอง..เจ้ามินโอของเจ้าน่ะแสบสันขนาดไหน…เจ้าพากลับไปนอนทีเถอะ..เดี๋ยวข้าจะกลับไปทีหลัง..ข้ามีเรื่องที่ต้องทำสักหน่อย”
องค์รัชทายาทเอ่ยขึ้นก่อนที่ตัดสินใจจะไปสืบอะไรบางอย่าง…เขาจะไปบ้านคิมชอนอานั่นเอง
“แต่ว่า…ข้าไม่อยากปล่อยให้ท่านไปคนเดียว….เกรงว่าจะเกิดเรื่องขึ้นเหมือนครั้งก่อนอีกขอรับ”
อินจองพูดออกมาเป็นภาษาสามัญเนื่องจากตอนนี้กำลังปลอมตัวเป็นสามัญชนอยู่นอกวัง ซอจุนนิ่งคิดอยู่ครู่นึงก่อนจะเอ่ยออกมา
“อืม…ข้าลืมไปสนิทเลย..ได้งั้นวันนี้เรากลับวังกันก่อน เพราะพรุ่งนี้ข้าต้องไปสำนักศึกษาสำหรับบัณฑิตแต่เช้า…ต้องพาเจ้ามินโอไปลองเข้าชั้นเรียนกับเหล่าบัณฑิตดู…ไม่รู้ว่าพวกขุนนางต่างๆจะว่าอะไรข้าบ้างเกี่ยวกับเรื่องนี้!”
อินจองพาร่างบางของหญิงสาวขึ้นขี่หลัง ก่อนจะพากันกลับวังอย่างรวดเร็ว
❤❤❤
อินจองพาแพรไหมในร่างที่ปลอมเป็นบุรุษมาส่งที่พักพร้อมกับองค์รัชทายาท….
“อืมมม…ใครน่ะ…องค์รัชทายาทหรอ…ทำไมๆ ท่านเกลียดข้าหรอ..ทำไมท่านไม่พูดล่ะว่าท่านเกลียดข้า….เงียบทำไม!!!”
หญิงสาวโวยวายขึ้นมาอย่างไร้สติเพราะเมามาก…
“เจ้านี่เมาแล้วเพ้อเจ้อจริงๆ อินจองไปเอาผ้าชุบน้ำมา…ข้าจะเช็ดตัวให้เจ้ามินโอเสียหน่อย…”
องค์รัชทายาทสั่ง…เขาอยากจะอยู่อีกนิด อยากจะรู้ว่าในใจของเด็กหนุ่มมินโอคิดอะไรอยู่ถึงได้เมาไม่มีสติแล้วพูดออกมาเช่นนี้
“กระหม่อมทำเองก็ได้..พะย่ะค่ะ..ฝ่าบาท!”
“ไปเอามาเถอะน่า…สภาพแบบนี้เจ้าเอาไม่อยู่หรอก”
แพรไหมลุกขึ้นมาจ้องหน้าสะลึมสะลือใส่องค์รัชทายาทซอจุน แก้มที่แดงเปล่งปลั่งเพราะฤทธิ์ของสุรา
“ท่านเกลียดข้าใช่มั้ย….ข้า…นี่มันโชคร้ายนักที่…ไปหลงรัก…คนอย่างท่าน”
หญิงสาวคล้องคอเขาลงมา ประทับรอยจูบไปบนริมฝีปากหยักขององค์รัชทายาท ชายหนุ่มถึงกับตะลึงงัน ใจเขาเต้นตึกๆ คิดไม่ถึงว่ามินโอจะกล้าทำแบบนี้ เค้าผลักร่างบางออกให้นอนลง พร้อมกับจองอินที่นำผ้าชุบน้ำมาให้เขาพอดี ชายหนุ่มเอาผ้าชุบน้ำบรรจงเช็ดไปที่ ใบหน้า ลำคอ หวังเพื่อให้มินโมสร่างเมา..ก่อนจะเริ่มถอดเสื้อแพรไหมออก
“หืมมม….นั้นอะไร….…” เขาตกตะลึง! กับสิ่งที่เห็นตรงหน้ารีบเอาผ้ามาปิดร่างกายของเธอไว้กลัวอินจองซึ่งยืนอยู่ไกล้ๆจะเห็นเข้า
“อินจอง…จะเจ้าออกไปก่อน!!”
“พะย่ะค่ะ…ฝ่าบาท”
‘นี่มันอะไรกัน…มินโอคือผู้หญิงอย่างนั้นหรือ!!! มันบ้ากันไปใหญ่แล้ว'
“ฝ่าบาท……ท่านไม่รู้จริงๆหรอ….ว่าข้าน่ะเป็นผู้หญิงนะ….ท่านไม่รู้จริงๆหรือว่าแกล้งไม่รู้….ว่าข้าน่ะรักท่านเข้าแล้ว”
ร่างบางยังคงพึมพำเพราะฤทธิ์เมาอย่างไร้สติ ชายหนุ่มจ้องหน้าหญิงสาวพินิจมองใบหน้างามนิ่ง….ใช่นางไม่เหมือนบุรุษสักนิด ทำไมเขามองไม่ออกว่านางคือผู้หญิง..ผิวพลันที่ขาวผ่องนวลเนียน แถมหนวดก็ไม่มีซักเส้น ทำไมเขาโง่จนดูไม่ออก เขาไม่ได้โกรธว่าเธอหลอกเขา….เพราะเขาเป็นคนตั้งใจพาหญิงสาวกลับมาเอง….แต่เขาโกรธตัวเองที่ให้เธอไปฝึกอาวุธ..เรียนการต่อสู้อย่างหนักอยู่เป็นเดือนๆ….
❤❤❤
องค์รัชทายาทซอจุนนั่งรอจนหญิงสาวรู้สึกตัวและมีสติขึ้นมาอีกครั้ง ตาโตในกรอบขนตางอนดกดำค่อยๆลืมตาขึ้นมา
“องค์ชาย!…ท่านทำไมมาอยู่ในห้องของข้า…?”
ชายหนุ่มไม่รอช้า คว้าร่างบางเข้ามากอด! แพรไหมตกตะลึงกับการกระทำของเขา นี่เขาเป็นชายรักชายหรืออย่างไรกัน กอดแบบนี้มันไม่ใช่กอดผู้ชายเลย เธอรีบผลักเขาออกจากการเกาะกุม
“ท่าน…ทำอะไร”
ร่างสูงดึงร่างบางมากอดอีกครั้ง…ก่อนจะก้มลงมาประทับรอยจูบลงไปที่ริมฝีบางปากอย่างโหยหาและดูดดื่ม ลิ้นอุ่นๆของเขาที่พยายามซอกซอนเข้ามาในโพรงปากของเธอทำให้เธอนึกสะท้าน อ่อนเปลี้ยไปกับรอยจูบนั้นอย่าง งงงวย เขาถอนริมฝีปากออกมา สายตาคมกริบคู่นั้นที่จ้องมองเธอมาตอนนี้ ทำให้เธออยากจะดำดินหนีไปนัก…
‘นี่มันเรื่องอะไรกัน’
“เจ้าตอบข้ามาได้หรือยัง…ว่าเจ้าเป็นใครแม่หญิง?”
แพรไหมตะลึงงันอ้าปากค้างที่เขารู้ความจริงทั้งหมดแล้วว่าเธอเป็นผู้หญิง!
“ข้า…….”
“เจ้าเป็นใครกันมินโอ…..?”
เขาถามย้ำเธออีกรอบ…แววตาคมปราบวาววับที่จ้องเธออยู่เหมือนจะแผดเผาเธอให้เป็นเถ้าธุลี
“ขะ….ข้าคือคนที่ท่านเกลียดไงล่ะ…..ข้าคือแม่หญิงผู้นั้น….คนที่ท่านบอกว่าพ่อของนางชั่วช้า!!”
หญิงสาวโพร่งออกมาอย่างหมดทางหนี….แววตาคู่สวยเริ่มมีน้ำตาใสๆไหลพรั่งพรูออกมา
“ชอนอา……เจ้าคือคิมชอนอาอย่างั้นเหรอ…..?”
“ข้าหนีออกจากบ้านปลอมตัวเป็นบุรุษ…เพียงเพราะข้า…..ข้าไม่อยากแต่งงานกับองค์รัชทายาท….ข้าไม่รู้สักนิด..ว่าท่าน…ท่านคือองค์รัชทายาทที่ข้า….กำลังหนีอยู่!….รู้อย่างนี้แล้วท่านคงเกลียดข้า…เกลียดข้ามากใช่หรือไม่!!??”
เสียงที่สั่นเครือที่เอ่ยออกมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลพรั่งพรู ชายหนุ่มไม่ตอบแต่รีบดึงร่างบางเข้ามากอดอีกครั้ง….เขา…จะเกลียดเธอได้อย่างไร ใจเขาเป็นของเธอตั้งแต่วินาทีแรกที่เจอกัน…หลังจากนั้นก็คิดถึงเธออยู่แทบทุกนาที… ทั้งๆที่ไม่รู้ตัวเลยว่าเธออยู่ไกล้เขาแค่นี้เอง…ชายหนุ่มก้มลงจุมพิตไปบนกลีบปากบางอีกครั้ง ด้วยหัวใจที่ถวิลหา ลิ้นอุ่นของเขาซอกซอนตวัดกับลิ้นเล็กอย่างดื่มด่ำ…ดูดดื่มความหวานจากโพรงปากนุ่มเบาๆนุ่มนวลและเนิ่นนาน
หญิงสาวหลับตาพริ้ม…ใจของเธอลอยละลิ่ว ดั่งกับว่าตัวเองอยู่ในฝัน ฝันหวานที่ไม่อยากตื่น ไม่อยากเชื่อเลยว่าจูบอันหวาบหวามที่เป็นจูบแรกของเธอจะได้รับจากคนที่เธอรัก…แถมเขาเป็นถึงองค์ชายรัชทายาท…ถึงแม้ว่าเรื่องทั้งหมดนี้มันคือซีรีส์…อย่างน้อยเธอก็ได้รักเขา…และดูคล้ายว่าเขาจะรักเธอเช่นกัน
“ใครบอกกัน…ว่าข้าเกลียดเจ้า….….”
❤❤❤
- ผู้เขียน
