ชอนอาของข้า
1334 คำ
“ก็ข้านึกว่า..ท่านจะเกลียดท่านพ่อของข้า…แล้วจะเกลียดข้าไปด้วย…”
นัยน์ตางามคู่นั้นทอแววหมองหม่นหลุบต่ำลง เมื่อต้องนึกว่าจะเป็นผู้ถูกเกลียด!
“ข้ารู้…ว่าเจ้าเป็นคนดี…จิตใจข้าแยกแยะได้..ไม่เคยรู้สึกแบบนั้นสักนิด…...แต่เจ้าเถอะปลอมตัวมาอยู่กับบุรุษเช่นนี้…เจ้าไม่กลัวหรืออย่างไร…นี่ก็พักอยู่กับอินจองอีก ข้าไม่พอใจมาก….พิธีคัดเลือกพระชายา…ยังไงเจ้าก็ต้องเข้าคัดเลือกอยู่ดี…ข้าไม่ยอมให้เจ้ามาอยู่กับบุรุษแบบนี้หรอก ข้าไม่สามารถยอมรับที่เห็นเจ้าอยู่ไกล้ผู้ชายอื่น…เพราะเช่นนั้นแล้ว เจ้าต้องมาเป็นชายาของข้า….ชอนอา…!!..”
คำสั่งของเขาแฝงบารมีอันน่าเกรงขามจนเธอไม่มีแม้แต่คำพูดที่จะโต้แย้งใดๆ…ใช่เธอรักเขา…แต่เธอไม่ได้อยากเป็นพระชายาที่สูงศักดิ์เลยแม้แต่นิดถ้าเลือกได้อยากให้เขาเป็นแค่ผู้ตรวจการธรรมดา เท่านั้นก็คงจะดีเสียยิ่งกว่า
“องค์ชาย…..”
แพรไหมในร่างชอนอา…รู้สึกซาบซึ้งใจที่เค้ารักและห่วงใยเธอหวงเธอ..มันช่างมีความสุขอย่างน่าประหลาดนัก
“หรือเจ้าจะยอมให้คนอื่นมาเป็นชายาแทนงั้นหรือ?”
“มะ..ไม่เพคะไม่ยอมเด็ดขาด……”
เธอรีบโพล่งออกมาอย่างร้อนรน..ในโลกของเธอยุค2023 ไม่มีใครเขามีหลายเมียกันแล้วเพราะฉะนั้นเธอไม่มีวันยอมรับได้แน่นอนแน่นอน
“คืนนี้ข้าจะอยู่กับเจ้า….แล้วพรุ่งนี้ข้าจะไปส่งเจ้ากลับ….”
เขาพูดขึ้นมาอย่างหวงแหนเธอ ไม่อยากให้เธออยู่กับอินจองตามลำพัง
“แต่หม่อมชั้น…ยังไม่อยากกลับเพคะ…”
แพรไหมรู้สึกว่าเธอยังอยากอยู่ไกล้ๆเขาทุกวันไม่อยากจากไปแม้แต่สักนาทีเดียว
“อดทนอีกหน่อยเถิด…ยังไงเสียเราก็จะได้มาอยู่ด้วยกันอยู่ดี…ชอนอาของข้า…”
องค์รัชทายาทพูดเสร็จก็ตวัดร่างบางมากอดอีกครั้ง…พรางคิดถ้าเขาไม่นึกเอะใจที่เธอละเมอออกมาแบบนั้น..แถมน้ำเสียงก็แปลกๆคล้ายผู้หญิง ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคืนนี้จะเกิดอะไรขึ้น เขากับเธอช่างเป็นบุพเพสันนิวาสกันนัก…สวรรค์ส่งเธอมาต่างหาก..ไม่ได้ลงทัณฑ์อย่างที่เขาคิดก่อนหน้า…เพราะอะไรน่ะเหรอ เพราะเขาใช้ชีวิตกับเธอมาแรมเดือนแทบจะหลงรักหนุ่มน้อยมินโอไปเสียแล้ว…ตอนแรกนึกว่าตัวเองจะเป็นพวกชายที่รักชายเสียอีก…แต่ตอนนี้เขารู้แล้วว่าเขาปักใจรักเธอเพียงคนเดียว…ไม่ว่าเธอจะเป็นคิมชอนอาหรือว่ามินโอก็ตาม
❤❤❤
“ข้ามาพบท่านอัครเสนาบดีคิมแทยัง”
องค์รัชทายาทปลอมตัวมาเป็นสามัญชนเพื่อจะมาพบท่านอัครเสนาบดีเป็นการส่วนตัว
“จะให้เรียนว่าใครมาพบเจ้าคะ”
สาวใช้ดาโซถามขึ้น แต่นางคุ้นๆคุณชายที่มาด้วยกันนัก…ตอนนี้หลบหน้าหลบตาเธออยู่…แพรไหมนั่นเอง เธออยากจะแกล้งดาโซเล่นๆ เลยหลบไม่ให้เจอหน้าก่อน
“บอกไปว่าซอจุน…”
“เจ้าค่ะ”
สักพักสาวใช้คนเดิมเดินกลับมาเรียนให้เข้าไปพบได้
❤❤❤
“องค์ชายมาหาข้าถึงที่จวนมีเรื่องด่วนอะไรเหรอพะย่ะค่ะ”
อัครเสนาบดีถามขึ้นอย่างแปลกใจ เพราะร้อยวันพันปีองค์รัชทายาทแทบจะไม่เคยเหยียบมา ใช่ว่าเขาจะไม่รู้ว่าองค์ชายไม่ชอบเขาเท่าไหร่นัก
“พูดกันธรรมดาเถอะ..วันนี้ข้ามาในฐานะสามัญชน”
ซอจุนเอ่ยขึ้นอย่างเป็นกันเอง…เพราะวันนี้เขามาในฐานะลูกเขยนั่นเอง
“ข้าอยากจะมาถามท่าน…เรื่องที่จะให้บุตรสาวของท่านเข้าคัดเลือกเป็นชายาของข้า”
“เฮ้อ!…ข้าก็อยากจะให้นางเข้ารับการคัดเลือกอยู่หรอกข้อรับ…แต่นางหายไป…จนถึงตอนนี้ก็ตามหาไม่เจอ..!"
“เข้ามาได้….”
แพรไหมในร่างชอนอาเดินก้มหน้าเข้ามาแบบคนสำนึกผิด…เหมือนจะรู้ตัวว่าจะต้องโดนตำหนิแน่นอน
“ทะ…ท่านพ่อ…ข้าเองเจ้าค่ะ”
“ชอนอา…จะ..เจ้าหายไปไหนมา…เหตุใดถึงมากับองค์ชายได้”
เสนาบดีตกใจ!ที่หนุ่มน้อยตรงหน้ากลายเป็นบุตรสาวของตนเองไปได้…แล้วไปอยู่กับองค์รัชทายาทอีกเขาทำหน้างุนงงด้วยความสงสัยเสียเต็มประดา…..
“ข้าส่งคนตามหาทั้งนานไม่พบที่แท้ไปอยู่กับองค์รัชทายาท เรื่องมันเป็นมาอย่างไรกันแน่ห๊า!ชอนอา”
“นางได้รับอันตราย…และข้าก็ช่วยนางไว้..เลยต้องปลอมตัวเป็นบุรุษ เพราะข้าพานางกลับเข้าไปในวังหลวงด้วย เพราะฉะนั้นท่านเสนาบดีได้โปรดแจ้งแก่พระมเหสีด้วยว่า….ยกเลิกพิธีคัดเลือกชายา..เพราะข้าเลือกชอนอาคนเดียวเท่านั้น…ไม่ต้องคัดเลือกให้เสียเวลาหรอก…เพราะข้า…ข้ารักนางคนเดียว”
องค์รัชทายาทซอจุนรีบพูดช่วยคิมชอนอาไว้ไม่อยากให้เสนาบดีรู้ว่านางตั้งใจหนีไป
“ห๊า!….พะย่ะค่ะฝ่าบาทฮ่าๆๆๆ”
อัครเสนาบดีคิมแทยัง หัวเราะออกมาเสียงดังด้วยความรู้สึกดีใจเป็นอันมาก เพราะเขาเป็นกังวลเรื่องนี้อยู่หลายวันนักนึกว่าบุตรสาวของตนจะได้รับอันตรายจากศัตรูที่คิดปองร้าย…แต่เมื่อรู้ว่าเรื่องลงเอยแบบนี้…ก็ไม่ได้คิดตำหนิบุตรสาวแม้แต่น้อย…เพราะทุกอย่างเป็นไปตามที่เขาต้องการทั้งสิ้น
❤❤❤
“องค์ชาย……จะกลับแล้วเหรอเพคะ?”
แพรไหมในร่างชอนอาเดินออกมาส่งเขา ซึ่งมีองค์รักษ์อินจองรออยู่แล้ว องค์ชายซอจุนจับรวบมือของเธอเข้ามาหา มองเธอด้วยสายตาอันเว้าวอนและโหยหา ดั่งคนคลั่งรักเหมือนยุคสมัยนี้เรียกนั่นเอง
“ข้าจะกลับไปรอเจ้าที่วังหลวง”
เข้าพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน…แววตาคมกริบเป็นประกายคู่นั้นที่มองเธอมาอย่างรักใคร่นัก
“พระองค์จะคิดถึงหม่อมชั้นมั้ยเพคะ..โทรศัพท์ก็ไม่มี ไลน์ก็ไม่มี เฟสบุ๊คก็ไม่มี…เราจะคุยกันได้อย่างไรเพคะ…เวลาที่หม่อมชั้นคิดถึงพระองค์…”
เธอทำเสียงออดอ้อน..แบบไม่อยากจากเขาแม้แต่วินาที..มันก็ใช่น่ะแหละ เธอก็ไม่ต่างจากเขาเลยแม้แต่นิด…รักของทั้งคู่กำลังสุกงอมเต็มที
“เจ้าพูดเรื่องอะไร อะไรคือ โท-สัพ อ่าาา..ช่างเถอะ จงอดทนเถอะนะชอนอาของข้า…แค่ไม่กี่วันเท่านั้น”
“องค์ชาย…….”
หญิงสาวยังคงมองตามหลังเขาด้วยสายตาปริบๆ ความคนึงหาที่มีอย่างเต็มเปี่ยมแม้จะต้องจากกันเพียงเสี้ยวนาที
“ข้าจะไปรอเจ้านะ…ชอนอา….”
เขายังคงตะโกนกลับมาหาเธอนัยน์ตาทั้งสองยังคงบ่งบอกถึงการเฝ้ารอ…
“แต่ว่าองค์ชาย…..ข้าคิดถึงท่าน….รอข้านะ”
หญิงสาวตะโกนกลับไปหาเขา เป็นที่ขบขันของบ่าวไพร่ในความคลั่งรักของทั้งคู่นัก
“คุณหนูเจ้าคะ….พอแล้วเจ้าค่ะ…”
ดาโซมาดึงตัวคุณหนูของเธอกลับเข้าจวนไป ไม่งั้นคงได้เรียกกันอยู่อย่างนั้นทั้งคืนเป็นแน่!
❤❤❤
ฝั่งอินจองเมื่อรู้ว่ามินโอเป็นผู้หญิง ซึ่งกลายเป็นคิมชอนอาบุตรสาวของอัครเสนาบดี ทีแรกเขาดีใจมากที่นางเป็นแม่หญิง แต่พอมารู้ว่านางคือคนที่องค์รัชทายาทรัก ก็ปวดใจยิ่งนัก เพราะเขาก็คืออีกคนที่แอบรักชอนอา ถึงแม้นางจะไม่ได้เรื่องในเรื่องอื่นๆแต่ความน่ารักไร้เดียงสาของนาง ทำให้จิตใจเขาสดใสเบิกบานยิ่งนัก เผลอตกหลุมรักนางทั้งแต่เป็นมินโอแบบไม่รู้ตัว…. ถึงตอนนี้ทำได้ก็แค่แอบรักนางต่อไป เพราะหน้าที่หลักของเขาคือปกป้ององค์รัชทายาทผู้เป็นนายไปตลอดชีวิต
- ผู้เขียน
