อาชาจึงรีบแย้มพรายความที่ดรันสั่งให้พูดอีกว่า "เร็ว ๆ เผื่อผมจะเปลี่ยนใจว่าอย่าเพิ่งให้คนข้างนอกบุกเข้ามาพังที่นี่ เชิญเข้าไปคุยและตกลงกันดี ๆ ดีกว่า ผมจะได้สุภาพกับพวกคุณขึ้นอีก...นิดนึง"
"แก!..." รำพึงมองชายร่างสูงตรงหน้าด้วยดวงตาวาว ก่อนจะจำใจทำตามที่อีกฝ่ายต้องการไปก่อน เพราะไม่รู้ว่ามีเรื่องอะไร ทำไมโฉนดที่ดินของบ้านหลังนี้จึงตกไปอยู่ในมือของเขาได้
"ได้!" รำพึงชี้หน้าอาชาแล้วรีบหมุนตัว กระแทกเท้าเดินกลับเข้าไปในบ้านทันที
อาชาจึงยิ้มอย่างสนุก พร้อมกับนึกถึงคำพูดของดรัน ที่ได้ย้ำกับตนก่อนจะมาถึงที่นี่กันว่า 'เมื่อไหร่ที่พะนอขวัญนั่งรถออกจากบ้านไปแล้ว ต่อจากนั้นให้เป็นหน้าที่ของนาย นายจะต้องเก็บกวาดที่นั่นให้เรียบร้อย!'
รำพึงกระแทกตัวลงนั่งกับเก้าอี้ ถัดไปนั้นก็คือสกาวใจ ทั้งคู่ได้พร้อมใจกันมอง
