ผู้สูงวัยทั้งสองมองชายหนุ่มที่เดินมาหาพวกตนช้า ๆ ในอาการตะลึงค้าง เพราะทั้งเสื้อผ้าหน้าผมที่เขาจัดการมาในวันนี้ ได้ทำให้นายใบ้ที่พวกตนคุ้นเคยดูแปลกตาไป ดูหล่อเหลาอย่างกับพระเอกหนังไทยก็ไม่ปาน และอะไรก็ไม่สำคัญเท่ากับ นายใบ้ได้ขับรถโก้หรูคันนี้มาด้วย
แล้วก็เป็นนางช้อยเองที่รีบทักอย่างตกใจและดีใจ "ใบ้! ทำไมแกถึง...ถึงได้แต่งตัวหล่อแบบนี้อย่างกะพระเอกหนัง แล้วนั่น... ใครที่มาด้วย นี่อย่าบอกนะว่าแกเป็น ๆ ๆ!"
"เป็นคนขับรถให้คนพวกนี้!" นายชดเอ่ยแทรกด้วยอารมณ์ตื่นเต้น
"แกไปเป็นคนขับรถใช่มั้ย! แล้วเสื้อผ้าพวกนี้..." นางช้อยว่าพร้อมกับวางมือลงบนแขนของเขา พลางลูบไปมา "...แกไปหาจากที่ไหนมาใส่ หรือเจ้านายของแก..." พลางบุ้ยปากไปทางอาชาอีกเล็กน้อย"...เขาให้ยืมมาใส่ ใช่มั้ย ใส่แล้วจึ
