รุ่งระวีตอบอีกฝ่ายไปแล้ว จึงรีบหันไปไหว้ท่านรัฐมนตรีสันต์ต่อ "สวัสดีค่ะ ท่าน"
อีกฝ่ายรับไหว้ แล้วรีบบอก "นึกอยู่ว่าคุณรุ่งจะไม่ว่างมาจริงๆ หรือ เห็นอัศบอกว่าติดธุระ ก็ว่าธุระอะไรจะไปสำคัญเท่ากับเรื่องของหลานชายหัวแก้วหัวแหวนคนนี้ สุดท้ายคุณรุ่งก็รีบตามมาจนได้"
รุ่งระวีชำเลืองมองไปทางสามีเล็กน้อย ก่อนจะตอบท่านรัฐมนตรีสันต์ต่อว่า "แหม แม้จะยุ่งแค่ไหน แต่หลานชายคนเดียวจะมาสู่ขอผู้หญิง รุ่งก็ต้องรีบตามมาให้ทันล่ะค่ะ"
รุ่งระวีรีบแก้สถานการณ์ไปก่อน แล้วทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ที่สามี และเจ้าอาชาตัวดีลอบส่งสายตาพราวล้อเลียนตนอยู่ ก่อนจะทรุดนั่งลงกับเก้าอี้อีกตัวที่ใกล้กับสามี เอียงหน้าไปทางเขาเล็กน้อย พลางพูดแก้ขัดเขินเบา ๆ ว่า "จำใจมาหรอกค่ะ...ไม่ต้องยิ้ม!"
คุณอัศวินลอบขำอีกเล็กน้อย แล้วแนะนำตัวรุ่งระวีอย่างเป็นทางการต่อจากที
