นมแม้นได้เดินนำหน้าพะนอขวัญเดินออกมาจากคฤหาสน์หลังงาม แล้วพาไปยังปีกซ้ายของตึก เดินลัดเลาะไปด้านหลังตึกตามทางเดินเล็ก ๆ ผ่านต้นไม้ ดอกไม้ที่ปลูกตามแนวทางเดินนี้ไปด้วย กระทั่ง พามาหยุดอยู่ตรงที่พักที่ปลูกเป็นแนวยาวแล้วมีห้องหับอยู่หลายห้องเรียงกันไป ตรงหน้าห้องเหล่านั้นมีม้านั่งตั้งอยู่ด้วย และยามนี้ก็มีร่างของบุคคลกำลังนั่งรอหญิงสาวอยู่ด้วยท่าทางตื่น ๆ กันทั้งคู่
"ป้าช้อย ลุงชด! " พะนอขวัญรีบส่งเสียงเรียกคนทั้งสองด้วยความดีใจเป็นที่สุด แล้วรีบวิ่งเข้าไปหาตาม
"คุณขวัญ!" คนทั้งสองค่อย ๆ ยืนขึ้นจากม้านั่ง แล้วมองหล่อนที่วิ่งมาหาด้วยอาการน้ำหูน้ำตาไหลกันอีกรอบ
"ป้าช้อย ลุงชด มาได้ยังไงกันคะ?" หล่อนถาม แล้วยื่นมือไปจับสองมือแห้งเหี่ยวของคนทั้งคู่ด้วยความดีใจเป็นที่สุด เพราะหญิงสาวนึกว่าตัวเองจะต้องมาอยู่ที่นี่ตัวคนเดียวอย่างโดดเดี่ยวเสี
