“ขอบตาคล้ำเชียวนะ น้องแพท เมื่อคืนนอนไม่หลับอีกแล้วเหรอ” มัลลิกาที่แวะมาหาแต่เช้าตรู่เอ่ยถามอย่างเป็นห่วง
พิมรักยิ้มบางๆ รีบหยิบกระจกขึ้นมาส่องหน้า และพบว่าสิ่งที่มัลลิกาพูดไม่ได้น้อยไปจากความจริงเลย
ดวงตาของหล่อนในตอนนี้ ไม่ต่างจากหมีแพนด้าเลยสักนิด
“บ้าจริง...”
“อะไรบ้าเหรอน้องแพท”
“เปล่าหรอกค่ะพี่หนิง เอ่อ เมื่อคืนแพทปวดท้องน่ะค่ะ ก็เลยหลับๆ ตื่นๆ ทั้งคืน สภาพก็เลยเป็นอย่างที่เห็น” หล่อนโกหก หล่อนไม่ได้ปวดท้อง แต่ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะว่ามัวแต่คิดถึงมาริออสต่างหาก
เมื่อไหร่หล่อนจะเลิกคิดถึงคนบ้านั่นสักทีนะ
“แล้วนี่กินหยูกกินยาหรือยังล่ะ ต้องไปหาหมอไหม”
“แพทกินยาแล้วค่ะ ขอบคุณมากนะคะพี่หนิง”
“แน่ใจเหรอว่าไหว หน้าตาอิดโรยมากเลยนะ” มัลลิกายังคงเป็นห่วง
พิมรักรีบพยักหน้า “แน่ใจค่ะพี่หนิง”
“แล้วที่เรียกให้พี่มาหาแต่เช้านี่ จะออกไปไหนเหรอ”
“คือ...แพทมีธุระสำคัญต้องรีบไปทำน่ะค่ะ แพ
