ตอนที่ 4
1007 คำ
Love Flower ร้านดอกไม้เล็กๆ ในเขตตัวเมืองแสนวุ่นวาย เป็นธุรกิจแรกในชีวิตของพิมรักที่หล่อนเลือกและลงมือทำอย่างเต็มตัว ชีวิตคุณหนูผู้ร่ำรวยเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อจบสิ้นลง นับตั้งแต่ที่หล่อนตัดสินใจเดินออกจากแผ่นดินกรีซ
สาวสวยใบหน้าหวานปานน้ำตาลเมืองเพชรปักกุหลาบดอกสุดท้ายลงบนแจกัน ก่อนจะเพ่งสายตามองทะลุกระจกใสของร้านออกไปด้านนอกอย่างเหม่อลอย
บนแผ่นดินกรีซมีหลายอย่างที่ทำให้หล่อนลืมไม่ลง และหนึ่งในนั้นก็คือผู้ชายคนนั้น มาริออส ซาเวลลาส ผู้ชายที่คร่าพรหมจารีของหล่อนไปอย่างเหี้ยมโหด ไม่มีแม้แต่คำขอโทษจากปากของเขา แถมเขายังมองหล่อนอย่างดูถูกเหยียดหยาม
น้ำตาแห่งความปวดร้าวเอ่อซึมขอบตาจนเจ้าตัวต้องรีบเงยหน้าขึ้น และกะพริบตาเร็วๆ เพื่อไล่หยาดน้ำแห่งความเสียใจ หล่อนจะต้องไม่ร้องไห้ เพราะผู้ชายปากร้ายอย่างมาริออสอีก
ถึงแม้จะสั่งตัวเองอย่างนั้น แต่แท้จริงแล้ว ในหัวของหล่อนไม่เคยลบชื่อของมาริออสออกไปได้เลยแม้แต่วินาทีเดียว เขายังฝังแน่นอยู่ในนั้น สัมผัสของเขาก็ยังคงติดตรึงอยู่อย่างแน่นหนา
มือเล็กทั้งสองข้างยกขึ้นปิดหน้า หยาดน้ำตาไหลบ่าออกมาอย่างสุดจะกลั้นเอาไว้ได้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นในวันนั้นผ่านมาหลายเดือนแล้ว แต่หล่อนยังจดจำมันได้ ยังจดจำสัมผัสร้อนจัดราวกับเพลิงผลาญของพระอาทิตย์จากฝ่ามือหยาบกระด้างได้เป็นอย่างดี หล่อนบิดกายเร่า ต้อนรับสัมผัสอหังการจากผู้ชายที่มีเจ้าของเรือนร่างแข็งแกร่งทรงพลังด้วยความเต็มใจ
หล่อนไม่ปฏิเสธเลยยามที่ถูกเขาลูบคลำ และบดเบียดแก่นชายใหญ่ยาวเกินมนุษย์มนาเข้ามาหา หล่อนกรีดร้องด้วยความยินดีด้วยซ้ำไป ทุกท่วงท่า ลีลาแสนช่ำชองผลักดันให้หล่อนยอมศิโรราบอย่างง่ายดาย ยอมแม้กระทั่งให้เขาใช้ลิ้นกับตรงนั้น
“อา...ไม่นะ...เลิกคิดถึงมันได้แล้วแพท” หล่อนร้องสั่งตัวเองซ้ำอีกครั้งอย่างเจ็บปวด เกลียดที่ตัวเองยังจดจำทุกอย่างได้เป็นอย่างดี เกลียดที่ตัวเองยังคงลุ่มหลงและเฝ้าฝันถึงสัมผัสจากมาริออสในทุกค่ำคืน ชื่อของ เพเรอคลิสจางหายไปจากความทรงจำทันทียามที่ร่างสาวอยู่ใต้ความอหังการดิบเถื่อนของผู้ชายที่หล่อนตะโกนใส่หน้าทุกครั้งที่เจอว่าเกลียดชัง
หล่อนเกลียดมาริออสจริงๆ หรือ...
คำตอบที่พยายามค้นหากลับไม่เคยมีเลย ตอนนี้หล่อนเต็มไปด้วยความสับสน ปากบอกว่าเกลียดชัง ขยะแขยงสัมผัสป่าเถื่อนของมาริออส แต่ภายในใจกลับโหยหาความร้อนฉ่าของเขาจนน่าละอาย
“ทำไมฉันต้องคิดถึงนายด้วย ไอ้เด็กไม่รู้จักโต”
แม้จะก่นด่ามาริออสสักกี่ครั้ง แต่ภาพความสัมพันธ์ลึกซึ้งที่มีต่อกันในวันนั้นก็ไม่เคยลบเลือนไปไหน ตรงกันข้าม ภาพเริงรักของหล่อนกับ มาริออสกลับยิ่งชัดเจนมากขึ้นทุกขณะ จนหล่อน...ปวดร้าวทรมานในช่องท้องเหลือเกิน
บางทีหากหล่อนมีใครสักคนเข้ามาในชีวิต อาจจะช่วยทำให้หล่อนลืมเรื่องเลวร้ายที่เกิดขึ้นในเอเธนส์คืนนั้นก็เป็นได้
ใช่...หล่อนจะต้องเลิกปิดกั้นตัวเอง
หลังมือขาวสะอาดยกขึ้นป้ายน้ำตาทิ้ง ก่อนที่จะคว้าโทรศัพท์มือถือขึ้นมาต่อสายหามัลลิกาซึ่งเป็นญาติห่างๆ ของตัวเอง
“พี่หนิงคะ แพทตกลงจะไปนัดบอดในวันพรุ่งนี้ค่ะ”
มัลลิกาพยายามที่จะช่วยหาคู่ให้แก่ผู้หญิงโสดเช่นหล่อนมาหลายครั้งแล้ว แต่หล่อนก็ปฏิเสธเสียทุกครั้ง แต่ในครั้งนี้ หล่อนตัดสินใจแล้วว่าจะต้องเปิดตัวเองออกไปสู่โลกภายนอกเสียที พร้อมกับลืมเลือนเรื่องราวที่เอเธนส์ให้หมดสิ้น
“ค่ะ แพทมั่นใจ แพทจะไม่เบี้ยวอีกแล้วค่ะ”
วางสายมัลลิกาไปแล้ว แต่พิมรักยังคงนั่งเหม่อลอยอยู่เช่นเดิม ในหัวมีเสียงร้องถามว่า ‘แน่ใจแล้วหรือ แน่ใจกับสิ่งที่จะทำแล้วอย่างนั้นเหรอ’ ดังขึ้นตลอดเวลา
“ทำไมฉันจะมีผู้ชายคนอื่นไม่ได้ นายไม่ได้มีอิทธิพลอะไรกับฉันเลย นายมาริออส!”
คนตัวเล็กที่นั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานกระจก ที่บนโต๊ะเต็มไปด้วยดอกไม้จำนวนมากผุดลุกขึ้นยืน กำลังจะเดินเข้าไปหลังร้าน แต่กระดิ่งที่แขวนเอาไว้หน้าประตูร้านดังขึ้นเสียก่อน หญิงสาวรีบหันกลับมาทักทายทันทีเพราะรู้ดีว่ามีลูกค้าเข้าร้านแน่นอน
“สวัสดีค่ะ Love Flower ยินดีต้อนรับค่ะ”
รอยยิ้มหวานที่แต่งแต้มเอาไว้ต้อนรับลูกค้าจางหายไปในพริบตา เมื่อเห็นผู้มาเยือนชัดเจน
“นาย...มาริออส...”
ลมหายใจของหล่อนชะงักติดอยู่แค่ลำคอ ดวงตากลมโตเบิกกว้างมากที่สุดในชีวิต
เป็นไปไม่ได้ โลกมันต้องไม่กลมขนาดนี้ ต้องไม่ใช่เขา ต้องไม่ใช่ มาริออส ซาเวลลาส ต้องไม่ใช่!
แต่ใช่...ใช่เขาจริงๆ ผู้ชายในชุดลำลองสีขาวสะอาดตัดกับผิวสีแทนตรงหน้าคือ มาริออส ซาเวลลาส จริงๆ ผู้ชายที่ตามหลอกหลอนหล่อนแม้กระทั่งในความฝัน
“นาย...มาที่นี่ได้ยังไง”
น้ำเสียงที่เล็ดลอดออกไปแผ่วเบาแทบฟังไม่ได้ยิน หัวใจหล่อนกำลังจะหยุดเต้นในไม่ช้านี่แล้วสินะ พิมรักตัวชา สองมือที่ทิ้งอยู่ข้างลำตัวกำกระโปรงบานพลิ้วที่ตัวเองสวมใส่อยู่แน่น เพื่อรั้งสติที่เหลืออยู่น้อยนิดของตัวเองให้อยู่กับตัว
ทำไมหล่อนจะต้องรู้สึกรุนแรงแบบนี้ด้วย ทำไมจะต้องอ้าปากค้างราวกับคนปัญญาอ่อน เพียงแค่เผชิญหน้ากับผู้ชาย...ผู้ชายที่มีใบหน้าหล่อเหลาปานเทพบุตรเท่านั้น หล่อนต้องเข้มแข็งสิ มาริออสก็แค่...ซาตานร้าย เขาก็เป็นแค่ไอ้จอมวายร้ายที่ปล้นความไร้เดียงสาของหล่อนไปอย่างป่าเถื่อนเท่านั้นเอง
- ผู้เขียน
