บทที่ 6 คูเปอร์สายเปย์ (2)
1133 คำ
ชายหนุ่มขับรถพาหญิงสาวผ่านเส้นทางธรรมชาติ บรรยากาศเย็นสบายทำให้ม่อนแจ่มดูอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก
คูเปอร์เป็นคนชอบถ่ายรูปจึงไม่รอช้าหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเก็บความสวยงามตามข้างทาง ด้วยความตื่นตาตื่นใจตามประสาคนกรุงที่ไม่เคยเห็นความเขียวขจี เกิดมาก็เห็นแต่ตึกรามบ้านช่อง
เด็กต่างจังหวัดจะตื่นเต้นมาก เวลาเห็นตึกสูงในเมือง ส่วนเด็กในเมืองจะตื่นเต้นมาก เวลาเห็นต้นไม้หรือสัตว์ที่ไม่มีในสวนสัตว์
ความเขียวขจีของต้นไม้ใบหญ้าทำให้คนมองรู้สึกสบายใจโดยไม่รู้ตัว ม่อนแจ่มตั้งอยู่บนสันเขาบริเวณหมู่บ้านม้งหนองหอย ตำบลแม่แรม อำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่
ตั้งอยู่ห่างจากตัวเมืองเชียงใหม่ใช้เวลาเดินทางประมาณสี่สิบนาที มีสถานที่ท่องเที่ยวมากมาย มีร้านค้า ร้านอาหารเอาไว้บริการนักท่องเที่ยว และมีอากาศเย็นตลอดทั้งปีทำให้คนเลือกมาพักผ่อนหย่อนใจที่ม่อนแจ่มกันไม่น้อยเลยต่อปี โดยเฉพาะช่วงเทศกาลต่าง ๆ
จริง ๆ การมาเที่ยวม่อนแจ่มควรมาช่วงเดือนตุลาคมถึงเดือนกุมภาพันธ์เพราะเป็นฤดูหนาวพอดี
“อีกนานไหมคะกว่าจะถึงตัวเมือง” หญิงสาวหันมาถามชายหนุ่มหลังจากนั่งรถกันมาสักพัก
ถึงบรรยากาศสองข้างทางจะสวยมากแค่ไหน แต่การนั่งรถเป็นเวลานานก็ทำให้ร่างกายรู้สึกเมื่อยได้เหมือนกัน
ตอนนี้เธออยากยืดเส้นยืดสายเหลือเกิน ถ้ายังอีกไกลจะให้พี่มหาจอดสักแป๊บจะได้ลงไปขยับแข้งขยับขาพอให้คลายจากความเมื่อย
“ไม่นานครับ อีกนิดก็ถึง”
“พี่มหาเข้าเมืองบ่อยไหมคะ”
“ไม่ค่อย ในเมืองวุ่นวาย นาน ๆ ครั้งถึงจะมา”
“ดีแล้วค่ะ หล่อ ๆ อย่างพี่มหาถ้าเข้าเมืองบ่อยต้องโดนสาว ๆ มองแน่นอน”
“หึงเหรอครับ” คนโดนแฟนหึงยิ้มมุมปาก เวลาคูเปอร์หึงทำไมน่ารักขนาดนี้ แต่เธอไม่ยอมรับจึงปฏิเสธเสียงสูง คนอย่างคูเปอร์ไม่หึงง่าย ๆ หรอกบอกไว้เลย ทั้งที่ความจริงเธอขี้หึงมากถึงมากที่สุด
“เปล๊า ใครหึง เปอร์แค่พูดไปแบบนั้นเอง” สะบัดหน้าใส่อย่างไม่จริงจังนักก่อนจะหันมองหน้าแฟนหนุ่มอีกครั้งหลังจากได้ยินประโยคนิ่ง ๆ
“แต่พี่หึงเปอร์นะครับ”
“หึงอะไรคะ เปอร์ยังไม่ได้เจอใครเลย”
“เปอร์ใส่เสื้อแบบนี้ มันเห็นนม พี่ไม่อยากให้ใครมอง”
เขาบอกด้วยน้ำเสียงคล้ายไม่พอใจ อยากจะบอกเธอตั้งแต่อยู่ที่โฮมสเตย์แต่เกรงใจ เมื่อมีโอกาสจึงพูดออกมา วันนี้ให้อภัยแต่วันหน้าเธอต้องโดนลงโทษถ้ายังกล้าแต่งตัวเซ็กซี่แบบนี้
ความหึงของเขาทำเอาเธออดปลื้มใจไม่ได้ แสดงว่าที่ตั้งใจใส่มายั่วได้ผล เธอรู้หรอกว่าควรแต่งตัวอย่างไร ถ้าลงจากรถไม่ใส่แค่เสื้อตัวนี้ตัวเดียวแน่นอน อีกอย่างอากาศข้างนอกออกจะเย็น
“โธ่พ่อมหาของน้องเปอร์ ทำไมหึงน่ารักจัง เปอร์เอาเสื้ออีกตัวมาด้วยค่ะ ก่อนจะลงจากรถเปอร์เอามาใส่แน่นอน”
“ดีมากครับ”
ชายหนุ่มวางมือบนหัวของหญิงสาวแล้วขยี้เบา ๆ ด้วยความมันเขี้ยว ทำไมเธอทำอะไรก็น่ารักไปหมด น่ารักจนไม่อยากให้ผู้ชายคนไหนได้เห็น
ไม่นานรถก็เลี้ยวเข้าในห้างสรรพสินค้า แต่เพราะทั้งคู่ไม่เคยมีใครมาร้านขายโทรศัพท์ในห้างนี้มาก่อนจึงเดินหาอยู่ตั้งนานกว่าจะเจอ
“พี่มหาเอาโทรศัพท์รุ่นเดียวกับเปอร์นะคะ เราจะได้ใช้คู่กัน”
“แพงไปไหม พี่ไม่มีเงินขนาดนั้น”
“เปอร์ซื้อให้เองค่ะ จำไม่ได้เหรอ ไม่รู้ล่ะเปอร์จะซื้อเครื่องนี้ พี่มหาต้องใช้เครื่องนี้”
“ก็ได้ครับ ตามใจเปอร์”
“น่ารักที่สุด น้องคะพี่เอาเครื่องนี้”
ก็คนมันรวยจะซื้อโทรศัพท์เครื่องละครึ่งแสนให้ผู้ชายใช้ใครจะทำไม หญิงสาวคว้าบัตรเครดิตให้พนักงานไปรูด ก่อนจะหันมาสนใจสายตาของพนักงานอีกคนที่กำลังมองแฟนหนุ่มของตัวเอง
เธอไม่ชอบเลยจริง ๆ ผู้หญิงสมัยนี้เป็นอะไรกันไปหมดทำไมต้องมองคนหล่อแล้วหว่านเสน่ห์ด้วย ไม่เห็นหรือไงว่าเมียยืนประกบจนจะสิงตัวอยู่แล้ว
นายมหาเห็นสีหน้าบูดบึ้งของคูเปอร์ก็อดอมยิ้มไม่ได้จึงบีบแก้มป่องเบา ๆ เป็นการหยอกล้อโชว์หวานไปเลย ทำเอาหญิงสาวเขินจนอยากมุดพื้นหนี ในร้านไม่ได้มีแค่คู่ของเธอแต่ยังมีลูกค้าคนอื่น ๆ อยู่ด้วย
“พี่ไม่สนใจคนอื่นหรอก พี่สนใจแต่เปอร์คนเดียว”
กระซิบบอกเสียงหวานไม่ได้เอาใจแต่พูดจริง ในสายตาของนายมหาคนนี้มีแต่น้องเปอร์คนเดียวเท่านั้น ต่อให้มีผู้หญิงสวยกว่าร้อยเท่าพันเท่าเขาก็ไม่สนใจ เพราะหัวใจทั้งสี่ดวงได้มอบให้แก่คนข้างกายไปเรียบร้อยแล้ว
“คืนนี้โดนลงโทษแน่ โทษฐานเกิดมาหล่อเกินไป”
เธอกระซิบคาดโทษเขา
“แล้วพี่จะรอดู”
ความใกล้ชิดสนิทสนมของสองชายหญิงกำลังถูกใครบางคนจับจ้อง ครู่เดียวเขาก็ต่อสายโทร.หาน้องชายของคูเปอร์ก่อนจะรายงานเรื่องที่เห็นให้ปอร์เช่รู้
ดาวินเพื่อนของออร์ดี้กับปอร์เช่ขมวดคิ้วมุ่นหลังจากวางสาย
ทำไมเขาถึงรู้สึกคลับคล้ายคลับคลา ผู้ชายที่กำลังโอบกอดพี่สาวของเพื่อนอย่างบอกไม่ถูก เหมือนเป็นคนคุ้นเคยแต่จะใช่ผู้ชายคนนั้นเหรอ ได้ข่าวว่าชายหนุ่มไปทำงานที่ต่างประเทศสักพักหรือเขาฟังมาผิด
“เหมือนพี่มหาเศรษฐีเลย แต่ไม่ใช่หรอกมั้ง แต่งตัวบ้าน ๆ ขนาดนี้ ไม่ใช่แน่นอน”
ดาวินคิดหลังจากพิจารณาการแต่งตัวของผู้ชายที่อยู่กับคูเปอร์ ถึงหน้าตาจะเหมือนมาก แต่รสนิยมในการแต่งองค์ทรงเครื่องแตกต่างกันลิบลับ ผู้ชายคนนี้ต้องไม่ใช่มหาเศรษฐีญาติห่าง ๆ ของเขาแน่นอน
“เอ๊ะ นั่นมันดาวินนี่หน่า มาเที่ยวเชียงใหม่เหรอ”
คูเปอร์หันมาเห็นดาวิน แต่ยังไม่ทันจะเดินไปทักเพื่อนของน้องชายก็เดินจากไปไกลแล้ว
“ใครครับน้องเปอร์” นายมหามองตามหญิงสาวเห็นแต่แผ่นหลังเท่านั้น ยังไม่ทันได้เห็นใบหน้า
แต่ทว่าหลังจากรู้ชื่อเขาก็รู้สึกคุ้นขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
“เพื่อนของน้องชายค่ะ ชื่อดาวิน”
“ดาวิน”
- ผู้เขียน
