Miss me yet 02 ลูกใคร?
1514 คำ
โรงเรียนอนุบาลอินเตอร์
"คุมแม่~~~~~" หมับ! ฉันเลิกเรียนแล้วก็มารับลูกที่โรงเรียนตามที่บอกไอร่าเอาไว้แต่ลูกสาวตัวแสบเมื่อเห็นฉันแล้วก็รีบวิ่งเข้ามาหาเลย ทำให้ฉันต้องรีบเข้าไปกอดเอาไว้ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวได้มีล้มแน่นอนละ
"ฟอดดด~~~ วิ่งทำไมคะเดี๋ยวก็ล้มหรอกตัวแสบ" ฉันหอมแก้มของลูกก่อนจะบ่นนิดหน่อย
"ขอโต๊ดค่าา~ พอดิว่าไอร่าคิดถุงคุมแม่เกินไปหน่อยเลยทำให้รีบมาหาเยยยยย อิอิ^^"
"ทำมาเป็นปากหวานนะ"
"น้องไอร่าคะเจอคุณแม่แล้วต้องพูดว่าอะไรและทำยังไงคะ?" คุณครูของไอร่าเดินตามมาบอก
"ซาหวัดดิค่ะคุมแม่ ขอบคุงที่มารับนะคะ จุ๊บ!" ไอร่ายกมือไหว้และจุ๊บที่แก้มของฉันเพราะว่าฉันนั่งย่อง ๆ อยู่
"ว้าววว~~ มาเรียนวันเดียวเก่งขนาดนี้เลยเหรอลูกสาวใครน้าาาา?"
"ลูกสาวคุมแม่ไอหมอกค่าาาา"
"ไอร่าเป็นเด็กเก่งนะคะ ร่าเริงและเรียนรู้เร็ว น่าจะไม่มีปัญหาอะไร" คุณครูบอกกับฉัน
"ขอบคุณนะคะที่ช่วยดูแลงั้นเดี๋ยวฉันขอพาไอร่ากลับก่อนนะคะ"
"ค่ะ คุณแม่"
"ซาหวัดดิค่าาาา คุมรู~~" เก่งไปหมดยกเว้นการออกเสียงนี่แหละ แต่สำหรับไอร่าแล้วพูดได้ขนาดนี้ถือว่าเก่งมาก ๆ เลย
"จ้าาา~~แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะน้องไอร่า"
"ค่าาาา ^0^"
หมับ! ฉันจับมือของไอร่าเดินออกจากโรงเรียนไปที่รถฉันคิดว่าจะแวะห้างก่อนพาไอร่าไปส่งบ้านพ่อแม่นะ
"วันนี้ไอร่าของคุณแม่อยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมคะ?" ฉันถามขณะที่กำลังพาขึ้นรถ
"คุมแม่จาพาไปทานเหรอคะ?" ไอร่าเอียงคอ
"ใช่สิ ถ้าไม่ใช่คุณแม่ของไอร่าจะเป็นใครละคะ?" ฉันยิ้มก่อนจะลูบหัวล็อกคาร์ซีทของไอร่าให้เรียบร้อย
"ยะอยากทานไอติมได้ไหมคะ..." พูดแล้วก้มหน้าเนื่องจากปกติฉันไม่ค่อยให้ทานเพราะว่าไอร่าป่วยง่าย
"ได้สิค่ะ คุณแม่ให้เพราะว่าวันนี้ไอร่าเปิดเทอมวันแรกและก็เป็นคนเก่งค่ะ"
"น่ารักด้วไหมคะ?" ตาแป๋วเชียว
"น่ารักมากค่าาาาาา~~ ไปกันเลยไหมคะ?"
"ป่ะกันนนนน~~ คิคิ^^" ไอร่าคือรอยยิ้มของฉัน เมื่อไหร่ที่ไอร่ายิ้มฉันก็จะยิ้ม เมื่อไหร่ที่ไอร่าหัวเราะฉันก็หัวเราะ และเมื่อไหร่ที่ไอร่าร้องไห้เสียใจฉันเองก็เสียใจเหมือนกัน... ลูกเจ็บแม่เจ็บคำนั้นฉันพึ่งเข้าใจก็ตอนที่มีไอร่านี่เอง ไอร่าแม้ว่าจะร่าเริงแต่ก็ป่วยง่ายเหมือนกันเพราะงั้นฉันต้องดูแลและระวังมากเป็นพิเศษเลย
ห้างสรรพสินค้า G
"ไอติม! ไอติม! ไอติมสตอเบอรี่~~~~" ตอนนี้เราถึงห้างกันแล้วและฉันก็กำลังเดินจับมือไอร่าไปที่ร้านไอติมซึ่งท่าทางไอติมจะสนุกและใจดีมากที่วันนี้จะได้ทาน
"อยากทานขนาดนี้สั่งมาให้ทานให้หมดน้าาา~ ถ้าไม่หมดละก็รอบหน้าอด" ฉันแกล้งพูดทำหน้าตาดุ ๆ
"งู้ยยย~~มะเหลือ ๆ ไอร่าจะทานให้หมดเยยย~~ ให้ท้องเลยงะ คิคิ"
"ให้จริงน้าา"
"ย้อเย่นนนน" เราเดินกันสักพักก็ถึงร้านไอติมซึ่งมีเมนูอื่น ๆ อีกมากมายเลย
ร้านไอติม
"สวัสดีค่ะรับอะไรดีคะ?" เมื่อเราเข้ามานั่งพนักงานก็มาต้อนรับและถาม
"ซาหวัดดีค่ะพี่สาวววว~~ ไอร่าเอาไอติมสตอเบอร์ฉองลูกค่า~" ลูกสาวฉันสั่งเองเรียบร้อยโดยไม่ต้องถามเลย
"ราดช็อกโกแลตและเพิ่มท็อปปิ้งด้วยไหมคะ?" ฉันปล่อยให้พนักงานคุยกับไอร่าไป
"ท็อปปิ้งคืออะไยงะเหมือนช้อปปิ้งไหม?"
"เอ่อ ท็อปปิ้งคือขนมที่ทานกับไอศกรีมค่ะ"
"แต่ไอร่ามาทานไอติมนะ ไม่ใช่ไอกครีม" โอ๊ยยยย~~ ลูกสาวฉันจะน่ารักเกินไปแล้วนะ หลงงง *0*
"ไอร่าขา...ไอศกรีมกับไอติมแบบเดียวกันค่ะแต่เรียกได้หลาย" ฉันบอกลูกสาว
"อ่ออออ เป็นยังงี้เองง~ งั้นช็อกกิ้งมีอะไยบางคะ?"
"ท็อปปิ้งนะคะมีขนมปัง เยลลี่ ช็อกโกแลตชิพ และอีกมากมายตามในรูปเลยค่ะ" พนักงานเปิดเมนูที่มีรูปภาพให้ดู
"คุมแม่ขาไอร่าเลือกได้กี่อย่างคะ?"
"เลือกได้ตามใจค่ะแต่ไอร่าต้องทานหมด"
"อืม....งั้นไอร่าเอาอันนี้ อันนี้ อันนี้ค่ะ สามอย่าง" ฉันมองไอร่า
"ทำไมเอาแค่นั้นละคะ?"
"กลัวมะหมดค่ะ แฮะ ๆ และถ้าอันนี้หมดค่อยสั่งใหม่ก็ได้ค่ะ ^^"
"โอเคจ้า งั้นเอาตามนั้นแหละค่ะส่วนฉันขอเป็นคาปูชิโน่ปั่นเพิ่มวิปนะคะ" ฉันสั่งพนักงาน
"ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ" และพนักงานก็เดินออกไปเพื่อส่งออเดอร์ ส่วนฉันกับไอร่าระหว่างที่รอก็นั่งคุยกันตามประสาแม่ลูก
"วันนี้เป็นยังไงบ้างคะที่โรงเรียน?" ฉันถามเพราะอยากรู้ว่าไอร่าชอบโรงเรียนไหม
"สนุกค่าา~ มีเพื่อนเยอะเยยย คุมครูใจดีมาก ๆ ๆ ไอร่าชอบบบบบบ >0เวลาต่อมา...
"ไปไหนกันต่อดีนะซ้ายยยยหรือฝาาาาาา" ตอนนี้เราทานไอติมกันเสร็จแล้วก็เดินออกมาจากร้านไอร่าก็เกิดคำถามขึ้น
"ไปซื้อของฝากให้คุณตาคุณยายกันค่ะ" ฉันตอบคำถามของไอร่า
"ช่ายยย ๆ คุมตาา คุมยายยย ไอร่าคิดถุงแย้ววววง่าาาา~~"
"หึ งั้นรีบซื้อของและกลับบ้านกันนะคะ"
"ค่าาา เย่~~~" ฉันเดินพาไอร่าไปซื้อของต่อซื้อของพ่อแม่และของไอร่าด้วย ฉันชอบให้ลูกใส่ชุดน่ารัก ๆ >//(ลมเหนือ)
ผมมองไอหมอกที่เดินผ่านผมไปกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง เด็กคนนั้นเรียกเธอว่าแม่...
"ลมคะมองอะไรอะนายมองผู้หญิงคนอื่นแถมยังเป็นผู้หญิงลูกติดอีกเนี่ยนะคะ?" ผู้หญิงข้าง ๆ ผมพูดขึ้น
"หุบปาก" พรึ่บ! ผมบอกก่อนจะสะบัดมือของเธอที่เกาะแขนของผมและเดินตามหลังของไอหมอกไปเพราะผมคาใจกับเด็กผู้หญิงคนนั้น
"ลม!!ลมจะไปไหนลม!!" เสียงของผู้หญิงคนนั้นตะโกนตามหลังมาแต่ผมก็ไม่คิดจะหันกลับมอง
ตึก ๆ ๆ ๆ ผมเดินตามไอหมอกที่กำลังอุ้มเด็กคนนั้นพร้อมกับข้าวของเต็มไปหมด ซื้ออะไรนักหนา?
ผมเดินตามสองแม่ลูกไปพูดคุยกันกระหนุงกระหนิง เด็กคนนั้นก็ยิ้มร่าเริงเมื่อคุยกับไอหมอก ผมแม่งเหมือนสตอล์คเกอร์เลยวะ
"คุมแม่คะผู้ชายคนเมื่อกี้หล่อ" หมายถึงผมหรือเปล่านะเพราะว่าเมื่อกี้ผมเองก็เผลอไปสบตากับเด็กคนนั้นพอดีด้วย
"ไอร่าเป็นเด็กเป็นเล็กเดี๋ยวเถอะ"
"แต่น่ากลัวมากเยยยย ไอร่ามะชอบ T^T" อ้าววว!! เมื่อกี้ยังชมอยู่เลย
"โอ๋ ๆ คงไม่เจอกันแล้วละลูกไม่ต้องกลัวน้าาาา ฟอดดดดด" ผมมองไอหมอกอุ้มเด็กคนนั้นที่ชื่อไอร่าขึ้นรถไป
"เหอะ!! ที่ทิ้งฉันไปก็เพราะไปมีลูกนี้เอง..."
"กล้ามานะที่นอกใจฉันไอหมอก!!" ปัก! ผมทุบกำแพงด้วยความโมโหและโกรธมากที่เธอหายไปไม่บอก อยู่ ๆ ก็โพล่งมากแถมวันนี้ยังมีลูกสาวอีก แม่งเอ๊ยยย!!!!
"ลูกใครวะ?!"
- ผู้เขียน
