Miss me yet คิดถึงฉันรึยัง :)

Miss me yet 01 กลับมา

คอนโด M

"คุมแม่ขาาาา~~"

"ขาาา~~~" ฉันตอบรับลูกสาวแสนน่ารักของฉัน

"แต่งตั๋วให้ไอร่าหน่อยค่าาาา~~" ไอร่าวิ่งออกมาหาฉันพร้อมกับชุดนักเรียนของเขา วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของไอร่าและฉัน เฮ้อออ~~ อายุ 24 แล้วแต่ต้องกลับไปเรียนปีสามเนี่ยนะ แต่ว่าจะทำยังไงได้ฉันทำเรื่องดรอปแต่ไม่ได้ทำเรื่องย้าย ถ้าเรียนไม่จบฉันคงทำให้พ่อแม่เสียใจมากกว่านี้แน่ ๆ แม้ว่าตอนนี้พ่อแม่ฉันจะยอมรับไอร่าแล้วก็เถอะ

"ได้สิคะคนสวย ฟอดดดด~~" ฉันรับชุดนักเรียนมาจากไอร่าก่อนจะสวมใส่ให้

ไอร่า อายุ 4 ขวบเป็นลูกสาวของฉันกับผู้ชายใจร้ายคนนั้น... แต่ช่างเถอะตอนนี้ฉันไม่อยากคิดเรื่องอะไรอีกแล้วมันผ่านมา 4 ปีแล้วฉันควรใช้ชีวิตกับลูกให้มีความสุขดีกว่านะ

"ขอบคุงค่าาา ร๊ากคุมแม่มาก ๆ เยยย อิอิ^^"

"จ้าา~~ คุณแม่ก็รักไอร่าค่ะ ไปเรียนวันแรกก็ตั้งใจนะคะคุณครูบอกอะไรก็ต้องเชื่อฟังผู้ใหญ่ แต่ถ้าแกล้งก็ให้มาบอกคุณแม่เข้าใจไหมคะ?" ฉันบอกกับลูกพร้อมกับลูบหัวของเขาไปด้วย

"ต่อยเยยยยย~~ ดีไหมคะ ฮิ >0โรงเรียนอนุบาลอินเตอร์

"เป็นเด็กดีนะคะไอร่า" ฉันมาส่งที่โรงเรียนแล้วความจริงไอร่าอยู่บ้านพ่อกับแม่แต่ว่าเปิดเทอมวันแรกฉันอยากมาส่งเขาเข้าโรงเรียนเองมากกว่ามันเป็นความทรงจำที่ดีนะ พอเลิกเรียนฉันก็จะมารับและไปส่งที่บ้านของพ่อแม่ที่ตอนนี้ย้ายจากเชียงใหม่มาอยู่ที่นี่เพื่อดูแลหลาน เพราะฉันเองก็ต้องเรียนด้วยเลยเอาลูกมาอยู่ด้วยกันตลอดเวลาไม่ได้น่ะสิและที่สำคัญกว่านั้นฉันไม่อยากให้เขาคนนั้นรู้เรื่องของไอร่า

"รับแซ่บค่ะ!"

"ขี้เล่นเกินไปแล้วนะ ฟอดดด~"

"น้องไอร่าสวัสดีคุณแม่ก่อนค่ะ" เสียงคุณครูบอกเพื่อความปลอดภัยของเด็ก ๆ ทางโรงเรียนเลยไม่ให้เข้าไปส่งข้างใน

"ซาหวัดดีค่าาา~~ คุมแม่ตั้งใจเรียนนะคะ"

"จ้าาา~~ ฝากไอร่าด้วยนะคะคุณครู" ฉันพูดกับครูที่เป็นครูประจำชั้น

"ได้เลยค่ะ งั้นขอพาเด็ก ๆ เข้าห้องเรียนก่อนนะคะ"

"ค่ะ" ฉันมองไอร่าเดินเข้าโรงเรียนไปจนลับตา อ่อ แล้วไม่ลืมที่จะเอามือถือยกขึ้นมาถ่ายไว้ด้วย

เฮ้อออออ~~ ต่อไปก็ตาฉันไปเรียนบ้างแล้วแหละฉันหวังว่าจะเจอเขาคนนั้นละนะ

มหาวิยาลัย A

ห้องเรียน

ครืนนน~~

ฉันเข้ามาในห้องเรียนที่มีนักศึกษาอยู่ปะปลายเพราะว่ายังไม่ถึงเวลาเรียน ฉันมองไปรอบห้องก่อนจะเดินไปที่โต๊ะที่เล็งเอาไว้ ตลอดทางก็มีคนซุบซิบนิดหน่อยเพราะว่าอยู่ ๆ ฉันก็เดินเข้ามาเรียน

"นั่น...พี่ไอหมอกหรือเปล่า?" ถามจริงยังมีคนรู้จักฉันอีกเหรอ?

แต่ก็ไม่แปลกหรอกมั้งเพราะนักศึกษาในมหาวิทยาลัยนี้ก็มาจากโรงเรียนสาธิตข้าง ๆ อยู่แล้ว ฉันไม่ได้ตอบกลับอะไรแค่นั่งลงและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเล่นและใส่หูฟังเพื่อฟังเพลงเพราะไม่อยากได้ยินเสียงภายนอก

"ใช่จริงด้วยทำไมมาอยู่ที่นี่ละ??"

"ไม่ใช่ว่าต้องเรียนไปแล้วเหรอ?"

"ฉันก็ไม่รู้" ฉันเปิดเพลงและนั่งหลับตาเกือบยี่สิบนาทีได้กว่าจะถึงเวลาเรียน ฉันก็นั่งฟังเพลงไปเรื่อย ๆ และนั่งดูรูปของไอร่าไปด้วย ตอนนี้ที่รู้ว่าท้องฉันเองก็ทำอะไรไม่ถูกสิ่งที่นึกถึงเป็นอย่างแรกเลยคือพ่อแม่ ถ้าไม่มีพ่อแม่ฉันเองก็ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง

"เปิดเทอมวันแรกกูว่าไม่ต้องมาก็ได้มั้งวะไม่มีห่าอะไรหรอก?!"

"มาก่อนค่อนกลับก็ได้ไหมวะ?!" เสียงนักศึกษาเริ่มทยอยเข้ามาในห้องเรียนเสียงเพลงที่ฉันเปิดเอาไว้เริ่มไม่ได้ยินอะไรแล้ว ฉันเลยกดเลิกฟังและมองไปที่หน้าประตู

กึก! และคนที่กำลังเดินผ่านประตูเข้ามาก็เป็นบุคคลที่ฉันไม่ได้เจอมาตลอด 4 ปี ฉันตัดช่องทางการติดต่อทุกอย่าง

ฉันจ้องมองอยู่แล้วอยู่อย่างนั้นไม่มีการหลบตาอะไรทั้งสิ้นเพราะฉันไม่มีอะไรที่ต้องกลัวเขาอีกแล้ว ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาฉันพยายามไม่รับรู้เรื่องของนาย ไม่ส่อง ไม่ติดตามข่าวสารอะไรทั้งนั้นเขาเป็นเพียงลมที่พัดผ่านมาและก็ไป...

ตึก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เขาสับขาเดินเข้ามาเร็ว ๆ ตรงเข้ามาหาฉันทันที

หมับ!! ก่อนจะกระชากแขนของฉันขึ้นและถามเสียงดัง

"หายไปไหนมาวะ?!" เขาในตอนนี้ไม่เหมือนลมเหนือเมื่อ 4 ปีก่อนเลย และแน่นอนว่าฉันเองก็เปลี่ยนไปเหมือนกัน

"ปล่อย" ฉันพูดเสียงเรียบมองเขาด้วยสายตาเรียบนิ่ง

"เหอะ!! ไม่ปล่อยจนกว่าเธอจะตอบว่าหายไปไหนมาและกล้าดียังไงมาให้เห็นหน้าวะ?!" เขายังคงเสียงดังส่วนนักศึกษาในห้องเงียบสนิทไม่มีใครพูดอะไรทั้งนั้น

"มาเรียน"

"หะ?"

"ไม่ได้กล้าดียังไงหรอก...ฉันแค่มาเรียนหลังจากที่ดรอปไปก็เท่านั้นเอง นายละ?" ฉันพยายามขืนมือที่เขาจับเพื่อสะบัดออก

"..."

"นายกล้าดียังไงมาแตะต้องตัวฉัน!!" พรึ่บ!! เพี๊ยะ! ฉันสะบัดมือจนหลุดก่อนจะฟาดฝ่ามือเข้าที่ใบหน้าของเขาอย่างจังหรือว่าเรียกตบนั่นเองแหละ

"เธอ...!!"

"มีเรื่องไรกันนั่งลงเปิดเรียนวันแรกก็วุ่นวายเลยเหรอฮะ?!" เขายังไม่ทันได้ตอบกลับอะไรอาจารย์ที่สอนก็เดินเข้ามาก่อน ฉันกับลมเรามองหน้ากันก่อนจะแยกย้ายไปนั่งที่ตัวเอง

"นักศึกษาทำความเคารพ"

"สวัสดีครับ/ค่ะ อาจารย์"

"อืม สวัสดีนักศึกษาทุกคนนะเปิดเรียนวันแรกก็มีรุ่นพี่กลับมาเรียนกับเราด้วยนะ ไอหมอกแนะนำตัวกับรุ่นน้องหน่อยสิ" อาจารย์หันมาพูดกับฉัน ฉันเลยต้องลุกขึ้นและพูด

พรึ่บ!

"สวัสดีค่ะพี่ชื่อไอหมอกนะคะ เรียกว่าหมอกก็ได้ พอดีดรอปไปเพราะปัญหาบางอย่าง..." ฉันเผลอไปสบตาลมเหนือ

"...เลยพึ่งกลับมาเรียนอาจจะงง ๆ ไม่เข้าบ้างก็ฝากตัวด้วยแล้วนะกัน ^^" ฉันกวาดยิ้มไปทั่ว

"สวย~~~~" เสียงรุ่นน้องผู้ชายพูด

"นั่นแหละเพราะงั้นก็ไม่ต้องตกใจหรือสงสัยอะไร วันนี้เรียนกันเลยแล้วกันนะ...." ฉันนั่งลงและฟังอาจารย์สอนไปจนหมดเวลา...

"กลับมาทำไม?" ฉันกำลังเดินผ่านโต๊ะเรียนของลมเหนือ

"...." ฉันแค่หันไปมองเท่านั้น

"หายไปแล้วก็ควรหายไปเลยสิ จะวนเวียนกลับมาเป็นผีทำไม?"

"เหอะ! สมองตายหรือไงหรือไม่ได้ฟังที่พูดไปว่ากลับมาเรียนน่ะ?" ฉันเลิกคิ้วมองเขาด้วยท่าทางกวนประสาท

"จะกลับมาหาฉันก็บอกเถอะหมอก...อย่าเอาเรื่องเรียนมาอ้างหน่อยเลย"

"โทษนะลม...ฉันไม่คิดว่านายจะหลงตัวเองขนาดนี้นะเนี่ย ฉันไม่ได้โพล่งหัวมาเพื่อเจอนายอย่าสำคัญตัวไปหน่อยเลย ถ้าเลือกได้ฉันคงไปเรียนที่อื่นแล้วแทนแล้วเพราะการร่วมโลกอยู่กับนายมันทำให้ผื่นขึ้น!!"

"ว่าไงนะ?!"

"เฮ้ย ๆ ไอ้ลมใจเย็นเว้ย!!" เพื่อนของเขาเข้ามาห้าม

"นี่ยังคบกันอยู่อีกเหรอ?" ฉันกวาดตามองเพื่อนของเขาที่นิสัยก็คงไม่ได้ต่างกันเท่าไหร่

"พูดอะไรของพี่เนี่ย?" แอลมองหน้าฉันอย่างไม่พอใจ เขาน่ะแค่ไม่พอใจส่วนฉันเกลียดพวกเขาเลยก็ว่าได้

"ก็นะนิสัยแบบนี้คงไม่มีใครคบแล้วแหละ ก็ต้องคบกันเองเป็นเพื่อนกันไปนาน ๆ นะ เพราะถ้าแตกจากนี้ไปคงไม่มีใครคบ"

"หมอก!!อย่าปากดีให้มากนะ!!" หมับ! เป็นอีกครั้งที่ลมกระชากข้อมือของฉัน

"ปากดีแล้วไงพวกนายมันสมควรโดนแล้วนิ! จะบอกอะไรให้นะฉันกลับมาเรียนไม่ได้กลับมาเพื่อเจอนาย! ฉันไม่มีวันเอาตัวเองไปลงนรกอีกรอบหรอก!!" ฉันพูดจบก็เดินออกมาจากห้องเรียนทันที ตอนบ่ายก็มีเรียนนิต้องเจอเขาอีกเหรอ? แต่ช่างเถอะถ้าเจออีกก็ด่าอีก ถ้าเพื่อนเขาเข้ามาเสือกก็ด่าด้วย อยากสาระแนไม่เข้าเรื่อง