บทที่ 21
ชดใช้ NC18++
“อือ...” สายป่านร้องในลำคอเมื่ออากาศอันน้อยนิดใกล้จะหมด มือเล็กคลายออกจากต้นคอหนาเปลี่ยนมาเป็นการดันแผ่นอกแกร่งของไตรพัฒน์ออกเบา ๆ
ไตรพัฒน์เองก็ยอมผละริมฝีปาก ปล่อยให้คนใต้ร่างกอบโกยอากาศที่เขาพรากไปจากเธอ แต่มันก็เป็นเพียงไม่กี่วินาที เพราะหลังจากนั้นริมฝีปากของเขาก็โน้มบดเบียดกดจูบลงไปอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้เขาตั้งใจเคล้าคลึงด้วยน้ำหนักดูดดึงมากกว่าเดิม แถมมือก็ยังจับรั้งข้อมือเล็กที่ผลักดันร่างกายของเขาให้ตรึงอยู่เหนือศีรษะ
มือใหญ่ปล่อยให้ข้อมือของสายป่านเป็นอิสระ เคลื่อนต่ำมาตามไหล่มนลงมายังเอวบาง ก่อนที่การลากไล้จะแปรเปลี่ยนมาเป็นการบีบคั้นเคล้นคลึงของเนื้อเนียนจนเกิดรอยแดง
มาเฟียหนุ่มสอดมือเข้าไปใต้เสื้อนักศึกษา แตะสัมผัสบางเบาแต่มันกลับคล้ายเปลวเพลิงที่ทำให้คนตัวเล็กใจสั่น ไม่ว่าเขาจะเคลื่อนผ่านไปยังจุดไหน หญิงสาวก็สั่นสะท้านหวามไหวไปด้วยทุกครั้ง
ทุกอย่างดำ
