รักในปกครอง

ตอนที่2 เมียของคุณ

“เรื่องของคุณก็คือเรื่องของตัวเล็กเหมือนกัน...”

“เพราะตัวเล็กก็เป็นเมียของคุณ” ใช่ ที่เธอไม่ยอมก็เพราะว่าเธอเองก็เป็นเมียของชายหนุ่มตรงหน้าเหมือนกัน ถ้าจะมีงานแต่งของเขา ก็ต้องแต่งกับเธอไม่ใช่ผู้หญิงคนอื่น และต้องไม่ใช่ผู้หญิงที่เธอเกลียด

“ผู้หญิงที่กล้าวางยาและเข้าห้องผู้ชายอย่างเธอ ฉันไม่คิดจะใช้คำว่าเมีย...”

“เพราะผู้หญิงแบบนี้ อย่างมากก็เป็นได้แค่ที่ระบาย” กรฉัตรพูดขึ้นอย่างโกรธจัดกับสิ่งที่หญิงสาวตรงหน้าทำ สิ่งที่เขาไม่คิดว่าเธอจะกล้าทำได้ขนาดนี้

“ไม่ว่าจะเรียกอะไรหรือใช้วิธีไหน แต่ความจริงก็คือคุณได้ตัวเล็กเป็นเมียแล้ว” ใช่ เธอวางยาชายหนุ่มจริงๆ เพราะเธอแอบได้ยินตอนที่กรฉัตรคุยเรื่องแต่งงานกับริชาเมื่อหลายเดือนก่อน มันเลยทำให้เธอคิดหาวิธีจะรักษากรฉัตรไว้กับตัวเองให้ได้ และสิ่งที่เธอคิดได้ก็คือ...ตกเป็นของกรฉัตร

เธอให้เพื่อนสนิทหายาให้เธอก่อนเธอจะเลือกวางยากรฉัตรและเข้าไปหาเขาถึงที่ห้องด้วยตัวเอง จนสุดท้ายเธอก็ได้ตกเป็นของเขาอย่างที่หวัง และคิดว่าเขาคงไม่มีทางแต่งงานกับริชาอย่างแน่นอน เพียงแต่ทุกอย่างมันกลับผิดแผนเธอไปหมด นอกจากกรฉัตรจะเร่งงานแต่งให้เกิดขึ้นเร็วกว่าเดิมแล้ว ที่ผ่านมาเขายังมีท่าทีที่เปลี่ยนไปจากเดิมอีกด้วย

กรฉัตรที่เคยเอ็นดูเธอ ไม่เคยไร้เยื่อใยใส่เธอ ไม่มองข้ามเธอ แต่ทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิมสักอย่าง เขามองข้ามเธอเหมือนเธอไม่มีตัวตนอยู่ในบ้านหลังนี้ แม้ว่าเธอจะพยายามออกไปเที่ยวกินเหล้าแต่งตัวโป๊ และไม่กลับบ้านบ้างเพื่อเรียกร้องความสนใจจากเขา แต่เขาก็ไม่เคยห้ามหรือต่อว่าเธอเหมือนเมื่อก่อน ทั้งที่ปกติเขาไม่มีทางปล่อยให้เธอแต่งตัวโป๊ๆ แทบไม่ปล่อยให้เธอออกไปเที่ยวกลางคืน และไม่ปล่อยให้เธอค้างข้างนอก

“อย่ามาใช้คำนี้กับฉัน เพราะมันทำให้ฉันขยะแขยงในตัวเธอ!” เสียงรอดไรฟันดังขึ้นก่อนร่างสูงจะหมุนตัวเพื่อเดินออกจากบ้าน

“คุณจะไปไหน ตัวเล็กไม่ให้ไป!” หทัยยาวิ่งมารั้งชายหนุ่มไว้ก่อนจะเอ่ยขึ้นอย่างไม่ยอม แต่แรงเธอจะสู้แรงของเขาได้อย่างไร แค่เขายกมือขึ้นสะบัดแขนตัวเอง มือของเธอก็หลุดจากแขนของเขาแล้ว

“อยากทำตัวเหลวแหลกที่ไหนก็ไป แต่อย่ามาทำกับฉัน!” พูดจบร่างสูงก็เดินออกจากบ้านไปทันที ทิ้งให้ร่างบางมองตามพร้อมน้ำตาและจุกเกินกว่าจะวิ่งตามเขาไปได้

เหลวแหลกหรอ เธอไม่เคยทำตัวเหลวแหลกอย่างที่เขาว่าเลยสักนิด ที่ผ่านมาเธอเชื่อฟังเขาตลอดมา ที่ผ่านมาอะไรที่เขาห้ามเธอก็ไม่เคยทำ ไม่เหมือนกับเขาที่ทำทุกอย่างที่ต้องการ แม้ว่าสิ่งนั้นเธอจะห้ามและไม่ให้เขาทำ ถ้าจะนับเรื่องที่เธอเคยเหลวแหลก ก็คงจะมีแค่เรื่องเดียว คือเรื่องที่เธอวางยาเขานั่นแหละ

ไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้ว่ามันผิด ไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้ว่ามันไม่ดี แต่จะให้เธอทำยังไงในเมื่อเธอกำลังจะเสียเขาไปให้กับผู้หญิงที่เธอเกลียด ผู้หญิงที่ดีแค่เปลือกอย่างริชา ผู้หญิงที่ไม่เหมาะสมและคู่ควรกับกรฉัตรเลยสักนิด

“ตัดใจเถอะค่ะ คุณก็รู้ว่าคุณฉัตรกับคุณริชาคบกันมานาน ไม่ว่าคุณจะทำยังไงคุณฉัตรก็ไม่มีทางมองคุณเป็นอย่างอื่นได้” กำไล แม่บ้านเก่าแก่ของที่นี่ที่ได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นเดินเข้ามาพูดกับหญิงสาวขึ้นทั้งสงสารและเหนื่อยใจกับความเอาแต่ใจของเธอ

“แค่ตัวเล็กเป็นคนนิสัยไม่ดี มันเลยทำให้ทุกคนมองตัวเล็กเป็นคนไม่ดี เหมือนกับที่ผู้หญิงคนนั้นไม่เคยโวยวายหรือด่าใครให้เห็น ทุกคนก็เลยมองว่าเธอเป็นดีอย่างนั้นหรอคะ” หทัยยาเอ่ยถามแม่บ้านขึ้นโดยไม่ได้หันมามองหน้า

เพราะทุกคนในบ้านหลังนี้ต่างก็มองว่าริชาเป็นคนดี เหมาะสมที่จะเข้ามาเป็นคุณผู้หญิงอีกคนของบ้านหลังนี้ และต่างก็พากันมองว่าเธอเป็นเด็กน้อยเอาแต่ใจ ไร้เหตุผลจนไม่น่าคบ ทั้งที่จริงๆแล้วผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ดีอะไรเลยสักนิด เพราะเธอเจอกับตัวมาทุกครั้ง แต่กลับไม่มีใครเชื่อเธอ และมองว่าเธอใส่ร้ายผู้หญิงคนนั้น

“คุณริชาจะเป็นคนดีหรือไม่ดีป้าไม่รู้หรอกค่ะ แต่อย่างน้อยเธอก็วางตัวเป็น และการวางตัวของเธอทำให้เธอถูกรักและเอ็นดูยังไงล่ะค่ะ”

“แม้ว่าสิ่งที่เธอทำจะเป็นการเสแสร้งหรอคะ ป้ากำไลก็ชอบแบบนั้นเหมือนกันหรอ ต่อหน้าอย่าง ลับหลังอย่าง เพียงแค่ให้คนๆนั้นแสดงออกว่าดีกับเราต่อหน้าก็พอ แบบนี้หรอคะ” ครั้งนี้หทัยยาหันกลับไปถามหญิงวัยกลางคนขึ้นด้วยความอยากรู้ ว่าสุดท้ายคนเราก็ต้องการแค่เปลือกนอกที่แสดงออกมาอย่างนั้นหรอ

“.....” แม่บ้านไม่ได้ตอบกลับไป เพราะเธอเองก็ไม่กล้าพูดออกไปเหมือนกันว่าสุดท้ายแล้วเธอจะชอบคนเสแสร้งหน้าไหว้หลังหลอกแบบนั้น

“ถ้าต้องให้ตัวเล็กเสแสร้งเป็นคนดีแล้วเอาทุกคนไปด่าว่าลับหลัง ตัวเล็กขอด่าต่อหน้าเลยยังดีกว่าค่ะ เพราะวิธีแบบนั้นตัวเล็กมองว่ามันไม่ใช่วิธีที่จริงใจเลยสักนิด...”

“แล้วถ้าป้ากำไลกับคนอื่นๆชอบการเสแสร้งของริชามาก ตัวเล็กก็ขอให้มีความสุขกับว่าที่คุณผู้หญิงที่ทุกคนต้องการนะคะ”