เมื่อเห็นกุลธิดาเดินออกมาจากหลังร้าน ช้อยจึงเดินไปส่งลูกให้เธออุ้มแล้วก็ชวนเพื่อนของเธอออกไปคุยกันนอกร้านเป็นการส่วนตัว เดฟรับคำชวนทันที เพราะตัวเขาเองก็อยากคุยกับอีกฝ่ายเป็นการส่วนตัวเหมือนกัน พอเดินออกมานอกร้านแล้วก็พากันมองเข้าไปในร้านที่ตอนนี้กุลธิดากำลังหัวเราะและพูดคุยกับเด็กในร้าน และคชาก็วิ่งเล่นในร้าน
“คุยอะไรกัน” ช้อยถามเสียงห้วน
“คุณไม่ต้องห่วงเรื่องผมกับกุลหรอก ถ้ากุลเลือกผมแต่แรก เรื่องทุกอย่างจะไม่เป็นแบบนี้” เดฟตอบอีกแบบ
“จำไว้ อย่ายุ่งกับเมียและลูกของกู ทั้งสองเป็นของกู มึงไม่มีสิทธิ์คิดเป็นห่วงและคิดถึง” น้ำเสียงของช้อยนั้นหนักแน่นดุดันพร้อมดวงตาของเขาจ้องเอาเรื่องอีกฝ่าย
“ถ้าวันไหนคุณทำให้กุลและลูกเสียใจ ผมจะไปพาพวกเขาหนีจากคุณ”
“มันไม่มีวันนั้นหรอก ถ้ามึงทำแบบนั้น เห็นทีมึงจะไม่ตายดีน่ะสิ จำไว้ อย่าเสือกเรื่องผัวๆ เมียๆ เพราะมึงจะตายแบบไม่รู้ตัวได้” ช้อยไม่ได้ขู่ แต
