6 ~ เป็นแฟนผมนะ…

1496 คำ
เวลาพักเที่ยงของวันถัดมา.. ราเมศออกจากไซต์งานก็มุ่งหน้าตรงไปยังคลินิกทันตกรรม เมื่อเขาเดินเข้ามาด้านในคลินิก พนิดาก็เอ่ยทักทายเขาทันที “สวัสดีค่ะคุณราเมศ วันนี้มาทำฟันหรือว่ามาหาหมอฟันคะ” พนิดาเอ่ยแซวแล้วยิ้มให้ชายหนุ่ม “เฮ่อ..ผมมา..ทำฟัน..มาหาคุณหมอมาริสานั่นแหละครับ” ราเมศคิดว่าไม่รู้จะบ่ายเบี่ยงไปทำไม ในเมื่อเขาตั้งใจมาหาเธอ “คุณหมอออกไปทานข้าวยังไม่กลับเข้ามาเลยค่ะ คุณราเมศจะรับบัตรคิว นั่งรอก่อนมั้ยคะ” “รอครับ ขอบคุณนะครับ” ราเมศนั่งลงใกล้ๆเคาน์เตอร์ จินตนาเดินออกมาจากด้านในคลินิกตรงมาที่เคาน์เตอร์ พนิดาก็ซุบซิบคุยกับจินตนา “วันนี้มีแต่หนุ่มหล่อทั้งนั้นเลยมาหาน้องริสา ฉันหล่ะเลือกไม่ถูกเลยจริงๆ” “เลือกอะไรไม่ถูกของเธอยะยัยดา” “ก็หนุ่มหล่อผู้ดี กะหนุ่มตี๋อ่อนโยนไง” “พวกเขาไม่ได้มาจีบเธอ..ไม่ต้องเลือกย่ะ! ทำงาน!” “ย่ะ! ให้ฉันมโนบ้างก็ไม่ได้หรือไง?” จินตนาดับฝันของพนิดาจนเธอเซ็งหมดอารมณ์มโนกันเลยทีเดียว ระหว่างที่ราเมศนั่งรอคุณหมอคนสวย เขาก็นั่งฟังผู้ช่วยทั้งสองคนคุยกันด้วยความสงสัยว่าหนุ่มตี๋อ่อนโยนที่พวกเธอกล่าวถึงนั่นเป็นใคร..ราเมศนั่งรออยู่เกือบครึ่งชั่วโมงเขาก็เห็นหนุ่มขาวตี๋เปิดประตูเข้ามาในคลินิกโดยมีคุณหมอคนสวยเดินตามมา ทั้งสองเดินผ่านหน้าเขาไปจนถึงหน้าห้องทำงานของคุณหมอมาริสา ราเมศนั่งจับตามองทั้งสองไม่วางตา “นี่ครับดอกกุหลาบสวยๆเหมาะกับคนสวยอย่างน้องริสา” กิตตินันท์ยื่นช่อกุหลาบแดงให้กับมาริสา “เอ่อ..ขอบคุณค่ะพี่กิต” มาริสายื่นมือไปรับช่อดอกไม้จากกิตตินันท์ เขาก็ยกมือขึ้นมาจับมือเธอ เธอก็รีบดึงมือกลับทันที “ริสาขอตัวไปทำงานก่อนนะคะพี่กิต คนไข้รอทำฟันอยู่ค่ะ” “โอเคครับ แล้วพี่จะแวะมาหาน้องริสาใหม่นะ คลินิกโน้นลงตัวเมื่อไหร่พี่จะกลับมาดูแลที่นี่เหมือนเดิม เราจะได้เจอกันบ่อยๆ” มาริสาได้แต่ยิ้มให้เขานิดๆ ด้วยความเกรงใจหมอหนุ่มรุ่นพี่ ก่อนที่เธอจะเปิดประตูเข้าไปในห้องทำงาน กิตตินันท์ก็เดินออกไปจากคลินิก ราเมศนั่งมองภาพบาดตาบาดใจตรงหน้าอย่างรู้สึกหมั่นไส้และรู้สึกเคืองหนุ่มตี๋คนนั้นอย่างบอกไม่ถูก มาริสาเข้ามารอในห้องฟันก็ไม่เห็นคนไข้เข้ามาทำฟันเสียที เธอจึงเดินออกมาบอกกับพนิดาที่หน้าเคาน์เตอร์ “พี่ดาคะเรียกคนไข้เข้าไปได้เลยค่ะ” “คนไข้เป็นเด็กน่ะค่ะน้องริสา คงจะกลัวไม่กล้าเข้าไป” “คนนี้ใช่ไหมคะ” มาริสาถามพนิดาเพราะเห็นเด็กน้อยกำลังนั่งกอดแม่ของเธอไว้แน่น “ค่ะ น้องริสา” “เข้าไปทำฟันนะลูกคุณหมอรออยู่” แม่ของเด็กน้อยเอ่ยบอกกับลูก “หนูไม่ไป..หนูกลัว” “สวัสดีค่ะสาวน้อย คนสวยชื่ออะไรคะ” มาริสาย่อตัวนั่งลงตรงหน้าเด็กน้อยพร้อมกับยิ้มหวานให้เธอ เด็กน้อยยังคงกอดซุกอยู่กับอกของแม่ไม่ปล่อย แต่คนที่ยิ้มหน้าบานกลับกลายเป็นราเมศที่ได้เห็นรอยยิ้มของมาริสาเป็นครั้งแรก! “ตัวเล็ก..” เขาพึมพำออกมา รอยยิ้มสวยหวานของเธอทำให้เขานึกถึงรอยยิ้มสดใสของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งในอดีต..(“ทำไมพอเธอยิ้มแล้วหัวใจของเขาเหมือนจะหยุดเต้นแบบนี้!”) “คนเก่งรู้ไหมคะว่าในห้องนั้นมีนางฟ้าใจดีรอที่จะทำฟันให้เด็กๆอยู่นะคะ นางฟ้ามือเบามาก หนูจะไม่เจ็บเลยค่ะ นางฟ้ามีของเล่นมีแปรงสีฟันน่ารักๆให้หนูด้วยนะคะ” “จริงๆ เหรอคะ” เด็กน้อยผละจากอกแม่หันมาถามมาริสาอย่างสนใจ “จริงๆค่ะ นางฟ้าไม่โกหก สาวน้อยคนสวยชื่ออะไรคะ” “ชื่อ พีพี ค่ะ” “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวน้องพีพีเข้าไปกับพี่นะคะ ไปหานางฟ้าให้นางฟ้าใจดีดูฟันให้พีพีไงคะ” “ได้ค่ะ” เด็กน้อยยอมลงจากตักแม่ มาริสาจับมือเล็กๆนั้นอย่างอ่อนโยนจูงมือเด็กน้อยเข้าไปในห้องทำฟันด้านใน “นางฟ้าาา..อนาคตแม่ของลูก” ราเมศนั่งเคลิ้มมองมาริสายิ้มและพูดหว่านล้อมเด็กอย่างอบอุ่นอ่อนโยนก็ยิ่งทำให้เขาประทับใจในตัวเธอมากยิ่งขึ้น เขาหายสงสัยในสาเหตุและที่มาของรอยยิ้มสดใสและฟันที่เรียงสวยของเธอ เธอเหมาะที่จะเป็นหมอฟันอย่างแท้จริง แต่อย่างที่เขาอยากรู้และยังไม่รู้นั่นคือ..เขาอยากรู้ว่าปากของคุณหมอฟันคนสวยจะหอมและหวานขนาดไหน..ราเมศนั่งเคลิ้มไปพักหนึ่ง เขาคิดไปไกลถึงขนาดที่ว่า..ถ้าเข้าได้เธอเป็นแม่ของลูก เขาคงจะมีความสุขมากราเมศสลัดความคิดก่อนจะลุกขึ้นเดินไปถามพนิดากับสิ่งที่เขาสงสัยคาใจและอยากจะรู้ “เอ่อ..ขอโทษนะครับ” “คะ คุณราเมศมีอะไรหรือเปล่าคะ” “เอ่อ..ผู้ชายหน้าตี๋ๆที่มากับคุณหมอมาริสานั่นเป็นแฟนคุณหมอหรือเปล่าครับ” “อ๋อ..คุณหมอกิตตินันท์น่ะเหรอคะ หมอกิตเป็นเจ้าของคลินิกนี้ค่ะ และเป็นรุ่นพี่ของคุณหมอมาริสาตั้งแต่เรียนทันตแพทย์น่ะค่ะ ฉันเห็นคุณหมอกิตเทียวไปเทียวมาเป็นปีแล้วค่ะ แต่น้องริสาก็เฉยๆไม่มีท่าทีจะตกลงเป็นแฟนกันนะคะ” พนิดาบอกออกมาอย่างตรงไปตรงมา “อย่างนั้นเหรอครับ ขอบคุณมากนะครับ” ราเมศเอ่ยขอบคุณแล้วยิ้มออกมา เขารู้สึกโล่งใจขึ้นมาหน่อย ราเมศนั่งรออย่างตื่นเต้น รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นหนุ่มน้อยมาตามจีบสาวครั้งแรกอย่างไรอย่างนั้น จนกระทั่งเด็กน้อยคนนั้นทำฟันเสร็จ พนิดาก็เรียกชื่อเขา.. “คุณราเมศ..เชิญห้องทันตกรรม3 ค่ะ” “ครับ” ราเมศเดินไปเปิดประตูและก้าวเข้ามาในห้องทำฟัน “คุณราเมศ..วันนี้มาทำอะไรอีกคะ” มาริสานั่งดูแฟ้มประวัติก่อนจะถามออกมาโดยไม่เงยหน้ามองเขา “เอ่อ..ทำ..ทำ..” นี่เขาตื่นเต้นจนลืมคิดมาเลยว่าเขาจะมาทำอะไร ราเมศยืนคิดว่าจะตอบยังไง “ถ้าไม่ได้มาทำฟันก็เชิญข้างนอกค่ะ ฉันจะทำงาน!” “โธ่! คุณหมอคนสวย เอะอะก็จะไล่ผมตลอดเลย คุณหมอจะคุยกับผมดีๆบ้างไม่ได้หรือไงครับ” ราเมศตัดพ้อ ทีกับเด็กเธอพูดเพราะยิ้มหวาน แต่กับเขาทำไมเธอถึงเย็นชาเชิดใส่แบบนี้นักก็ไม่รู้ “นี่ฉันก็พูดกับคุณดีๆแล้วนะคะ คุณต่างหากที่มายียวนป่วนการทำงานของฉัน” “พี่ขอออกไปเอาเครื่องมือกับอุปกรณ์ก่อนนะคะ น้องริสา” จินตนาจะเลี่ยงออกมาเพราะคิดว่าทั้งสองคนน่าจะมีอะไรต้องพูดกัน “เดี๋ยวสิคะ พี่จิน..” มาริสามองตามหลังจินตนา เธอจะห้ามแต่ก็ไม่ทัน “เห็นมั้ย..ผู้ช่วยของคุณหมอยังรู้เลยว่าผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ” “แต่ฉันไม่มีค่ะ” มาริสาลุกจากเก้าอี้จะเดินออกจากห้องแต่ราเมศกลับจับต้นแขนของเธอเอาไว้ “นี่คุณ! ปล่อยค่ะ!” หมอสาวพยายามเบี่ยงแขนให้หลุดจากการเกาะกุมของชายหนุ่ม “ผมขอพูดกับคุณหมอตรงๆเลยนะครับ..” ราเมศจ้องหน้ามาริสานิ่ง “คุณมีอะไรจะพูดก็รีบพูด แล้วก็ออกไปได้แล้ว” “คุณหมอมาเป็นแฟนผมนะครับ” “แฟน! นี่คุณบ้าไปแล้วหรือไง คุณกับฉันแทบจะไม่รู้จักกัน แต่คุณมาขอฉันเป็นแฟนเนี่ยนะคะ” มาริสาขมวดคิ้วทำหน้าขรึม ผู้ชายคนนี้เป็นคนปกติดีหรือเปล่า อยู่ๆก็มาขอเธอเป็นแฟน “ผมก็พยายามมาทำความรู้จักคุณหมออยู่นี่ไง นะครับ..” “ไม่!” “หรือว่าคุณหมอมีแฟนอยู่แล้ว” “ไม่!” เธอตอบเสียงแข็ง “ในเมื่อคุณหมอก็ยังไม่มีใคร แล้วทำไมคุณหมอไม่ลองเปิดใจให้โอกาสผมดูสักครั้งล่ะครับ” “ฉันบอกว่าไม่ก็คือไม่! คุณกลับไปได้แล้ว” มาริสายืนกอดอกหันหลังให้ราเมศ ยืนยันหนักแน่นไม่สนใจเขาอีก “โอเค! วันนี้ผมกลับก่อนก็ได้ แต่ผมยังไม่ยอมแพ้ คุณหมอต้องมาเป็นแฟนของผม!” เมื่อคุณหมอสาวปฏิเสธเขาเสียงแข็ง ราเมศก็ยอมถอยกลับออกมาตั้งหลักใหม่ แต่เขาจะทำให้เธอยอมตกลงเป็นแฟนเขาให้ได้โดยเร็ว
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม