6 ~ เป็นแฟนผมนะ…
1496 คำ
เวลาพักเที่ยงของวันถัดมา..
ราเมศออกจากไซต์งานก็มุ่งหน้าตรงไปยังคลินิกทันตกรรม เมื่อเขาเดินเข้ามาด้านในคลินิก พนิดาก็เอ่ยทักทายเขาทันที
“สวัสดีค่ะคุณราเมศ วันนี้มาทำฟันหรือว่ามาหาหมอฟันคะ” พนิดาเอ่ยแซวแล้วยิ้มให้ชายหนุ่ม
“เฮ่อ..ผมมา..ทำฟัน..มาหาคุณหมอมาริสานั่นแหละครับ” ราเมศคิดว่าไม่รู้จะบ่ายเบี่ยงไปทำไม ในเมื่อเขาตั้งใจมาหาเธอ
“คุณหมอออกไปทานข้าวยังไม่กลับเข้ามาเลยค่ะ คุณราเมศจะรับบัตรคิว นั่งรอก่อนมั้ยคะ”
“รอครับ ขอบคุณนะครับ” ราเมศนั่งลงใกล้ๆเคาน์เตอร์
จินตนาเดินออกมาจากด้านในคลินิกตรงมาที่เคาน์เตอร์ พนิดาก็ซุบซิบคุยกับจินตนา
“วันนี้มีแต่หนุ่มหล่อทั้งนั้นเลยมาหาน้องริสา ฉันหล่ะเลือกไม่ถูกเลยจริงๆ”
“เลือกอะไรไม่ถูกของเธอยะยัยดา”
“ก็หนุ่มหล่อผู้ดี กะหนุ่มตี๋อ่อนโยนไง”
“พวกเขาไม่ได้มาจีบเธอ..ไม่ต้องเลือกย่ะ! ทำงาน!”
“ย่ะ! ให้ฉันมโนบ้างก็ไม่ได้หรือไง?” จินตนาดับฝันของพนิดาจนเธอเซ็งหมดอารมณ์มโนกันเลยทีเดียว
ระหว่างที่ราเมศนั่งรอคุณหมอคนสวย เขาก็นั่งฟังผู้ช่วยทั้งสองคนคุยกันด้วยความสงสัยว่าหนุ่มตี๋อ่อนโยนที่พวกเธอกล่าวถึงนั่นเป็นใคร..ราเมศนั่งรออยู่เกือบครึ่งชั่วโมงเขาก็เห็นหนุ่มขาวตี๋เปิดประตูเข้ามาในคลินิกโดยมีคุณหมอคนสวยเดินตามมา ทั้งสองเดินผ่านหน้าเขาไปจนถึงหน้าห้องทำงานของคุณหมอมาริสา ราเมศนั่งจับตามองทั้งสองไม่วางตา
“นี่ครับดอกกุหลาบสวยๆเหมาะกับคนสวยอย่างน้องริสา” กิตตินันท์ยื่นช่อกุหลาบแดงให้กับมาริสา
“เอ่อ..ขอบคุณค่ะพี่กิต” มาริสายื่นมือไปรับช่อดอกไม้จากกิตตินันท์ เขาก็ยกมือขึ้นมาจับมือเธอ เธอก็รีบดึงมือกลับทันที
“ริสาขอตัวไปทำงานก่อนนะคะพี่กิต คนไข้รอทำฟันอยู่ค่ะ”
“โอเคครับ แล้วพี่จะแวะมาหาน้องริสาใหม่นะ คลินิกโน้นลงตัวเมื่อไหร่พี่จะกลับมาดูแลที่นี่เหมือนเดิม เราจะได้เจอกันบ่อยๆ” มาริสาได้แต่ยิ้มให้เขานิดๆ ด้วยความเกรงใจหมอหนุ่มรุ่นพี่ ก่อนที่เธอจะเปิดประตูเข้าไปในห้องทำงาน กิตตินันท์ก็เดินออกไปจากคลินิก ราเมศนั่งมองภาพบาดตาบาดใจตรงหน้าอย่างรู้สึกหมั่นไส้และรู้สึกเคืองหนุ่มตี๋คนนั้นอย่างบอกไม่ถูก
มาริสาเข้ามารอในห้องฟันก็ไม่เห็นคนไข้เข้ามาทำฟันเสียที เธอจึงเดินออกมาบอกกับพนิดาที่หน้าเคาน์เตอร์
“พี่ดาคะเรียกคนไข้เข้าไปได้เลยค่ะ”
“คนไข้เป็นเด็กน่ะค่ะน้องริสา คงจะกลัวไม่กล้าเข้าไป”
“คนนี้ใช่ไหมคะ” มาริสาถามพนิดาเพราะเห็นเด็กน้อยกำลังนั่งกอดแม่ของเธอไว้แน่น
“ค่ะ น้องริสา”
“เข้าไปทำฟันนะลูกคุณหมอรออยู่” แม่ของเด็กน้อยเอ่ยบอกกับลูก
“หนูไม่ไป..หนูกลัว”
“สวัสดีค่ะสาวน้อย คนสวยชื่ออะไรคะ” มาริสาย่อตัวนั่งลงตรงหน้าเด็กน้อยพร้อมกับยิ้มหวานให้เธอ เด็กน้อยยังคงกอดซุกอยู่กับอกของแม่ไม่ปล่อย แต่คนที่ยิ้มหน้าบานกลับกลายเป็นราเมศที่ได้เห็นรอยยิ้มของมาริสาเป็นครั้งแรก!
“ตัวเล็ก..” เขาพึมพำออกมา รอยยิ้มสวยหวานของเธอทำให้เขานึกถึงรอยยิ้มสดใสของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งในอดีต..(“ทำไมพอเธอยิ้มแล้วหัวใจของเขาเหมือนจะหยุดเต้นแบบนี้!”)
“คนเก่งรู้ไหมคะว่าในห้องนั้นมีนางฟ้าใจดีรอที่จะทำฟันให้เด็กๆอยู่นะคะ นางฟ้ามือเบามาก หนูจะไม่เจ็บเลยค่ะ นางฟ้ามีของเล่นมีแปรงสีฟันน่ารักๆให้หนูด้วยนะคะ”
“จริงๆ เหรอคะ” เด็กน้อยผละจากอกแม่หันมาถามมาริสาอย่างสนใจ
“จริงๆค่ะ นางฟ้าไม่โกหก สาวน้อยคนสวยชื่ออะไรคะ”
“ชื่อ พีพี ค่ะ”
“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวน้องพีพีเข้าไปกับพี่นะคะ ไปหานางฟ้าให้นางฟ้าใจดีดูฟันให้พีพีไงคะ”
“ได้ค่ะ” เด็กน้อยยอมลงจากตักแม่ มาริสาจับมือเล็กๆนั้นอย่างอ่อนโยนจูงมือเด็กน้อยเข้าไปในห้องทำฟันด้านใน
“นางฟ้าาา..อนาคตแม่ของลูก” ราเมศนั่งเคลิ้มมองมาริสายิ้มและพูดหว่านล้อมเด็กอย่างอบอุ่นอ่อนโยนก็ยิ่งทำให้เขาประทับใจในตัวเธอมากยิ่งขึ้น เขาหายสงสัยในสาเหตุและที่มาของรอยยิ้มสดใสและฟันที่เรียงสวยของเธอ เธอเหมาะที่จะเป็นหมอฟันอย่างแท้จริง แต่อย่างที่เขาอยากรู้และยังไม่รู้นั่นคือ..เขาอยากรู้ว่าปากของคุณหมอฟันคนสวยจะหอมและหวานขนาดไหน..ราเมศนั่งเคลิ้มไปพักหนึ่ง เขาคิดไปไกลถึงขนาดที่ว่า..ถ้าเข้าได้เธอเป็นแม่ของลูก เขาคงจะมีความสุขมากราเมศสลัดความคิดก่อนจะลุกขึ้นเดินไปถามพนิดากับสิ่งที่เขาสงสัยคาใจและอยากจะรู้
“เอ่อ..ขอโทษนะครับ”
“คะ คุณราเมศมีอะไรหรือเปล่าคะ”
“เอ่อ..ผู้ชายหน้าตี๋ๆที่มากับคุณหมอมาริสานั่นเป็นแฟนคุณหมอหรือเปล่าครับ”
“อ๋อ..คุณหมอกิตตินันท์น่ะเหรอคะ หมอกิตเป็นเจ้าของคลินิกนี้ค่ะ และเป็นรุ่นพี่ของคุณหมอมาริสาตั้งแต่เรียนทันตแพทย์น่ะค่ะ ฉันเห็นคุณหมอกิตเทียวไปเทียวมาเป็นปีแล้วค่ะ แต่น้องริสาก็เฉยๆไม่มีท่าทีจะตกลงเป็นแฟนกันนะคะ” พนิดาบอกออกมาอย่างตรงไปตรงมา
“อย่างนั้นเหรอครับ ขอบคุณมากนะครับ” ราเมศเอ่ยขอบคุณแล้วยิ้มออกมา เขารู้สึกโล่งใจขึ้นมาหน่อย
ราเมศนั่งรออย่างตื่นเต้น รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นหนุ่มน้อยมาตามจีบสาวครั้งแรกอย่างไรอย่างนั้น จนกระทั่งเด็กน้อยคนนั้นทำฟันเสร็จ พนิดาก็เรียกชื่อเขา..
“คุณราเมศ..เชิญห้องทันตกรรม3 ค่ะ”
“ครับ” ราเมศเดินไปเปิดประตูและก้าวเข้ามาในห้องทำฟัน
“คุณราเมศ..วันนี้มาทำอะไรอีกคะ” มาริสานั่งดูแฟ้มประวัติก่อนจะถามออกมาโดยไม่เงยหน้ามองเขา
“เอ่อ..ทำ..ทำ..” นี่เขาตื่นเต้นจนลืมคิดมาเลยว่าเขาจะมาทำอะไร ราเมศยืนคิดว่าจะตอบยังไง
“ถ้าไม่ได้มาทำฟันก็เชิญข้างนอกค่ะ ฉันจะทำงาน!”
“โธ่! คุณหมอคนสวย เอะอะก็จะไล่ผมตลอดเลย คุณหมอจะคุยกับผมดีๆบ้างไม่ได้หรือไงครับ” ราเมศตัดพ้อ ทีกับเด็กเธอพูดเพราะยิ้มหวาน แต่กับเขาทำไมเธอถึงเย็นชาเชิดใส่แบบนี้นักก็ไม่รู้
“นี่ฉันก็พูดกับคุณดีๆแล้วนะคะ คุณต่างหากที่มายียวนป่วนการทำงานของฉัน”
“พี่ขอออกไปเอาเครื่องมือกับอุปกรณ์ก่อนนะคะ น้องริสา” จินตนาจะเลี่ยงออกมาเพราะคิดว่าทั้งสองคนน่าจะมีอะไรต้องพูดกัน
“เดี๋ยวสิคะ พี่จิน..” มาริสามองตามหลังจินตนา เธอจะห้ามแต่ก็ไม่ทัน
“เห็นมั้ย..ผู้ช่วยของคุณหมอยังรู้เลยว่าผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ”
“แต่ฉันไม่มีค่ะ” มาริสาลุกจากเก้าอี้จะเดินออกจากห้องแต่ราเมศกลับจับต้นแขนของเธอเอาไว้
“นี่คุณ! ปล่อยค่ะ!” หมอสาวพยายามเบี่ยงแขนให้หลุดจากการเกาะกุมของชายหนุ่ม
“ผมขอพูดกับคุณหมอตรงๆเลยนะครับ..” ราเมศจ้องหน้ามาริสานิ่ง
“คุณมีอะไรจะพูดก็รีบพูด แล้วก็ออกไปได้แล้ว”
“คุณหมอมาเป็นแฟนผมนะครับ”
“แฟน! นี่คุณบ้าไปแล้วหรือไง คุณกับฉันแทบจะไม่รู้จักกัน แต่คุณมาขอฉันเป็นแฟนเนี่ยนะคะ” มาริสาขมวดคิ้วทำหน้าขรึม ผู้ชายคนนี้เป็นคนปกติดีหรือเปล่า อยู่ๆก็มาขอเธอเป็นแฟน
“ผมก็พยายามมาทำความรู้จักคุณหมออยู่นี่ไง นะครับ..”
“ไม่!”
“หรือว่าคุณหมอมีแฟนอยู่แล้ว”
“ไม่!” เธอตอบเสียงแข็ง
“ในเมื่อคุณหมอก็ยังไม่มีใคร แล้วทำไมคุณหมอไม่ลองเปิดใจให้โอกาสผมดูสักครั้งล่ะครับ”
“ฉันบอกว่าไม่ก็คือไม่! คุณกลับไปได้แล้ว” มาริสายืนกอดอกหันหลังให้ราเมศ ยืนยันหนักแน่นไม่สนใจเขาอีก
“โอเค! วันนี้ผมกลับก่อนก็ได้ แต่ผมยังไม่ยอมแพ้ คุณหมอต้องมาเป็นแฟนของผม!” เมื่อคุณหมอสาวปฏิเสธเขาเสียงแข็ง ราเมศก็ยอมถอยกลับออกมาตั้งหลักใหม่ แต่เขาจะทำให้เธอยอมตกลงเป็นแฟนเขาให้ได้โดยเร็ว
- ผู้เขียน
