5 ~ จะหลีกเลี่ยงหรือว่าอยากพบเจอ

1863 คำ
เช้าวันต่อมา..ราเมศเตรียมตัวกำลังจะออกไปทำงาน อยู่ๆคุณหญิงรวิแม่ของเขาก็เปิดประตูเข้ามา.. “ตาเมศ!” “โธ่แม่! ผมตกใจหมดเลย แม่เปิดประตูเข้ามาแบบนี้ไม่กลัวว่าผมกำลังโป๊อยู่เหรอครับ” โดยปกติเขาจะไม่ล็อกประตูห้องเพราะเคยชินกับการใช้ชีวิตในต่างประเทศสมัยที่อยู่กับพ่อแม่อุปถัมภ์ชาวอังกฤษ “ลูกโป๊แม่ไม่กลัว แต่แม่กลัวว่าลูกจะซุกซ่อนผู้หญิงไว้น่ะสิ” “ผมจะซ่อนผู้หญิงที่ไหนกันครับ แม่ก็รู้ว่าผมไม่เคยพาใครมาที่บ้าน แม่มีธุระอะไรด่วนหรือเปล่าครับ ผมจะต้องรีบไปทำงาน” “เที่ยงนี้ไปทานข้าวกับแม่นะลูก” “ทานข้าว!.. คุณแม่นัดใครไว้อีกล่ะครับ” “เรานี่ก็รู้ทันแม่ตลอดเลยนะ แม่นัดเพื่อนกับลูกสาวของเธอไว้ ไปทานข้าวกับแม่นะลูก” “คงจะไม่ได้ล่ะครับแม่ ผมจะต้องรีบไปเคลียร์งานด่วน เจ้าของโครงการจะแวะเข้ามาดูความคืบหน้าแล้วด้วย ไว้โอกาสหน้านะครับ ผมไปทำงานละ” ชายหนุ่มรีบเข้าไปหอมแก้มแม่แล้วรีบเดินออกมาจากห้องทันที “ตาเมศ! แม่ยังคุยไม่จบเลยลูกคนนี้?” ราเมศได้ยินเสียงของแม่บ่นตามไล่หลังเขามาแว่วๆ ตอนเที่ยง...ร้านอาหารแห่งหนึ่ง... คุณหญิงรวิวรรณนั่งคุยกับมัทนาได้ไม่นานมาริสาก็เดินเข้ามาภายในร้านอาหาร “สวัสดีค่ะ คุณหญิงป้า แม่..” มาริสาพนมมือก้มหน้าลงสวัสดีคุณหญิงรวิวรรณและแม่ของเธออย่างอ่อนน้อม “เรียกคุณยงคุณหญิงอีกแล้ว ป้าบอกว่าให้เรียกป้าไงหนูริสา นั่งสิลูก” “ขอบคุณค่ะ คุณหญิงป้า” มาริสายิ้มให้คุณหญิงแล้วนั่งลงข้างๆแม่ของเธอ “เอ๊ะ! หรือว่าจะเปลี่ยนมาเรียกว่าแม่ดี” คุณหญิงรวิวรรณเอ่ยขึ้น “เรียกยังไงก็เหมือนกันนั่นแหละ หญิงวิ” มัทนารู้ว่าลูกสาวของเธอคงจะลำบากใจ เธอจึงพูดออกมาแทน “ป้าต้องขอโทษหนูริสาด้วยนะลูก พ่อตัวดีของป้าเบี้ยวไม่ยอมมาทานข้าวมาทำความรู้จักกับหนูเหมือนเดิม” “ไม่เป็นไรค่ะ คุณหญิงป้า ถ้าเขา..เอ่อ..ถ้าลูกชายของคุณป้าไม่สะดวกก็อย่ารบกวนเขาเลยค่ะ” เธอรู้สึกโล่งอกสบายใจขึ้นที่อีกฝ่ายบ่ายเบี่ยงไม่มาพบเจอ “ช่วงนี้พี่เขางานยุ่งน่ะ ไปทำงานตั้งแต่เช้ากลับค่ำทุกวัน หนูริสาอย่าโกรธพี่เขานะลูก” “ไม่มีเหตุผลอะไรให้โกรธเลยนิคะ” เธอต้องขอบคุณเขาเสียอีกที่ไม่มา มาริสาคิดในใจ “เดี๋ยวป้าจะหาวิธีจัดการพ่อตัวดีเองจ้ะ” รวิวรรณพูดอย่างมุ่งมั่น ทั้งสามนั่งทานไปก็คุยกันไปจนกระทั่งเกือบบ่าย มาริสาจึงขอตัวกลับไปทำงานของเธอ “หนูขอตัวไปทำงานที่คลินิกก่อนนะคะ คุณหญิงป้า แม่” มาริสากล่าวลาพร้อมกับพนมมือไหว้ทั้งสองก่อนจะออกมาจากร้านอาหาร ฝ่ายราเมศปฏิเสธนัดของแม่ที่พยายามจะจับคู่ให้เขากับใครที่ไหนก็ไม่รู้ จนเขาครุ่นคิดว่าจะต้องหาผู้หญิงที่เขารู้สึกชอบและรักเธอด้วยตัวของเขาเองเพื่อพาหญิงสาวคนนั้นไปแสดงตัวกับผู้เป็นแม่ คงจะถึงเวลาแล้วที่เขาจะต้องจริงจังกับเรื่องนี้ และในความรู้สึกของเขาตอนนี้ก็คิดถึง..คุณหมอคนสวยขึ้นมาเป็นคนแรกและคนเดียว! เมื่อหัวใจเรียกร้อง เที่ยงนี้ชายหนุ่มจึงตามใจตัวเองเขาแวะไปหาคุณหมอฟันคนสวย แต่เขาก็ต้องพบกับความผิดหวังเพราะเธอยังไม่เข้ามาที่คลินิก พนักงานที่เคาน์เตอร์บอกกับราเมศว่าวันนี้เธอจะเข้ามาที่คลินิกช้ากว่าปกติ เขาจึงต้องกลับมาทำงานต่ออย่างผิดหวังและเสียดายที่ไม่ได้เจอเธอ ("ไม่เป็นไร ตอนค่ำผมจะมาใหม่ก็แล้วกัน") ราเมศคิดปลอบใจตัวเองก่อนจะเริ่มทำงาน เมื่อมาริสาแยกกับคุณหญิงป้าและแม่ของเธอแล้ว เธอกลับไปเอาผลเอ็กซเรย์ของคนไข้ที่โรงพยาบาลก่อนจะรีบกลับมาทำงานต่อที่คลินิก ส่วนราเมศเขาก็คุมงานที่ไซต์งานก่อสร้างจนกระทั่งเกือบ 2ทุ่ม เขาก็รีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วตรงมายังคลินิกทันตกรรมในทันที ชายหนุ่มได้แต่หวังว่าเขาจะมาทันก่อนที่คลินิกจะปิด ที่เคาน์เตอร์ไม่มีใคร แต่เขาเห็นแสงไฟในห้องหมายเลข 3 ยังเปิดอยู่ เขาจึงลองเคาะประตู “ก๊อก ก๊อก” “เชิญค่ะ” เมื่อได้ยินเสียงหวานๆ กึ่งเย็นชานั้นตอบกลับมาก็ทำให้ราเมศยิ้มออกมาอย่างดีใจ เขาเปิดประตูก้าวเข้ามายืนหน้าโต๊ะทำงานของคุณหมอคนสวย “วันนี้คุณมาทำอะไรคะ” หมอสาวเอ่ยถามขึ้นโดยที่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองเหมือนเช่นเคย “ผมมาให้คุณหมอคนสวยฟัน เอ๊ย! ตรวจฟันเหมือนเดิมน่ะครับ” “คุณ!” มาริสาเงยหน้าขึ้นมามองราเมศในทันที “ครับ ผมเอง”?ชายหนุ่มยิ้มด้วยความดีใจ เขาแอบเข้าข้างตัวเองว่าเธอจำเสียงของเขาได้ ก่อนที่เขาจะนั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามเธอ “ฉันบอกคุณไปแล้วนะคะว่าสุขภาพปากและฟันของคุณดีอยู่แล้ว” “แต่ผม..” “เชิญค่ะ” มาริสาลุกจากโต๊ะทำงานก้าวไปเปิดประตูแล้วผายมือบังคับให้เขาออกไป “นี่ผมไปทำอะไรให้คุณหมอโกรธคุณหมอเกลียดตั้งแต่เมื่อไหร่กันครับ เจอหน้าปุ๊บก็จะไล่ผมปั๊บ” “เอ่อ..เปล่าค่ะ” เมื่อเขาพูดออกมาตรงๆแบบนั้น..เธอก็ชะงักนิ่งไปชั่วขณะ “คุณหมอดูสิครับ ข้างนอกไม่มีคนไข้มารอทำฟันเลยสักคน มีแค่ผมคนเดียว” เมื่อราเมศบอกอย่างนั้น มาริสาก็โผล่หน้าออกไปดูภายในคลินิก และก็เป็นอย่างที่เขาพูดจริงๆนั่นแหละ เธอจึงหันกลับมาพูดกับเขา “ฉันก็บอกคุณไปแล้วว่าฟันของคุณไม่มีปัญหาอะไรเลย แล้วคุณจะมาที่คลินิกอีกทำไมคะ” “ผมรู้สึกเหมือนฟันจะผุ” “เมื่อวานฉันก็ตรวจแล้ว ฉันไม่เห็นฟันคุณผุเลยนะคะ” “จริงๆนะครับ คุณหมอมาดูดีๆอีกครั้งสิครับ ฟันกรามซี่ในสุดน่ะครับ แปรงฟันแล้วผมก็ยังรู้สึกระคายๆ” “เหรอคะ ถ้าอย่างนั้นคุณอ้าปากให้ฉันดูอีกครั้งสิคะ” มาริสายอมตรวจให้ราเมศตามหน้าที่ของหมอ เธอก้าวเข้ามายืนใกล้ๆเขาก่อนจะเอื้อมมือไปจับคางของชายหนุ่มพร้อมกับเพ่งสายตากลมโตนั้นมองเข้าไปในช่องปากเพื่อตรวจฟันของเขาอย่างละเอียด คิ้วของเธอก็เริ่มขมวดขึ้นทีละนิดและมากขึ้นเรื่อยๆ? จนเขาทนไม่ไหวต้องหุบปากลงแล้วยิ้มกรุ้มกริ้มให้เธอ “ตาของคุณหมอสวยจังเลยครับ ทั้งตาจมูกและก็..” ราเมศจ้องมองริมฝีปากอิ่มสีชมพูของมาริสานิ่งราวกับเขาถูกมนต์สะกด ปากของเธอจะหอมหวานขนาดไหนกันนะ ชายหนุ่มคิด “นี่คุณเจ้าเล่ห์ จงใจจะหลอกฉันใช่ไหม” หมอสาวผลักหน้าชายหนุ่มออกห่างแล้วถอยออกไปยืนห่างจากเขาอย่างระแวงพอสมควร เขาจึงนั่งลงบนเก้าอี้ “ผมเคยได้ยินมาว่า..มีการวิจัยที่ว่าการจูบช่วยให้ฟันไม่ผุ นี่จริงมั้ยครับคุณหมอ” ราเมศเอ่ยถามหมอสาวอย่างจริงจัง เธอก็มองเขาอย่างชั่งใจ แต่เมื่อเขาทำหน้าเรียบเฉยแบบว่าอยากจะรู้ข้อมูลจริงๆ เธอจึงอธิบายออกมาให้เขาฟัง “จริงค่ะ การจูบจะช่วยป้องกันฟันผุได้ จากผลการวิจัยของ Applied and Environmental Microbiology ระบุว่าการจูบจะช่วยกระตุ้นการหลั่งน้ำลาย ซึ่งแร่ธาตุในน้ำลายจะช่วยลดคราบอาหารและปกป้องเคลือบผิวฟันได้ ทำให้ฟันแข็งแรง ไม่ผุง่ายค่ะ” เธอยืนพิงผนังห้องอธิบายให้เขาเข้าใจ “ถ้าผลการวิจัยยืนยันมาแบบนั้น..ผมอยากขอให้คุณหมอช่วยรักษาให้ผมด้วยวิธีนั้นจะได้ไหมครับ” ราเมศลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วค่อยๆก้าวเข้าไปหาคุณหมอสาวพร้อมกับมองที่ริมฝีปากอิ่มสีชมพูของเธอ เธอก็เม้มปากทันทีโดยอัตโนมัติ ใบหน้างามนั้นแดงระเรื่อ ไม่รู้ว่าเพราะเธอโกรธหรือว่าเขินอายเขากันแน่ เธอหันซ้ายหันขวาเหมือนกำลังมองหาที่พึ่งก่อนที่เธอจะมองไปยังประตูทางออก.. ชายหนุ่มก็รู้ทันความคิดของเธอ เขาขยับก้าวไปยืนขวางประตูเอาไว้ เขานึกอยากจะแกล้งคุณหมอคนสวยอยากจะรู้ว่าเธอจะทำยังไง ราเมศก้าวเข้าไปใกล้ๆมาริสาแล้วเอ่ยถาม “นี่คุณหมอไม่สบายหรือเปล่าครับ ทำไมใบหน้าถึงแดงขึ้น” ส่วนคุณหมอคนสวยนั้นเธอตัวเกร็งถอยหลังไปจนชนกับผนังห้อง “เปล่า!” หมอสาวตอบชายหนุ่มแล้วสูดลมหายใจเข้าก่อนจะเอ่ยออกมา.. “นี่ก็ใกล้จะได้เวลาคลินิกปิดบริการแล้ว วันนี้รบกวนคุณกลับไปก่อนได้ไหมคะ” “ผมมาหาคุณหมออีกได้ใช่ไหมครับ” ราเมศก้มลงกระซิบใกล้ๆใบหน้าเธอ “เอ่อ..ได้ค่ะ แต่วันนี้คลินิกปิดแล้วค่ะ” เธอรีบรับปากเขาออกมา เพื่อจะเร่งให้เขารีบกลับออกไป แต่ราเมศยังไม่รู้สึกอยากจะกลับเลยสักนิด เขาก้าวมายืนกันเธอเอาไว้ แต่แล้ว..ประตูห้องก็ถูกเปิดเข้ามา.. “อ้าว! น้องริสายังมีคนไข้อีกเหรอคะ” “พี่จิน! เฮ้อ!..ใช่ค่ะพี่จิน”? มาริสาถอนหายใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด เธอรีบก้าวไปยืนใกล้ๆผู้ช่วย เธอรู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมากที่ผู้ช่วยของเธอเปิดประตูเข้ามา.. “อ๋อ..คุณราเมศนี่เอง แล้วได้ทำฟันหรือยังคะ” จินตนาหันไปถามชายหนุ่ม “คุณหมอทำให้ผมเรียบร้อยแล้วครับ ผมกำลังจะกลับพอดี” “ค่ะ” “แล้วผมจะแวะมาตามสัญญานะครับ คุณหมอ..คนสวย” ราเมศหันไปบอกและกระซิบตอนท้ายให้คุณหมอสาวได้ยิน ก่อนที่เขาจะก้าวออกไปจากห้อง “พี่ไม่อยู่แค่แป๊บเดียว สัญญาอะไรกันแล้วคะเนี่ย” จินตนาเอ่ยแซวมาริสา (“สัญญาอะไรกันล่ะ ฉันต้องรับปากไปเพราะนี่ก็ 2ทุ่มกว่าแล้ว คลินิกกำลังจะปิด พี่ดาก็กลับบ้านไปก่อนแล้ว พี่จินก็ไม่รู้หายไปไหนมา”) มาริสาบ่นพึมพำออกมาเบาๆ “น้องริสาว่าอะไรนะคะ” “ไม่มีอะไรหรอกค่ะพี่จิน เรารีบปิดคลินิกแล้วกลับบ้านกันเถอะค่ะ” “ค่ะ น้องริสา” ระหว่างที่มาริสานั่งรถไฟฟ้าMRTเดินทางกลับบ้าน เธอก็ครุ่นคิดกังวลเรื่องของราเมศ ท่าทางเขาจะไม่ยอมหยุดอยู่แค่นั้น ถ้าเขามากวนเธออีก เธอจะหาทางหลีกเลี่ยงเขาได้ยังไง..
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม