“...ฟ่าง”
น้อยครั้งที่ไอ้ดินเรียกฉันด้วยชื่อสั้น ๆ แบบไม่มีคำว่าไอ้ มันเกิดขึ้นในช่วงที่ดึงแก่นกายออกไปและกระทุ้งเข้ามาอย่างรุนแรง สิ่งนั้นรวดเร็วจนฉันอธิบายไม่ได้ รู้แค่ว่าในช่วงเวลาเพียงไม่กี่วินาทีมันเกิดขึ้นแล้วไม่ต่ำว่ายี่สิบครั้ง เร็วและถี่ระรัวกว่าหัวใจที่กำลังเต้นซะอีก
ไอ้ดินหื่นกระหายจนฉันเกรงกลัว ขณะเดียวกันก็ร้อนแรงจนคาดไม่ถึง
มันเคยไปทำแบบนี้กับใครไหมนะ
ฉันตั้งคำถาม แต่ต้องจบความคิดนั้นลงเมื่อมันจับฉันนอนหงายและจูบปิดปากกันอย่างดื้อรั้น แน่นอนว่าตรงส่วนนั้นยังถูกรุกราน มันแสบร้อนและคับแน่นจนฉันมีความคิดว่า...ร่างกายรับไหวได้ยังไง ขนาดเกินตัวฉัน ทั้งลึกล้ำ ทั้งใหญ่โต...จนฉันจะตายคาเตียงอยู่แล้ว
“อ๊ะ” ครางออกมาอีกครั้งเมื่อความรวดเร็วทวีคูณขึ้นจนน่าใจหาย เสียงคำรามดังไปทั่วห้อง ฉันปรือตามองผู้ชายด้านบนที่มีสีหน้าไม่ต่างไปจากเสือกระหายเหยื่อ มองทั้งที่สั่นสะท้าน
เอี๊ยด ๆ
