บทที่7.2

2148 คำ

“พวกพี่ทำอะไรกันในนั้นคะ...” มีหน่วยกล้าตายถามขึ้นอย่างอยากรู้อยากเห็น ส่งผลให้เพื่อนในกลุ่มพากันยกมือตีแขนคนถามหลายที เป็นไอ้ดินเองที่ยิ้มหวานพร้อมขยับเข้าไปใกล้คนถาม... มันโน้มหน้าเข้าไปใกล้เพื่อกระซิบกระซาบบางอย่าง แก้มของเด็กคนนั้นค่อย ๆ เปลี่ยนสีราวกับว่าคำพูดที่ฉันไม่ได้ยินนั้นเป็นเรื่องชวนใจเต้นแรง มันบอกอะไรกับน้องเขาวะ? ต่อมา ณ ใต้ตึกคณะ “พ่อแง่แม่งอนมากเวอร์ ทำตัวเป็นผัวเมียมากเลยค่ะพวกมึงเนี่ย” “คิดเหมือนกูเลยกะเทย” ไอ้นนท์หันไปยิ้มแย้มกับไอ้ฟลุ๊คที่นั่งแต่งหน้าอยู่ข้าง ๆ ดูเหมือนพวกมันจะชอบอกชอบใจที่ไอ้ดินตามวอแวฉันเหลือเกินนะ ซึ่งจนป่านนี้หมอนั่นก็ยังไม่เลิกเกาะแกะฉัน แม้กระทั่งนั่งเล่นใต้ตึก มันก็ยังมานั่งเบียดฉัน ได้ข่าวว่าที่ว่างเยอะแยะ เรียกร้องความสนใจสิ้นดีเลย ฉันหายใจฮึดฮัดขณะก้มหน้าก้มตาเล่นเกมในโทรศัพท์ระหว่างรอเรียนคลาสต่อไป พยายามไม่สนใจสิ่งรอบข้าง แต่ไอ้ฟล

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม