“เข้าเรื่องเลยนะคะ ในเมื่อไม่มีเด็กแล้ว” ประภาเอ่ย
“ใจเย็น ๆ ก่อนสิพวกแก ถามก่อนไหม” กีรณาเอ่ย
“ใจเย็นไม่ได้หรอกยัยแอล ทุกอย่างมันชัดเจนแบบนี้แล้ว” พีรดาพูด
“เดี๋ยวก่อนนะครับ คืออธิบายให้ผมรู้หน่อยได้ไหมครับ” เอ่ยเสียงนิ่งแทรกขึ้น พร้อมขมวดคิ้วมึนงง
“คุณหลอกฟันเพื่อนพวกฉัน คุณหลอกให้ยัยกิ่งรักทั้ง ๆ ที่คุณมีเมียกับลูก คุณรู้ไหมว่าเพื่อนฉัน...”
“หยุดก่อนยัยพริ้ง” กีรณาและประภารีบเดินตามเพื่อนทันที เพราะไม่คิดว่าพีรดาจะเดินไปกระชากคอเสื้อของขุนพิทักษ์แบบนี้
“พวกแกนิ่งไปเลย ฉันจัดการเอง คุณกล้าดียังไงมาทำให้เพื่อนพวกฉันเจ็บ” ตะคอกใส่หน้าบุรุษอย่างไม่เกรงกลัว
ขุนพิทักษ์ยอมให้อีกฝ่ายกระชากคอเสื้อแบบไม่ขัดขืน ใบหน้าหล่อยังคงนิ่งขรึม ปากหนาขยับเอ่ย
“ผมไม่ได้หลอกฟัน ผมจริงจัง”
“จริงจังเหรอ จริงจังแล้วมาหลอกเนี่ยนะ เมียกับลูกก็น่ารักแล้วมาบอกว่าจริงจัง” พีรดาตะตอกกลับ
“ฟังก่อนไหมยัยพริ้ง
