“เออ! จริงอย่างยัยแอลนะพวกแก เขาก็ไม่ใช่เด็กแล้ว ฉันว่าเราบุกไปถามเขาเลยไหมว่าเรื่องมันเป็นมายังไง ส่วนแกยัยกิ่งอยู่ค้างกับยัยตาเลยคืนนี้ ส่วนพี่หมอแกถ้าอยากตรวจจิ๋มก็ให้งดนะเว้ย! วันนี้เพื่อนเศร้าต้องปลอบเพื่อน” ประภาคิดตามคำพูดของกีรณาแล้วมันก็จริง
“ค่า...วันนี้พี่หมออยู่เวร กลับพรุ่งนี้เช้า นอนกับฉันนะแก ส่วนพวกแกไปจัดการตามที่เห็นสมควร ถ้าฉันไม่ท้องแก่ใกล้คลอดนะบอกเลยว่าผู้ชายแบบคุณขุนพิทักษ์ไม่มีโอกาสได้พูดหรอก” คนท้องแก่พูดขึ้น
“พอเถอะพวกแก พอได้แล้ว ฉันไม่ทำอะไรทั้งนั้น ให้เรื่องมันจบแค่นี้เถอะ ฉันเจ็บจนทนไม่ไหวอีกแล้ว ไม่อยากเจ็บอีกต่อไป พอเถอะ ไหน ๆ เขาก็ไม่ใช่ของฉัน อีกอย่างฉันจะขอสวยบนคานทองนี้แหละ ใช่ว่านั่งบนคานแล้วไม่สบายซะหน่อย” กิ่งมณีไม่อยากให้เพื่อน ๆ ไปวุ่นวายกับชายหนุ่ม เพราะมันยิ่งทำให้เธอรู้ว่าเธอนั้นเผลอมอบใจให้กับอีกฝ่ายไปตั้งแต่ตอนไหนก็มิรู้ได้ รู้ตัวอีกทีก็ตอนลู
