หญิงสาวนั่งมองสิ่งของตรงหน้าสลับกับมองใบหน้าเรียบเฉยของผู้ที่ถูกเรียกว่าหมอเทวดาไร้ใจ เมื่อต้องใช้เวลาในรถม้าเสียเป็นส่วนใหญ่ เซียวเหรินคิดว่าจะใช้เวลานี้บันทึกอาการแปลกประหลาดของหญิงสาวตรงหน้า
“ตามหลักแล้ว ควรบันทึกอาการของผู้ป่วย ติดตามการรักษา บางครั้งอาการป่วยแบบเดียวกันแต่ผู้ป่วยคนละคน การใช้ยาย่อมแตกต่างกันไป ทั้งนี้รวมทั้งเพศ อายุ หรือน้ำหนักของคนป่วยด้วย”
“ซือ...ท่านเซียวจะบันทึกอาการของข้าหรือ?” นางถามด้วยรอยยิ้มกว้าง ดวงตามีประกายตื่นเต้นยินดีที่เขาใส่ใจนางถึงเพียงนี้
“ถูกแล้ว” เซียวเหรินเกือบจะพยักหน้าแล้วแต่เพราะตนเองเป็นคนสั่งห้ามไม่ให้หญิงสาวพยักหน้าพร่ำเพรื่อเขาจึงต้องเอ่ยปากพูดกับนาง “แต่ข้าจะให้เจ้าเป็นคนเขียนบันทึกเอง โดยเริ่มตั้งแต่วันแรกที่เจ้ารู้สึกตัว แต่ละวันอาการเป็นเช่นไร หลังจากที่...กินลมหายใจของข้าแล้วเจ้าอยู่ได้กี่วัน”
หลันหลันพยักหน้าขึ้นลงด้วยความเ
