หญิงสาวหัวเราะเสียงใส แล้วเป็นฝ่ายคีบเนื้อปลาผัดเปรี้ยวหวานใส่จานของอู๋ซิงว่าน
“เจ้าเพิ่งเคยมีมือหรือ?” อู๋ซิงว่านเลิกคิ้ว ไม่ได้หัวเราะเยาะนาง แต่กลับยิ้มเอ็นดูท่าทางน่ารักและเอื้อเฟื้อต่อเขา
“ก็ข้าเป็นนกนี่” นางย่นจมูกใส่เขา เมื่อนึกขึ้นได้ก็ยกมือขึ้นเขกศีรษะตัวเองไปทีหนึ่งเป็นการลงโทษ “พี่เต๋ออี้ไม่ให้ข้าพูดว่าตัวเองเป็นนก จะทำให้ผู้อื่นมองท่านเซียวไม่ดี”
เซียวเหรินที่ถูกกล่าวถึงเพียงแค่ปรายตามองหญิงสาว เขาไม่เอ่ยอะไรและยังคงกินไปอย่างเงียบๆ พลางนึกถึงเรื่องที่จูเต๋ออี้เข้ามารายงาน ระหว่างที่นางไปซื้อเสื้อผ้าสำเร็จนั้นพบวนิพก และคำพูดที่คล้ายจะเป็นรหัสลับ เขาตั้งใจว่าเมื่อมาถึงหมู่ตึกนกยูงทองแล้วจะให้จูเต๋ออี้ออกไปสืบข่าว แล้วค่อยตะล่อมสอบถามกับหลันหลันอีกทาง
ตั้งแต่แขนขวาได้รับบาดเจ็บเพราะพิษร้ายของฝ่ายอธรรมเมื่อครึ่งปีก่อน โชคดีที่คราวนั้นเขาอยู่ใกล้ที่พักของเซียวเหริน
