เห็นท่าทีอึกอักของนางแล้ว เซียวเหรินพลันนึกถึงเรื่องที่ร่างกายนางหมดเรี่ยวแรงตัวเย็นเฉียบไป ด้วยความร้อนใจเขาจึงดึงข้อมือหญิงสาวพร้อมสั่งให้นางนั่งลงที่เก้าอี้กลมทันที หลันหลันทำตามอย่างว่าง่ายมองเซียวเหรินที่พลิกข้อมือของนางมาจับชีพจรทันที
“ข้าไม่ได้เป็นอะไรเจ้าค่ะ ยังแข็งแรงดีอยู่” นางรีบพูดขึ้น “ข้ามีเรื่องจะรบกวนถามท่านเซียว”
เซียวเหรินไม่ได้สนใจท่าทีของนาง จนมั่นใจว่าสภาพร่างกายของนางปกติดีแล้ว เขาจึงปล่อยข้อมือแล้วเงยหน้าขึ้นสบดวงตากระจ่างใส
“มีเรื่องใด”
“คือ...” นางอ้าปากแต่พูดไม่ออก นางกลอกตามองไปทางอู๋ซิงว่านที่จ้องมองอยู่ก่อนแล้ว หญิงสาวจึงเปลี่ยนเรื่องทันที
“อาการคุณชายอู๋เป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ”
เซียวเหรินเลิกคิ้วประหลาดใจ เดาได้ว่าเรื่องที่นางต้องการพูดกับเขานั้น นางไม่กล้าพูดต่อหน้าผู้อื่น
“ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง บำรุงลมปราณให้ดี ใช้จับช้วงช่วยเสริมบำรุงลมปราณ”
“จับ
