คุณแม่ผูกขาด

แม่เลี้ยงเดี่ยว

ถึงจะพูดว่าเขาเลวอย่างไรเข็มหอมก็ไม่เคยโกรธเกลียด เพราะไฟรัสเป็นคนแรกที่หยิบยื่นความหวังและแรงกำลังในการสู้ชีวิตให้ยามที่หล่อนถูกความรักทำร้าย เข็มหอมไม่คิดว่าผู้ชายแปลกหน้าที่พบเจอโดยบังเอิญในตอนที่หล่อนเกือบทิ้งชีวิตบนท้องถนนที่รถราขวักไขว่ ชายที่ดึงหล่อนไปกอดเอาไว้ไม่ให้ก้าวเท้าลงไปบนถนนที่มีรถแล่นเหมือนแข่งกัน จะทำให้หล่อนลืมความเจ็บปวดได้อย่างง่ายดายและรวดเร็ว

‘อยากตายหรือยังไงคุณ’

‘อะไรของนาย ปล่อยนะ’ หล่อนดิ้นในอ้อมแขนคนแปลกหน้า คนที่ถามแปลกๆ

เอ๊ะ! หรือว่าฉันอยากตายจริง ถูกแย่งคนรักทำไมมันเจ็บแบบนี้นะ

‘เปล่า ไม่อยากตาย ปล่อยฉัน’ หล่อนปากแข็งไม่ยอมรับ แต่แทนที่เขาจะคลายวงแขน กลับเปลี่ยนมาอุ้มขึ้นบ่าแล้วแบกวิ่งข้ามถนน เข็มหอมตะลึงในการกระทำของชายแปลกหน้าจนลืมดิ้น เมื่อข้ามมาอีกฝากถนนแล้วเขาจึงวางให้หล่อนยืน

‘ผมไม่เชื่อว่าคุณไม่อยากตาย แต่อย่าตายเลยครับ ชีวิตมีค่ากว่าการลงไปยืนให้มอเตอร์ไซค์ชนอีกมาก ถ้าชนแล้วตายก็ดีไป แต่ถ้าไม่ตายแล้วรถบุบ คุณจะต้องเสียทั้งค่าหมอค่าซ่อมรถ น่าอายมากนะครับ’ คนพูดหัวเราะ แต่หล่อนขำไม่ออก นี่เขากำลังบอกว่าหล่อนอ้วนละสิ

ไม่ใช่เสียหน่อย แค่รูปร่างสมส่วนเท่านั้นเอง

‘ให้ผมไปส่งที่บ้านมั้ย หรือจะไปนอนบ้านผม’ เขาชี้ตึกสูง ซึ่งไม่ไกลนัก แต่หล่อนคงไม่บ้าบอที่จะตามคนแปลกหน้าไปค้างในที่ของเขาแน่ และหล่อนคงแสดงออกทางสีหน้าจนเขาอ่านความคิดออกจึงพูดต่อ

‘ผมก็ไม่ได้คิดว่าคุณจะง่ายขนาดชวนไปนอนด้วยแล้วคุณจะยอมหรอกนะ แต่ไม่อยากให้คุณอยู่คนเดียวเดี๋ยวจะฟุ้งซ่าน ผมไม่รู้ว่าคุณเป็นอะไร เจ็บปวดมาแค่ไหนถึงขั้นอยากทิ้งชีวิต’

‘บอกว่าไม่ได้คิดจะฆ่าตัวตายไง’ หล่อนเถียง หลังจากหายมึนงงแล้ว หล่อนรู้ว่าตนเองไม่ตั้งใจตาย แค่อยากไปให้พ้นๆ จากงานรื่นเริงของคนอื่น แต่เป็นงานไว้ทุกข์ให้หัวใจสำหรับตนเอง เพื่อนเปิดตัวแฟนในขณะที่หล่อนถูกแย่งแฟน

แค่ถูกแย่งคู่รัก ไม่ใช่แย่งผัวไม่ได้เจ็บปางตาย ไม่ได้อยากตาย

หล่อนพร่ำบอกตนเองแต่เหมือนเขาจะไม่เชื่อ เขาเชยคางหล่อนให้เงยหน้า สบตา

‘รักษาชีวิตไว้นะครับ เจอกันคราวหน้าผมจะจีบคุณ’

หล่อนตะลึงพูดไม่ออก มองตาค้างแม้เขาก้มลงจูบหน้าผากที่คาดว่าคงมันย่องก็ยังนิ่ง จนเขาชี้ไปฝั่งตรงข้ามที่พาหล่อนข้ามมา มีคนมากกว่าสองคนที่พยายามจะข้ามถนนมาหา

‘นั่นเพื่อนคุณใช่ไหม’

เมื่อหล่อนพยักหน้า เขาก็พูดข้างหูอีกครั้ง ‘ชีวิตคุณเป็นของผมนะ จำไว้’

ครั้งนั้นเขาเดินจากไป และไม่กี่วันก็เจอกันจริงๆ แล้วเขาก็ทำตามที่บอก จริงอยู่ไม่ได้จีบเหมือนหนุ่มสาวคู่อื่น แต่เขารุกคืบด้วยการชวนให้หล่อนย้ายไปอยู่ด้วยกันทันที

ทำไมหล่อนลืมคิดถึงเรื่องนี้นะ ในเมื่อเขาจีบหล่อนแบบง่ายๆ ก็คงใช้ไม้เดียวกันนี้ไปจีบผิงง่ายๆ

แต่ทำไมละ ทำไมผิงต้องง่ายกับผู้ชายของเพื่อนครั้งแล้วครั้งเล่า

แม้ทั้งคู่จะช่วยกันย่ำยีหัวใจแต่เข็มหอมกลับโกรธผิงเพื่อนทรยศคนเดียว และความเคืองแค้นแม่ไม่อาจมาลงกับลูกได้ หนำซ้ำข้าวสวยยังเป็นส่วนเติมเต็มชีวิตหงอยเหงาของหล่อนให้มีราคาขึ้น ใช่แล้วมีราคาเพราะการได้ชื่อว่าเป็นภรรยาถูกต้องตามกฎหมายของนายไฟรัส กิลานิ วัฒนามงคล ทำให้มีเงินใช้จ่ายไม่ขาดมือ เขาทิ้งบัตรเครดิตไว้ให้หล่อนโดยไม่บอกวงเงินและไม่เคยสะดุดหากต้องใช้จ่ายก้อนใหญ่

หล่อนรู้ว่าครอบครัวเขาฐานะดีแต่ไม่รู้ว่ารวยขนาดไหน แต่ดูจากหน้าตาเขาและนามสกุลของพ่อเขาแล้วก็เดาเอาว่าคงประมาณพวกเศรษฐีน้ำมัน

เข็มหอมรู้ตัวว่าออกจะแรดหน่อยที่พลีกายให้เขาง่ายดายโดยไม่สนใจใคร่รู้ภูมิหลังและครอบครัว รู้แค่ที่เขาบอกคือพ่อเป็นแขกขาวประเทศอะไรสักอย่างไม่ค่อยคุ้น อ๋อ ไม่ใช่ไม่คุ้นแต่เพราะความโง่เลยจำไม่ได้ ส่วนแม่เป็นคนไทยตอนนี้อยู่แถวชานเมืองแต่พื้นเพของบรรพบุรุษอยู่ทางภาคใต้ พ่อกับแม่ไม่ได้อยู่ด้วยกันเพราะพ่อต้องทำธุรกิจในประเทศบ้านเกิดทำให้ต้องแยกกันอยู่กับแม่ แต่จะหย่าขาดกันเลยหรือไม่หล่อนไม่แน่ใจเพราะไม่ค่อยใส่ใจนัก หล่อนสนใจแค่เขาคนเดียวจนตามืดตามัวถูกสวมเขายาวเฟื้อยยังไม่รู้ตัว

เข็มหอมรู้แค่ตอนนี้ที่มีกินมีใช้มีที่ซุกหัวนอนเพราะเงินจากพ่อนายแขกทั้งสิ้น