คุณแม่ผูกขาด

บทที่๑แม่เลี้ยงเดี่ยว

บทที่๑ แม่เลี้ยงเดี่ยว

เข็มหอมลืมตาเพราะเด็กน้อยที่ชอบมานอนด้วยบนเตียงไม่สนใจเตียงเด็กของตนเองปลุกด้วยการหอมแก้ม แล้วยีจมูกไปทั่วหน้าจนกว่าหล่อนจะลืมตา และเป็นแบบนี้เสมอมาตั้งแต่ข้าวสวยเริ่มออดอ้อนมานอนบนเตียงแทนการนอนในเตียงเล็กๆ ของตนเอง เข็มหอมมองว่าเตียงเด็กที่นายแขกหรือไฟรัสซื้อไว้ให้นั้นน่ารักน่านอนมากแต่ลูกสาวเขากลับไม่ชอบ มักจะปีนป่ายจนหล่อนกลัวว่าจะตกลงมาสักวัน

และในวันที่ตัดสินใจให้ข้าวสวยมานอนด้วยกันบนเตียงใหญ่เพราะแม่เด็กน้อยปีนลงมาหลังจากวางให้นอนในเตียงเด็กแล้วหล่อนไปเข้าห้องน้ำ ไม่ถึงสิบนาทีก็ออกมาพบว่าข้าวสวยเต้นเหยงๆ อยู่บนเตียงแล้ว

เวลานั้นหัวอกแม่อย่างหล่อนหล่นวูบไปอยู่ที่ตาตุ่ม นี่ขนาดเป็นแค่ลูกบุญธรรมลูกที่ถูกบังคับฝากไว้เท่านั้นยังตกใจถึงเพียงนี้ หากเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขตนเองหัวใจหล่อนจะเป็นอย่างไร

ในตอนนั้นเข็มหอมลูบหน้าท้องที่นูนจนเห็นชัดของตนเอง

เป็นความซวยซ้ำซ้อนหรืออย่างไร ความสัมพันธ์เพียงคืนเดียวเหมือนสั่งลาทำให้หล่อนต้องกลายเป็นแม่คนจริงๆ

“มามี๊ตื่นแล้วค่ะ หิวหรือลูก ไปล้างหน้าล้างตากันก่อนนะ” หล่อนขยับตัวลงจากเตียงอย่างทุลักทุเล เพราะนอกจากต้องอุ้มข้าวสวยแล้ว ยังต้องแบกท้องมหึมาใกล้ครบกำหนดคลอดเต็มทีด้วย

ความลำบากในการอุ้มท้องแล้วยังต้องเลี้ยงเด็กเล็กไปด้วย ทำให้รู้สึกท้อแท้ เบื่อหน่าย บางครั้งก็โกรธแค้น แต่ความโกรธกลับพุ่งไปที่เพื่อนสนิทในวัยเรียนไม่ใช่คนทำให้ท้อง

‘ผิงเมื่อวานแกไปไหนทำไมไม่มา’

‘ขี้เกียจ เบื่อๆ’

‘แกเลยพลาดของดีๆ’ เข็มหอมพูดแล้วหัวเราะคิก ก่อนหันไปส่งยิ้มให้ชายหนุ่มหน้าตาคมเข้มมองปราดเดียวก็รู้ว่าไม่ใช่ไทยแท้ เขายกมือทักทายและกำลังเดินมาหา

‘ใคร’ ผิงถามมองอย่างสนใจ

เข็มหอมหัวเราะคิกเหมือนเขินที่จะตอบ แต่พูดชัดถ้อยชัดคำ

‘ผัว’ เข็มหอมหัวเราะคิกอีกครั้งเมื่อเพื่อนสาวหันมามองตาโต แล้วจ้องตาเหมือนจะบอกให้พูดความจริง หล่อนจึงพยักหน้าสำทับคำเดิมแล้วลุกขึ้นไปรับแก้วน้ำที่เขาถือมาพร้อมแนะนำ

‘ผิง นี่ไฟรัสบริหารปีหนึ่ง นายแขกนี่ผิงเพื่อนรักของฉันเอง’

สองคนทักทายกันธรรมดาไม่เห็นว่าจะมีใครทำตาเป็นประกายให้รู้ว่าปิ๊งปั๊งกันขึ้น แล้วทำไมในอีกสี่ปีต่อมาเขาจึงบอกว่ารักกัน

มันไปรักกันตอนไหนวะ

ในเมื่อหล่อนอยู่กับเขาฉันสามีภรรยา เพื่อนสนิทของสองฝ่ายรับรู้หมด แสดงว่าผิงตั้งใจแย่งผัวเพื่อน ส่วนไฟรัสก็ตั้งใจสวมเขาให้เมีย

เลวแพ็คคู่!