คุณแม่ผูกขาด

คนแปลกหน้า(จบ)

เมื่อเข็มหอมยกอาหารเช้ามาวางบนโต๊ะโดยไม่มีแก้วกาแฟหรือแก้วนมสำหรับตนก็มองหาคนรับอาสา เห็นแค่พ่อเขาที่กำลังเดินมาโดยจูงข้าวสวยมาด้วย ท่านบอกโดยหล่อนไม่ต้องถาม

“เข้าไปในห้อง ไม่พูดไม่จาอะไรเลย”

“อ้าว! เป็นอะไรของเขา หรือจะไม่สบายคะ”

“ไม่รู้เหมือนกัน”

“เดี๋ยวหนูไปดูก่อน พ่อทานได้เลยนะคะ” หล่อนบอก

“ปล่อยไปเถอะ เธอควรกินให้อิ่มก่อนเดี๋ยวฮามาดี้ตื่นก็ต้องให้นมทำหน้าที่แม่อีก” ท่านขยับเก้าอี้ให้ แล้วอ้อมไปดึงอีกตัวมานั่งโดยอุ้มข้าวสวยนั่งตักด้วย

“แต่ เขา” หล่อนลังเลแต่ยอมนั่งลง

“พ่อคิดว่า เขาอาจกำลังสับสนเพราะความทรงจำเริ่มกลับคืนมาแล้ว”

ฟารุสเล่าถึงสิ่งที่ลูกชายพูดออกมาเมื่อครู่ เรื่องเคยเลี้ยงเด็กอ่อน ทั้งรู้เรื่องผู้ชายในประเทศของพ่อไม่นิยมทำงานครัว ทั้งเรื่องไข่ดาวสุกที่ตัวเองชอบ และผิงชอบไข่ไม่สุก

“เหมือนไฟรัสจะจำได้ว่ามีใครอีกคนที่ชอบไข่สุกแต่คิดไม่ออกว่าใคร” ฟารุสบอกยามจ้องตาลูกสะใภ้

“หนูค่ะ” หล่อนรีบบอก มิน่าเล่าเมื่อครู่เขาจะทอดแบบไม่สุกให้หล่อน

“พ่อคะ ทำไมไม่ให้หนูบอกความจริง” หล่อนตัดสินใจถาม

“พ่อคิดว่าถ้าให้เขาคิดว่าหนูคือผิง จะคืนความทรงจำได้เร็วขึ้น ขอโทษนะถ้าทำให้หนูลำบากใจ” แม้พอจะรู้มาบ้างว่าสามคนเป็นเหมือนรักสามเส้า แล้วผิงคือคนที่ไฟรัสลูกชายของตนเลือกแต่งงานด้วยทีแรกจนมีลูกด้วยกัน แต่ไม่ทราบสาเหตุที่สองคนเลิกรากันไป เช่นเดียวกับเข็มหอมก็ไม่รู้สาเหตุ แต่การที่เข็มหอมยอมเลี้ยงลูกให้และมีลูกกับไฟรัสอีกคน นั่นแสดงว่าหญิงสาวคนนี้รักลูกท่านจริง การขอร้องให้ทำในเรื่องที่ฝืนใจหล่อนก็คงยินยอมและเต็มใจ

“แต่พ่อคิดว่าในใจลึกๆ ของเขามีหนูอยู่นะ ถึงเขาจะคิดว่าหนูคือผิง แต่เวลาเขาพูดเขาทำอะไร มักจะนึกถึงตัวตนที่แท้จริงของหนูเสมอ พ่อคิดว่าเขายังรักหนูมากนะ”

เข็มหอมส่ายหน้า น้ำตารื้นต้องสูดหายใจลึกๆ กว่าจะพูดออกมาได้

“เขารักผิงค่ะ จริงอยู่หนูมาก่อนเรารักกันก่อน เอ่อ บางทีอาจเป็นหนูที่รักเขาข้างเดียว พอมีผิงเข้ามาเขาถึงรักผิงมากกว่าแล้วไปจากหนูอย่างง่ายดาย ขนาดความจำเสื่อมเขายังคิดถึงแต่ผิง บอกว่ารักผิงคนเดียว เขาคิดว่าฮามาดี้ไม่ใช่ลูกเขา แต่ยังบอกว่าถึงผิงมีชู้ก็ยังรัก ให้เลิกยุ่งกับคนอื่นเขาให้อภัย แล้วอย่างนี้หรือคะที่จะมีใจเหลือมารักหนู” หล่อนปิดหน้าร้องไห้อย่างสุดกลั้น ทำให้ข้าวสวยที่นั่งอยู่บนตักฟารุสรีบดิ้นลงมาแล้วโผมากอดขา หล่อนจึงอุ้มมานั่งตัก

“เพ่งมามี๊ ไม่ร้อง เพ่ง หายนะเด็กดี”

เข็มหอมมองเด็กน้อยตื้นตัน จนเก็บอาการไว้ไม่อยู่ร้องไห้ออกมาเสียงดังกว่าเดิมจนข้าวสวยร้องตามและเสียงดังไม่แพ้กัน

ไฟรัสที่นอนกุมศีรษะยามพยายามทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมาแล้วปวดศีรษะ แม้ไม่มากนักแต่ทำให้ไม่อยากคิดหรือมีปฏิสัมพันธ์กับใคร จนต้องรีบมานอนเงียบๆ คนเดียว แต่เสียงร้องไห้ที่ได้ยินจากด้านนอกก็ทำให้เขารีบลุกออกไปดู ยืนมองภาพผู้หญิงคนนั้นกอดเด็กน้อยร้องไห้ แล้วสะเทือนใจ

เราเป็นต้นเหตุทำให้ทั้งคู่เสียใจใช่หรือไม่