ภายในเรือนของซุ่ยกวนมีเสียงหัวเราะดังลอดออกมาเป็นระยะทำให้คนด้านนอกคิดว่าคนที่อยู่ด้านในเรือนมีเรื่องขำขันชวนหัวร่อ ทว่าแท้จริงแล้วนั่นเป็นถงอวี้สั่งให้ทุกคนแสร้งทำต่างหาก เพราะเวลานี้ทั้งถงอวี้และซุ่ยกวนมีสีหน้าเคร่งเครียดยามมองผ้าสีแดงสดเขียนอักษรโบราณซึ่งแม้แต่ซุ่ยกวนยังอ่านไม่ออกแต่พอเดาได้เลาๆ
“ตอนนี้นางมาอยู่ที่เรือนของใต้เท้า ข้าคิดว่านางคงป้องกันไม่ให้ข้าแอบเปิดเตียงอีกแน่ๆ”
“ข้าก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่คงไม่ใช่เรื่องดีแน่คงต้องพึ่งเจ้าอาวาสที่อารามไหนสักแห่งดู แต่ถ้าออกไปตอนนี้เกรงว่าจะถูกจับได้ รอให้อาหยวนกับอาสือกลับมาก่อน” ซุ่ยกวนแสดงความคิดของตนเองซึ่งก็ตรงกับความคิดของถงอวี้นางจึงตอบรับเสียงหนักแน่น “เจ้าค่ะ”
และไม่ต้องรอนานอาหยวนเดินนำอาสือกลับมาถึงเรือนหลังจากที่ทั้งคู่กลับไปยังหมู่บ้านและการกลับมาครั้งนี้นอกจากจะได้เงินจากการขายของป่าแล้วยังมีเรื่องชวนปวดหัวให้ถงอวี้ได้
