Episode 01 ทำงาน

1594 คำ
เปิดเทอมวันแรก มหาวิทยาลัย MM คณะออกแบบแฟนชั่น "โอ้โห้~ชีวิตแกทำไมมันละครแบบนี้วะ?!" "นั่นสิสมัยนี้แล้วยังมีพ่อแม่ที่บังคับลูกอีกเหรอโลกมันกว้างแล้วอาชีพก็เยอะแยะด้วยไม่ใช่มีแค่หมอ ครู หรือเจ้าของกิจการสักหน่อย" หลังจากที่เล่าเรื่องทั้งหมดให้เพื่อนฟังแล้วเพื่อนก็ต่างออกความเห็นกันใหญ่เกี่ยวกับป๊าของหมวยหมวย "ป๊าอาจจะคิดว่าฉันทำไม่ได้ก็ได้ละมั้งเพราะงั้นเลยไม่อยากให้ฉันออกนอกเส้นทาง แต่ว่าฉันก็อยากทำตามใจตัวเองบ้างนิ" "แกทำถูกแล้วเว้ย! แต่แกก็ต้องพิสูจน์ตัวเองว่าสามารถเรียนด้านนี้ได้ดีและสามารถดูแลตัวเองได้" หมับ! มันแกวจับไหล่ของเพื่อนอย่างให้กำลังใจ "แต่นอกจากค่าเทอมแล้วป๊าแกก็ไม่ได้ให้อะไรเลยนิแล้วจะทำยังไงต่อไปดี?" หมีถามเพื่อนทั้งสามเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่มอต้นพอจบมอปลายก็เลือกเรียนที่เดียวกันเพราะว่าชอบแฟชั่นเหมือนกัน "ไม่รู้สิต้องหางานละมั้งแต่ว่า...ชีวิตฉันตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยทำงานเลยน่ะสิ!! แล้วจะรอดไหมวะมันแกววว" หมับ! หมวยหมวยพูดและกอดเพื่อนเอาไว้ "ก็ต้องลองดูก่อนอะไม่ลองไม่รู้นิ" หมีบอกกับเพื่อนอย่างให้กำลังใจ "เนอะต้องลองงงงง!!" หมวยหมวยพูดอย่างมุ่งมั่นและตั้งใจว่าเธอต้องทำงานและเลี้ยงตัวเองส่งตัวเองเรียนให้รอดให้ได้เลย! "นักศึกษาสวัสดีค่ะ!" ขณะที่ทุกคนในห้องกำลังนั่งคุยกับอาจารย์ผู้สอนก็เดินเข้ามาและทักทายก่อนจะเริ่มสอนทันที... เวลาต่อมา... "ไม่คิดเลยว่าวันแรกก็เรียนแล้วววว~" เมื่ออาจารย์สอนเสร็จก็เดินออกจากห้องเรียนไปมันแกวก็แอบบ่นนิดหน่อยที่เปิดเทอมวันแรกอาจารย์ไม่มีการปฐมนิเทศเลยสอนตั้งแต่วันแรกแถมยังให้งานแล้วด้วย "ฉันว่าสนุกดีนะได้ออกแบบตั้งแต่คาบแรกเลย^^" หมวยหมวยพูดไปยิ้มไปเพราะว่าเธอชอบเรียนเรื่องพวกนี้จริง ๆ การแต่งตัวของเธอก็ได้รับการออกแบบจากตัวของเธอเอง การมิกซ์เสื้อผ้าต่าง ๆ การตัดชุด เธอชอบมากเพราะงั้นการที่อาจารย์สั่งงานให้ออกแบบชุดมาหนึ่งชุดนั่นไม่ใช่ปัญหาเลยเพราะว่าเธอมีคลังที่ออกแบบไว้เยอะมากกกกกก!! "แกมีแบบเยอะใช่ไหมเอามาให้ฉันสักอันสิ" มันแกวบอกเพื่อนเพราะรู้ว่าหมวยหมวยชอบการออกแบบและการแต่งตัวจริง ๆ "จะบ้าเหรอมันแกวอาจารย์สั่งให้ออกแบบเองก็ทำเองสิจะมาเอาของหมวยมันได้ยังไง?!" แต่หมีก็ดุเธอไปซะก่อน "ล้อเล่นหรอกน้าาาาา~~" แต่ถ้าหมวยหมวยให้เธอก็เอาจริง ๆ นั่นแหละ "ลองไปทำมาก่อนและถ้าอยากให้ช่วยตรงไหนก็บอกแล้วกัน^^" หมวยหมวยบอกเพื่อนอย่างใจดี "ขอบใจน้าาาาา~" "ฮัลโหลค่ะเสี่ย...เรียนเสร็จแล้วค่ะ...กำลังออกไปค่ะ" เพื่อนข้างหลังของทั้งสามรับโทรศัพท์และรีบออกจากห้องเรียนทั้งสามมองหน้ากันงง ๆ "เสี่ย?" หมวยหมวยพูดและมองหน้าเพื่อน "ได้ข่าวว่าคนนั้นมีเสี่ยเลี้ยงน่ะ ชื่อองุ่น" เพื่อนในห้องผ่านมาก็เฉลยความสงสัยของทั้งสาม "อ่อออออ~" ทั้งสามส่งเสียงออกมาพร้อมกับแต่ก็ไม่ได้ออกความเห็นอะไรเพราะว่าโลกมันกว้างมีคนมากมายหลายประเภทเพราะงั้นอย่างตัดสินคนเพียงแค่เขาเป็นเด็กเสี่ยเลย "เลี้ยงมาตั้งแต่มอปลายด้วยนะเราว่ามันไม่โอเครอะเอาตัวไปแลกเงิน ยี้!" คนนั้นทำท่าทางรังเกียจ "เพราะว่าคนนั้นสวยน่ะเลยใช้ความสวยให้เป็นประโยชน์" หมวยหมวยพูด "เธอไม่ค่อยสวยเลยไม่เข้าใจมั้ง?" มันแกวเสริมเพราะพวกเขาไม่ชอบคนที่ดูถูกคนอื่น "นี่พวกเธอว่าฉันเหรอ?!" "เราไม่ได้สนิทกันเพราะงั้นอย่ายุ่งกันเลยนะ เธอมาเรียนก็ไปเรียนเถอะต่างคนต่างอยู่" หมีพูดกับคนนั้นไป "เชอะ! อุตส่าห์บอกข้อมูลเด็ด ๆ ยังไม่เก็บเอาไว้อีก" และก็สะบัดผมเดินออกไป "ใครเขาอยากรู้กัน" หมีพูดพร้อมกับส่ายหัวไปมาเพราะเขาเป็นพวกไม่ชอบนินทาคนอื่นน่ะสิ แต่ว่าตอนนี้ภายในหัวของหมวยหมวยไม่ได้สนใจหรอกว่าอาชีพนั้นมันจะไม่ดียังไง แต่มันน่าสนใจยังไงมากกว่า "ถ้ามีคนมาเลี้ยงฉันบ้างก็น่าจะดีนะในเมื่อป๊าไม่ยอมเลี้ยงฉัน เฮ้อออ~" หมวยหมวยบ่นพร้อมเอามือเท้าคางแล้วถอนหายใจ "ให้มันเป็นทางเลือกสุดท้ายเถอะนะหมวย" มันแกวบอกเพื่อนด้วยความหวังดี "อืม" หลายวันต่อมา... พรึ่บ!! "ฮืออออออออ!! ฉันไม่ไหวแล้วววว T^T" หมวยหมวยทิ้งตัวลงนั่งที่โต๊ะหินอ่อนใต้คณะพร้อมกับปล่อยน้ำตาออกมา "เป็นอะไร?" มันแกวมองและถามเพื่อนด้วยความสงสัย "ฉันเหนื่อยอ่าาา! ไม่อยากทำงานแล้ว ฮึก ๆ" หมวยหมวยพูดพร้อมปาดน้ำตาที่ไหลออกมาเนื่องจากเธอไปหางานทำมาและเริ่มทำงานพาร์ไทม์แล้วแต่ว่ามันเหนื่อยมากเกินไป "แรก ๆ มันก็แบบนี้แหละทำไปสักพักเดี๋ยวก็ชินเอานี่น้ำอัดลม" หมีนั่งลงและพูดก่อนจะยื่นแก้วน้ำให้หมวยหมวย "แค่นี้ก็จะไม่ไหวแล้วฉันเลิกเรียนปุบก็ต้องไปทำงานปับกว่าจะเลิกงานก็ตั้งสามสี่ทุ่มค่าแรงแค่ 350!! ฉันกินมื้อเดียวก็หมดแล้วววว" หมวยหมวยโวยวายเนื่องจากที่เธอไปทำเป็นร้านชาบูมันเลยคนเยอะและงานหนักมาก "ก็ประหยัดสิ" มันแกวบอก "ฉันไม่อยากประหยัดฉันอยากรวยยยยย!!ทำไมป๊าต้องทำกับฉันแบบนี้ด้วยถ้ายอมเลี้ยงดี ๆ ก็คงไม่เป็นแบบนี้หรอกเพราะป๊านั่นแหละ!" หมวยหมวยพูดเสียงดังจนคนในคณะมอง "งั้นก็ไปเรียนตามที่ป๊าอยากให้เรียนสิ" หมีเสริม "ไม่!! ฉันจะทำตามความฝันของฉันเท่านั้น! ฉันตามใจป๊ามาเยอะแล้วเพราะงั้นตอนนี้มันถึงเวลาที่ฉันต้องตามใจตัวเองสักที!!!" "งั้นเปลี่ยนไหมทำงานแรกแล้วเป็นร้านชาบูเลยอาจจะเกินไป?" มันแกวเสนอความคิดให้เพื่อน "นั่นสิเนอะ ^^" หมวยหมวยยิ้มร่าและวันนั้นเองเธอก็ไปลาออกและเปลี่ยนงานใหม่ หลายวันต่อมา.. ร้านนมโต หมับ! "เฮ้ย!!พี่ทำอะไรเนี่ย?!" หมวยหมวยกำลังเดินเสริฟ์เครื่องดื่มอยู่เธอก็โดนผู้ชายคนนึงจับก้นเข้าให้เธออุตส่าห์ไม่ทำงานร้านเหล้าและมาร้านนมแทนยังต้องเจอเรื่องแบบนี้อีกเหรอเนี่ย? "พี่ไม่ได้ทำไรเลยน้องโวยวายอะไรเนี่ย?" ผู้ชายคนนั้นโกหกหน้าตาย "เมื่อกี้พี่จับก้นฉัน!" "เปล่าสักหน่อยน้องพี่ไม่ได้จับอย่ามากล่าวหาไปทำงานต่อเถอะไป!!" "ไอ้บ้า!!เอ๊ยยยย!!!" ซ่าาาา!! และเพราะความไม่ยอมคนหมวยหมวยเลยเทเครื่องดื่มในมือใส่หัวของลูกค้าไปและวันนั้นเองเธอก็โดนไล่ออกทันที... วันต่อมา มหาวิทยาลัย MM คณะออกแบบแฟนชั่น "ฉันไม่ผิดใช่ไหมพวกแกฟังดูก็รู้อะเจ้าของร้านไปเข้าข้างคนแบบนั้นได้ยังไงทั้งที่มันจับก้นของฉันแท้ ๆ !!" วันต่อมาหมวยหมวยก็มาเล่าให้เพื่อนเกี่ยวกับการโดนไล่ออกจากงาน "นั่นสิแทนที่จะเปิดกล้องวงจรปิดดู" "มันไม่ดูบอกเสียเวลาแถมยังขู่ว่าจะแฉลงเน็ตอีกพอเจ้าของร้านได้ยินอย่างนั้นนะก็รีบบบบ!! ก้มหัวขอโทษใหญ่เลยแถมยังมาสั่งฉันอีกนะแต่เรื่องอะไรที่ต้องยอมละมันก็เลยไล่ฉันออกเลย" "เฮ้ออออ~ แล้วแบบนี้จะหางานได้เมื่อไหร่??" "ไม่อยากทำงานแล้วงะหมี~ ฉันเหนื่อยมากกกกก~~เดินขาขวิกไปหมดเงินก็ได้น้อยอะ" หมวยหมวยเบะปากเธอไม่เคยทำงานมาก่อนเลยไม่มีความอดทนเท่าไหร่แต่ว่าที่ผ่านมาก็ถือว่าทำได้หลายวันอยู่ "งั้นลองเปลี่ยนไปขายของออนไลน์ไหม?" หมีถาม "น่าสนใจ ๆ ๆ แกก็ขายครีม ขายเสื้อผ้าสิ" "ฉันไม่เล่นเฟสมานานแล้วไม่มีอะไรให้เล่นเลยลบทิ้งไปเมื่อก่อนเปิดเทอมนี้เอง" หมวยหมวยบอก "งั้นไอจีละขายเสื้อผ้าน่าจะดีนะ" "ผู้ติดตามมีสามร้อยจะไปขายใครอะและอีกอย่างฉันไม่มีเงินไปลงทุน" "เป็นดาวติ๊กตอกไหมอินฟูกำลังมาแรงแกสวยนิ" "ไม่อยากเต้น ไม่มีเรื่องเล่า ไร้ประสบการณ์ทำงาน ลิปซิ้งก็ไม่ตรง นอกจากหน้าดีก็ไม่มีอะไรแล้วนะ -_- แถมไม่มีแอปติ๊กตอกด้วย" "แกไม่ดูอะไรเลยหรือไงทุกวันนี้?" หมีถาม "ดู" "ดูอะไร?" "X" "โว้ยยยยยย!!! ก็โหลดมา...แล้วขายขำไงอย่าไปขายสวยมาก" มันแกวพยายามดันเพื่อนทุกทาง "ไม่เอาอะไม่อยากทำงานอยากมีเสี่ยเลี้ยง" "ไอ้หมวย!!!!!!" / "หมวย!!!!!!" เพื่อนทั้งสองเรียกเสียงดัง "ล้อเล่น ๆ แต่ฉันจะพยายามทำงานแล้วกัน"
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม