Episode 03 อยากลองเป็นเด็กเสี่ย
1894 คำ
หอพัก M
"ฮืออออออ!! ทำไมป๊าต้องใจร้ายกับฉันด้วยวะมันแกวววว!! ฉันขอแค่เรียนแฟชั่นออกแบบเสื้อผ้าแค่นั้นเองทำไมต้องทำกับฉันขนาดนี้ด้วยละ ฮือ ๆ ทำไมป๊าไม่เข้าใจฉันเหมือนพ่อแม่แก ฮึก ๆ ฉันเองก็พยายามในแบบของตัวเองจนสุดความสามารถแล้วนะแต่ทำไมป๊ายังไม่เห็นค่ากันอีกอ่าาาา! ฮึก ๆ"
"โอ๋ ๆ แกใจเย็นก่อนนะหมวยป๊าแกอาจจะยังหัวโบราณแต่ถ้าแกทำให้เขาเห็นว่าเรียนคณะเราแล้วมันดียังไงหาเงินยังไงเดี๋ยวก็ใจอ่อนเองแหละ"
"ฮือออออออ!! ฉันแทบไม่มีโอกาสได้เรียนด้วยซ้ำอะตอนนี้เฮียกับเจ๊ก็ทำงานให้บ้านไปแล้วป๊าปล่อยฉันสักคนไม่ได้หรือไง ฮึก ๆ"
"เขาคงกลัวว่าถ้าแกเรียนจบแล้วจะไม่มีงานทำไม่มีอาชีพแล้วก็ตกงานน่ะสิ" มันแกวพยายามพูดให้เป็นกลางที่สุด
"ถ้าเป็นแบบนั้นจริงฉันกลับไปเกาะป๊าแดกอยู่แล้วววว!!แต่นี่ยังไม่ได้เรียนทำไมป๊าต้องรีบตัดสินกันด้วยยยย ไอ้มันแกววว!! ฉันเสียใจกว่าจะเข้าเรียนคณะนี่ได้มันยากมากนะ!! ฉันต้องทำกิจกรรมไปด้วยเรียนไปด้วยและออกแบบผลงานไปประกวดเพื่อให้มีพอร์ตเข้าเรียนแต่ทำไม ฮึก! ทำไมเข้าได้แล้วยังเรียนไม่ได้อีก ฮือออออออออออออ!!"
"ใจเย็นนะหมวยหมวย"
"จะพูดว่าอยากตายก็กลัวตายจริงเพราะฉันยังไม่อยากตายยยยย ฮึก!!"
"เฮ้อออ!! แกตั้งสติก่อนนะหมวยหมวยทุกอย่างต้องมีทางแก้"
"ฉันขออยู่กับแกสักพักนะถ้ามีงานมีเงินแล้วฉันจะรีบย้ายออกทันทีเลย" หมวยหมวยขอมันแกว
"ได้สิไม่มีปัญหาหิวไหมไปหาอะไรกินกัน"
"ยัง..." โครกกกกกก! เธอกำลังปฏิเสธเพื่อเพราะไม่มีเงินแต่ท้องมันไม่ให้ความร่วมมือ
"ไปกินเถอะเดี๋ยวมื้อนี้ฉันเลี้ยงเอง"
"หิวพอดีเลยชอบใจนะมันแกวววว" หมับ!! หมวยหมวยกอดมันแกวแน่น
วันต่อมา
มหาวิทยาลัย MM
คณะออกแบบแฟนชั่น
"จากที่ให้ไปออกแบบก่อนเรียนมาอาจารย์ได้ทำการตรวจและให้คะแนนเรียบร้อยแล้วนะ ซึ่งหลายคนก็ทำได้ดีถึงดีมากเลยก็ว่าได้แต่มันก็อาจจะยากสำหรับปลายเทอมถ้าก่อนเรียนทำได้ดีแต่พอปลายเทอมแย่ลงก็คงต้องพิจารณาตัวเองหน่อยนะ ว่าเรียนยังไงให้แย่ลง" เสียงของอาจารย์เข้าสอนพูดกับนักศึกษาที่เธอได้มอบหมายงานให้ไป
"อาจารย์ส่งคะแนนเข้าไลน์กลุ่มลองดูกันเอาไว้แล้วกันว่าใครได้เท่าไหร่ ใครได้น้อยก็พยายามฝึกฝน ส่วนใครได้มากก็ใช่ว่างานนั้นดีแล้วยังต้องฝึกฝนต่อไปเช่นกันอยู่แค่ปีหนึ่งอย่าหยุดจิตนการเอาไว้แค่นี้เข้าใจไหม?"
"ค่าาาา/ค้าบบบ!"
"แล้วก็ชุดที่ทุกคนออกแบบมานั้นต้องเอามาตัดจริงด้วยนะ"
"ส่งเมื่อไหร่เหรอครับ?" มีนักศึกษายกมือถาม
"อาทิตย์หน้าคาบต่อไปเอามาส่งและพรีเซ้นท์ด้วย ใครที่ต้องปรับแก้ตรงไหนก็ทำตามที่อาจารย์บอกเอาไว้"
"โห่!!!!" เมื่อรู้กำหนดส่งทุกคนก็โห่ร้องกันใหญ่เพราะว่ามีเวลาแค่อาทิตย์เดี๋ยว หมวยหมวยก็แอบเครียดเหมือนกันเพราะว่าเธอไม่มีเงินไปซื้อุปกรณ์มาตัดชุดน่ะสิ
"เอาละงั้นวันนี้อาจารย์ขอตัวก่อนเลิกคลาสได้"
"ขอบคุณค่ะ/ ครับอาจารย์" เมื่ออาจารย์เดินออกไปแล้วทุกคนก็รีบเปิดไลน์และดูคะแนนแรกของเทอมของตัวเองกัน
"คะแนนเต็มสิบฉันได้ 7 ก็ไม่แย่สินะ" มันแกวเปิดและบอกคะแนนของตัวเองออกมา
"ส่วนฉัน 6.5 พลาดตรงไหนวะฉันคิดว่าของฉันก็เท่นะ" หมีบอก
"ของหมีรูปร่างมันดูเหลี่ยมเกินไปไม่พริ้วไหวน่ะ และถ้าทำออกมาจริง ๆ ก็อาจจะดูไม่เป็นชุดและทำยากด้วยละมั้ง" หมวยหมวยบอกกับหมีตามความคิดเห็นของเธอ
"และหมวยได้เท่าไหร่อะ?"
"8.5 อะน่าจะเพราะว่าสีที่ระบาดไม่ชัดเจนเท่าไหร่และไม่มีการแปบเนื้อผ้าแนบไปด้วยแต่อาจารย์ก็ชมว่าดีนะ แต่ว่าอุปกรณ์ฉันมันไม่พร้อมอะสิ T^T แล้วไหนจะต้องตัดชุดออกมาจริง ๆ อีก เฮ้อออออ!!" พรึ่บ!! หมวยหมวยฟุบหน้าลงกับโต๊ะอย่างหมดแรง
"เดี๋ยวแกก็ต้องมีทางออก"
"ค่ะเสี่ยองุ่นกำลังออกไปแล้วค่ะ" เสียงขององุ่นเดินผ่านเธอไปทำให้หมวยหมวยมีความคิดเรื่องการหาเสี่ยมาเลี้ยงขึ้นมาอีกแล้ว
"อ๊ากกกกกกกกก!!อย่าไปคิดดดดดดดดดด!!" อยู่ ๆ หมวยหมวยก็ตะโกนออกมาจนคนในห้องตกใจ
วันต่อมา
หอพัก M
"แกจะไปไหนอะไอ้หมวย?" มันแกวที่กำลังนั่งทำงานที่อาจารย์สั่งอยู่ก็ถามเพื่อนเมื่อเห็นว่าหมวยหมวยแต่งตัวสวยกว่าปกติเหมือนว่าจะออกไปไหนทั้งที่ตอนนี้มันก็มืดแล้วด้วย
"เอ่อ ฉันจะไปทำงานน่ะพอดีว่าได้งานใหม่" หมวยหมวยยังไม่กล้าบอกมันแกวว่าเธอจะไปและทำอะไรกับใครกลัวว่ามันแกวจะห้ามเธอ
"งานอะไรทำไมต้องแต่งตัวสวยซะขนาดนั้น?" มันแกวก็ยังไม่เลิกสงสัย
"งานร้านเหล้าอะแค่เด็กเสริฟ์เฉย ๆ"
"ขนาดร้านนมแกยังทำไม่ได้เลยนะร้านเหล้าจะไหวเหรอ แกต้องเจอแต่คนเมานะ"
"ถ้าไม่ไหวก็ลาออกตอนนี้มันก็ต้องทำ ๆ ไปก่อนอะจะให้ฉันอาศัยกับแกยืมเงินก็ไม่ไหวป่ะ! ฉันต้องดูแลตัวเอง"
"งั้นไปร้านไหนละถ้าเกิดอะไรขึ้นมาฉันจะได้ไปช่วยทัน"
"ร้าน G ผับน่ะเป็นร้านอาหารกึ่งผับด้วยได้ยินว่าเป็นร้านราคาแพงก็น่าจะมีคนตังเยอะแหละ คงจะมีมารยาทไม่ทำแบบที่ฉันเคยเจอหรอก" หมวยหมวยพยายามบอกเพื่อให้เพื่อนไม่ต้องเป็นห่วงมาก
"พวกคนรวยนั่นแหละตัวอันตรายเลย เอาเถอะถ้าแกอยากไปทำงานก็ไปฉันไม่ว่าอะไรหรอกแต่ว่าดูแลตัวเองดี ๆ นะทุกวันนี้คนเรามันน่ากลัว"
"รับทราบ! ถ้าถึงร้านแล้วฉันจะส่งไลน์บอกนะ^^" หมวยหมวยยิ้มให้เพื่อน
"อืม ๆ"
ร้าน G ผับ
"แต่งตัวซะสวยเลยนะเธอต้องเข้าตาเสี่ยสักคนแน่นอน" หมวยหมวยมาถึงหน้าร้านแล้วองุ่นก็ทักทายเธอทันที
"ฉันไม่ได้แต่งตัวแย่ใช่ไหมองุ่น?" หมวยหมวยถามอย่างไม่มั่นใจเพราะรู้สึกว่าองุ่นแต่งตัวดีกว่าเธอเยอะเลย แถมยังมีกำไร ต่างหูสวย ๆ ทั้งนั้น ถ้าเทียบกับเธอเด็กน้อยสุด ๆ
"ไม่นะเรียนแฟชั่นการแต่งตัวก็ต้องดีอยู่แล้วมั่นใจในตัวเองหน่อยสิหมวยหมวย น่าตาผิดพรรณแบบนี้ยังไงก็ต้องมีเสี่ยอยากเลี้ยงแน่นอน"
"เอ่อ องุ่นแต่อย่างที่ฉันบอกไปอะว่า...ขอเสี่ยที่ยังไม่คิดเรื่องเซ็กส์นะฉันยังไม่พร้อมอะ" แม้ว่าหมวยหมวยจะอยากมีเสี่ยเลี้ยงบ้างแต่เธอก็ยังไม่กล้าพอจะนอนหรือว่าเสียตัวให้คนแปลกหน้าหรอกนะ ถ้าแค่เอาใจ ดูแลน่ะเธอก็พอทำได้อยู่
"ได้สิ ฉันบอกเพื่อน ๆ ของเสี่ยที่เลี้ยงฉันเอาไว้แล้วว่าเธอยังไม่พร้อม"
"ขอบใจนะ"
"ไม่เป็นไรเรื่องแค่นี้เองเข้าไปข้างในกันเถอะ ปล่อยให้เสี่ย ๆ รอนานมันไม่ดี" หมวยหมวยเดินตามองุ่นเข้ามาในร้านเธอรู้สึกตื่นเต้นมากและมือสั่นไปหมดเธอไม่รู้ว่าสิ่งที่เธอทำมันถูกต้องไหมแต่ว่ามันเป็นทางเดียวที่จะทำให้เธอมีเงินเรียนต่อ...
เมื่อวานนี้หลังจากที่อาจารย์สั่งงานแล้วเธอก็ไม่มีเงินที่จะซื้ออุปกรณ์ในการทำงานส่งเลย จะไปสมัครงานพาร์ทไทม์ก็คงไม่พอค่าของต่าง ๆ ไม่ว่าจะค่าผ้า ค่าวัสดุตกแต่งผลงาน ไหนจะจักรเย็บอีกเธอไม่มีเป็นของตัวเองเพราะงั้นต้องไปเช่าเขาทำ มีแต่รายจ่ายทั้งนั้นเพราะงั้นเธอเลยติดต่อองุ่นผ่านทางไลน์กลุ่มไปและขอให้เธอแนะนำเสี่ยดีใจ ๆ ให้บ้างเธออยากลองทำดู องุ่นเองก็ตอบรับและพาเธอที่นี่เพื่อแนะนำให้เสี่ยที่ชอบเลี้ยงเด็ก ๆ รู้จัก
ห้อง VIP
"สวัสดีค่ะเสี่ยปลื้ม องุ่นมาแล้วค่ะ^^" เมื่อองุ่นเปิดประตูเข้ามาก็เจอกับกลุ่มผู้สูงอายุนั่งกันอยู่เพียบเลย ใช่แล้วละและเสี่ยขององุ่นก็แก่มากด้วย พอหมวยหมวยเห็นอย่างนั้นเธออยากถอยกลับแล้ว T^T ก็คิดว่าเสี่ยหนุ่ม ๆ ง่าา
"สะสวัสดีค่ะ" หมวยหมวยยกมือไหว้ตามองุ่น
"สวัสดี ๆ นี่เพื่อนของหนูที่บอกว่าอยากลองมีเสี่ยเลี้ยงใช่ไหม?" เสี่ยปลื้มถาม
"ใช่ค่ะ พอดีว่าตอนนี้หมวยหมวยกำลังมีปัญหากับทางครอบครัวเลยไม่มีเงินเรียนน่ะค่ะ หมวยหมวยเขาอยากได้เงินไปเรียนหนังสือ" องุ่นบอกไป
"เรียนอะไรละ?" เสี่ยตัวอ้วนหัวล้านในกลุ่มคนนึงถาม
"ฟะแฟชั่นเหมือนองุ่นเลยค่ะ"
"อ่าาา~ วัยรุ่นสมัยนี้ชอบเรียนอะไรแบบนี้สินะเพราะงั้นครอบครัวเลยไม่เข้าใจ" อีกคนพยักหน้าพูดอย่างเข้าใจ
"แล้วหนูต้องการอะไรและทำอะไรเป็นบ้างละ?"
"ก่อนจะตอบอย่างนั้นหนูขอถามอะไรหน่อยได้ไหมคะ?" หมวยหมวยยิ้มแห้งเธออยากออกไปจากตรงนี้แล้วววว! เธอผิดหวังสุด ๆ ทำใจไว้ว่าแก่แต่ไม่คิดว่าจะขนาดนี้!!
"ว่ามาสิ"
"พวกเสี่ย ๆ มีเมียกันไหมคะ?" หมวยหมวยเพราะว่ามีคนหนึ่งที่เธอรู้สึกคุ้นหน้าเหมือนว่าจะเคยเจอที่ร้านที่เธอเคยทำงานตอนนั้นเขามากับเมียนะ
"หมวยหมวยถามอะไรแบบนั้นฮะ?! เสียมารยาท" องุ่นดุ
"ก็ถ้ามีเมียแล้วเท่ากับว่าหายเมียน้อยน่ะสิ แบบนี้ไม่ใช่เลี้ยงเด็กแล้วละ"
"หมวยหมวย!!"
"ฉันก็คิดว่าพวกเสี่ยที่เลี้ยงเด็กเนี่ยเป็นพวกขี้เหงาไม่มีเมียซะอีก เลยมาหาเลี้ยงสาว ๆ เพื่อฮิวใจตัวเอง แต่สุดท้ายก็แค่พวกคนแก่ที่ไม่รู้จักพอพยายามหาเมียน้อยเพื่อตอบสนองความต้องการของตัวเอง"
"มากไปแล้วนะหนู!!"
"แล้วมันไม่จริงตรงไหนคะ? องุ่นฉันขอตัวก่อนนะฉันไม่ได้สนใจจะเป็นเด็กหรือเมียน้อยใครแล้วอะ" พรึ่บ!! หมวยหมวยลุกขึ้นจากเก้าอี้และกำลังเดินออกไปจากห้อง VIP
เพล้งงงง!!
"คิดว่าเข้ามาแล้วจะออกไปได้ง่าย ๆ เหรอฮะนังเด็กเมื่อวานซื่อ!!!" เสี่ยปลื้มปาแก้วใส่ผนังเพื่อหยุดหมวยหมวยเอาไว้แต่เธอไม่สนใจเปิดประตูและรีบวิ่งออกมา
เริ่มอ่านเรื่องราวที่ยอดเยี่ยมได้ที่นี่
- ผู้เขียน
