มาถึงก็ไม่มีใครอยู่ พวกเขาคงไปขายของที่หน้าโรงเรียน พอได้โอกาสเหมาะเนื้อนวลก็เข้าไปในมิติขนข้าวกับน้ำดื่มออกมา และหยิบของกินของใช้ออกมาให้อีกสามสี่อย่าง ตักน้ำดื่มอีกสามแกลลอนออกมาไว้ให้ปู่กับย่าและน้องชาย ทุกอย่างเอาออกมาหลายอย่างมากไม่ได้เดี๋ยวทุกคนจะสงสัย
เกือบสี่โมงเย็นเนื้อนวลจัดของไว้ให้ทุกคนเสร็จ กำลังจะเดินกลับปู่กับย่าและน้องชายก็กลับมาพอดี
“พี่นวล!” มานะเข็นรถเข็นมุ่งหน้ามาที่บ้าน
“พี่กำลังจะกลับพอดี จะรีบกลับไปทำงานด้วย”
“อ้อ ครับ แล้วรถส่งของกลับไปแล้วเหรอครับ”
“กลับไปนานแล้ว งั้นนวลกลับก่อนนะคะ นวลเอาของกินมาให้ด้วยค่ะ” เนื้อนวลบอกทุกคน
“เออ กลับเถอะเดี๋ยวจะเสียการเสียงานทางโน้น” สมดีพูดกับหลานและรู้สึกเกรงใจบ้านคุณนายพวงแก้วด้วย
เนื้อนวลเดินจากไปแล้วแต่มานะยังทำหน้างง ๆ เขาจำได้ว่าตอนที่ขายของอยู่ที่หน้าโรงเรียนไม่มีรถสองแถววิ่งผ่านเข้ามาในหมู่บ้านสักคัน เพราะเขาเองก็
