“ตื่นเต้นไปหรือเปล่า อารยา”
เสียงใสๆ ของจัสมินถามปนหัวเราะระรื่นขณะที่แนบหูตัวเองกับโทรศัพท์มือถือเครื่องบางเฉียบ
“ก็...” ปลายทางอึกอักเขินอายจนไม่อาจหาคำพูดมาตอบได้ “หม่อมฉันอยากให้องค์หญิงจัสมินเสด็จกลับมาที่วังเร็วๆ นี่เพคะ”
“เธอนี่นะ...” จัสมินทำเสียงขึ้นจมูกอย่างไม่พอใจ “จะเป็นพี่สะใภ้ฉันอยู่แล้วยังมาพูดจาแบบนี้อีก”
“ก็...”
“โอเค. ฉันเลิกล้อเธอเล่นแล้ว อีกไม่กี่วันเพื่อนเธอก็มาอยู่เป็นเพื่อนแล้วนี่ คุณแป๋มใช่ไหม ทนหน่อยนะ ช่วงนี้ก็วุ่นวายอย่างนี้แหละ บาฮาเนียร้างงานรื่นเริงมานาน ก็เลยต้องเตรียมตัวมากหน่อย”
“คุณจัสมินก็ต้องดูแลตัวเองให้มากๆ นะคะ”อารยายังอดห่วงใยองค์หญิงไฮเปอร์ไม่ได้
“ฉันรู้แล้ว ฝากดูแลพี่ราเฟย์ด้วยนะ”
จัสมินกดปุ่มปิดสัญญาณโทรศัพท์มือถือพลางระบายลมหายใจอย่างโล่งอก เธอรู้ดีว่าช่วงนี้ในวังวุ่นวายขนาดไหน และเป็นช่วงที่เธอไม่มีสอนหนังสือด้วย เธอจึงอาศัยการทำโค
