ผักบุ้ง
“เร็ว ๆ ยัยปลาทองเอ๋อ”
ฉันที่กำลังอ้าแขนสูดรับอากาศสดชื่นหลังฝนตกเข้าปอดต้องชะงักไปเมื่อมีมลพิษทางเสียงลอยเข้ามา ฉันหันไปจิ๊ปากใส่คนตัวโตที่กำลังนั่งคร่อมมอเตอร์ไซค์รออยู่ ก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปหาเขา
“รอนิด รอหน่อยทำเป็นบ่น”
“นิดหน่อยบ้านเธอสิ นี่จะยี่สิบนาทีละคุณนาย”
“ฉันเป็นผู้หญิงก็ต้องเปลี่ยนชุด แต่งหน้า ทำผมไง”
ฉันอ้างไปเรื่อย ทั้งที่จริงแล้วฉันมัวแต่ทำใจไม่ให้สั่นอยู่กว่าทำใจเปิดตู้เสื้อผ้าที่ได้ยินเสียงเคาะก่อนหน้านี้ แล้วเปลี่ยนชุดได้ก็เล่นผ่านไปหลายนาทีแล้ว
“เหอะ ไม่เห็นจะดีกว่าเดิม”
“ไอ้พี่กาย!”
“ระวังปากหน่อยยัยปลาทอง เป็นปลาทอง ฉันก็ต่อยนะบอกก่อน”
ฉันถึงกับอ้าปากค้าง นี่เขาไม่เห็นว่าฉันเป็นผู้หญิงไม่พอ เขายังไม่เห็นฉันเป็นคนด้วยเหรอเนี่ย ให้ตายเถอะ ตั้งแต่เกิดมา ไม่เคยเจอผู้ชายแบบนี้เลย
“ขึ้นมาเร็ว ๆ” พี่กายหันมาเร่งอีกครั้ง
“ทำไมพี่ชอบรุนแรงนัก”
“จะไปไม่ไป?”
