“คนในบ้านได้เอาไปนินทา” เธอพูดอย่างเป็นกังวล
“เริ่มชินหรือยังคะ” โมกข์กระซิบถามอยู่ที่ริมหู ขยับมือไปลูบไล้เรือนร่างหอมกรุ่นทั่วสรรพางค์กาย ไม่ได้สนใจประโยคที่เธอกลัวว่าใครจะนินทา ในยามนี้เขาปรารถนาเธอเหลือเกิน
นิ่มไม่ตอบแต่เอียงอาย พลิกร่างนอนตะแคงด้วยความขัดเขิน โมกข์เข้ามากอดซ้อนทางด้านหลัง เลื่อนมือเข้าไปในเสื้อของหล่อนอย่างไม่รีบร้อน แล้วค่อยๆ เคล้นคลึงปทุมถันอวบอิ่มอย่างเบามือ
“อื้อ... พี่โมกข์” นิ่มเริ่มครางเมื่อนิ้วแกร่งของโมกข์สะกิดตรงยอดถันไปมาเบาๆ จนยอดอกชูชันแข็งเป็นไตตื่นตัวอย่างรุนแรง เธอขยับขาเสียดสีเข้าหากัน รู้สึกว่าความหยาดเยิ้มไหลซึมออกมาจากร่องสวาทเมื่อโดนเล้าโลมหนักขึ้น
“แม่นิ่มน้อยจ๋า” โมกข์พูดจ๊ะจ๋าอยู่ตรงริมหู ขบเม้มติ่งหูขาวเนียนของสาวน้อยเบาๆ มือหนาสอดเลื้อยลงไปยังหว่างขาเนียนละเอียดเพื่อสะกิดยอดเกสรสวาทที่อยู่กลางลำตัว
“พี่โมกข์ขา”
“แม่นิ่มน้อยของพี่เยิ้
