เช้าวันต่อมา
เพล้ง! แก้วบรั่นดีในมือของท่านเผด็จที่ลูกน้องยกมาให้ตามคำสั่ง ถูกขว้างทิ้งไปอย่างไม่ไยดี
“พูดแบบนี้ได้ยังไงห๊ะ! ผกา... ถ้าลูกเลี้ยงของหล่อนไม่กลับบ้านแล้วจะไปอยู่ที่ไหนได้ล่ะ อย่ามาตุกติกมีลูกเล่นกับฉันนะ ฉันไม่ใช่เพื่อนเล่นของหล่อนนะจะบอกให้!”
ท่านเผด็จตวาดลั่นมาตามสาย จนนางผกากรองต้องเอาโทรศัพท์ออกห่างๆ หู ก่อนจะรีบกรอกเสียงหวานหยอดกลับไปเพื่อเอาใจท่านของนาง
“ท่านขาท่าน ท่านใจเย็นๆ ก่อนนะคะ ผกาแค่โทรมาบอกให้ท่านทราบไว้เฉยๆ เท่านั้นเองค่ะ ยังไงหนูบัวก็ต้องเป็นของท่านอยู่แล้วล่ะค่ะ ผกาไม่กล้าตุกติกกับท่านหรอกค่ะ ท่านมีทั้งบารมี ทั้งอำนาจ ผกาไม่กล้าล้อเล่นหรอกนะคะ ท่านก็รู้ว่าผกาน่ะซื่อสัตย์และจงรักภักดีต่อท่านมากขนาดไหน ท่านใจเย็นๆ ก่อนนะคะท่านขา”นางผกากรองพูดเสียงอ่อนเสียงหวาน ยกหาง เลียแข้งเลียขาเป็นการใหญ่
“รู้ไว้ก็ดีแล้ว ฉันน่ะมีทั้งบารมีและอำนาจ จะสั่งเป็นสั่งตายใ
