สาวน้อยหัวใจไต่รัก

ตอนที่ 2

ตอนที่ 2

มนต์สิกานต์ยกนิ้วทาบบนปลายจมูกโด่ง “งอนอีกแล้วนะคะพี่เมฆ” หญิงสาวส่ายศีรษะอย่างระอาใจกับอาการแสนงอนตุปัดตุป่องพาลพาโลของสามี ที่เป็นทุกครั้งยามได้ยินชื่อของหนุ่มลูกครึ่งสุดหล่อ โดโนแวน ธัญเทพ เอนลิว เจ้าของบริษัทนำเข้าและส่งออกสินค้าทางด้านการเกษตร ซึ่งตอนนี้ได้พ่วงตำแหน่งหนึ่งในสองของเจ้าของบริษัทจำหน่ายน้ำหอม Rice&Girl ซึ่งกำลังมีชื่อเสียงโด่งดังในหมู่หนุ่มสาววัยรุ่นและวัยทำงาน ด้วยราคาไม่แพง แต่กลิ่นหอมมีเอกลักษณ์เป็นของตัวเอง

นิ้วยาวเกลี่ยจมูกโด่งขึ้นสัน “ข้าวฟ่างขอโทษจนตัวช้ำไปหมดแล้วนะเออ” หญิงสาวก้มหน้านวลผุดผาดซับสีเลือดลงเพราะอายกับความใจกล้าของตัวเองที่ชอบทำตามเสียงเรียกร้องของคนตัวใหญ่เสมอ

โตยธรเชยคางของเมียสาวขึ้น แววตาวามวาวขณะมองมนต์สิกานต์ ปลายนิ้วไล้คลึงกลีบปากนุ่มก่อนจะแนบจุมพิตลงไปดื่มด่ำกับความหวานละมุนนุ่ม มือใหญ่ลูบไล้ผิวเนื้อนวลเนียนนุ่ม

“อืม...หวานจริงๆ ” โตยธรงึมงำ ขณะจูบเมียรักอย่างหนักหน่วงมากขึ้น มือก็ซอกซอนเข้าไปสัมผัสกับผิวเนื้อแท้ นวดคลึงตั้งแต่หน้าท้องแบนราบเรียบไปจนถึงทรวงอกนุ่มหยุ่น

“ว้า...ลูกอยากรู้เรื่องป๋าเคนนะ ไม่ใช่จะมาแอบดูพ่อกับแม่สวีตหวานกัน ลืมไปหรือไง นี่มันกลางวันแท้ๆ หัดอายลูกเต้าบ้างซิ” กันต์กนิษฐ์พูดอย่างอิจฉา ก่อนจะหลับตาพริ้ม มโนไปว่าเธอถูกโดโนแวนกอดรัด ชายหนุ่มเชยคางขึ้นและจรดจุมพิตลงมาบนปากนุ่ม ขบเม้มกดคลึงดื่มด่ำหาความหวานจากโพรงปากอย่างหนักหน่วง

“หือ...” โตยธรเลิกคิ้วขึ้นสูง เมื่อได้ยินเสียงหวานใสไม่สบอารมณ์ที่ดังลอยตามลมมา

“อยู่แถวนี้หรือกระถินริมรั้ว” โตยธรทำเสียงง่ำๆ ฮึ่มๆ กระเง้ากระงอดแกมน้อยอกน้อยใจ ด้วยเคยเป็นที่หนึ่ง เป็นฮีโร่ที่ลูกสาวเรียกหาตลอด แต่กลับถูกคนอื่นแย่งชิงไป เป็นเพราะไอ้เจ้า...ฮีโร่หอกหักโดนแวนคนเดียวเลย! แม้ต้องขอบใจที่มาเยี่ยมทันท่วงทีจนสามารถช่วยเหลือกันต์กนิษฐ์ซึ่งกำลังจะถูกโจรลักพาตัวไปเรียกค่าไถ่ได้ก็เถอะ

แต่ระลึกในบุญคุณก็อย่างหนึ่ง ความไม่ชอบต้องแยกกันก็อีกอย่างหนึ่ง กรามหนาขบกัดจนแก้มตอบนูนเด่น ยิ่งไอ้เจ้านั่นรู้ว่าถูกเกลียดขี้หน้ามากเท่าไหร่ ก็ยิ่งเสนอหน้าเข้ามาในครอบครัวเขามากเท่านั้น แล้วยังดึงเอากันต์กนิษฐ์ไปเป็นพวกด้วย คงเป็นเพราะโกรธที่โดนเขาตัดหน้าสอยมนต์สิกานต์มาครอบครอง

ไม่รู้กันต์กนิษฐ์ไปติดใจอะไรไอ้เจ้าบ้านั่นนักหนา รูปร่างก็เทอะทะใหญ่อย่างกับยักษ์ ไม่สมประกอบเลยสักนิด หน้าตาก็ไม่จะเห็นหล่อตรงไหน สู้เขาที่ถึงแต่งงานแล้วแต่ยังมีสาวให้ท่าอยู่ไม่ได้ แต่...บุตรสาวเขากลับไปชื่นชมไอ้ตัวแสบนี่ เอ่ยชมไม่ขาดปาก หูขัดตาและขัดใจเขายิ่งนัก หมั่นไส้จนอยากยกเท้ายันหน้าแล้วขยี้ๆ ให้หน้าบู้บี้แบนติดพื้นไปเลย

อุบ! กันต์กนิษฐ์รีบยกมือปิดปากตัวเองอย่างรวดเร็ว นัยน์ตากลมใสเบิกกว้าง ‘แย่จริงเลยเรานี่ เผลอหลุดปากพูดไปได้ยังไงกัน’ หญิงสาวรีบคลานไปหลบอย่างรวดเร็วก่อนผู้เป็นบิดาจะลุกขึ้นมาตามหาเจอ

“ป่านนี้คุณป๋าเคนคงมาถึงบ้านพักแล้วละ”

“ข้าวฟ่าง!” โตยธรที่ลุกไปหาตัวลูกสาวหันไปทำหน้าบึ้งมองเมียรักที่ส่งยิ้มหวานๆ อย่างไม่รับรู้ถึงโทสะของเขา ด้วยรับไม่ได้จริงๆ ที่มนต์สิกานต์สนับสนุนลูกสาวให้ไปเสนอหน้ากับไอ้เจ้าหน้าวอกหอกหักโดโนแวน!

“ใจเย็นๆ สิคะพี่เมฆ อย่าลืมว่าเด็กวัยรุ่นยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ แล้วยายกระถินของพี่น่ะ ดื้อและรั้นขนาดไหน พี่ควรเป็นคนรู้ดีที่สุดนะคะ ถ้าข้าวฟ่างไม่คอยปราบ ป่านนี้ลูกสาวเราคงหอบข้าวหอบผ้าหอบผ่อนหนีไปหาเคนแล้วละค่ะ” มนต์สิกานต์ใช้เสียงหวานๆ ดึงรั้งโทสะของสามีที่พุ่งลิ่วให้ลดลงมา

หญิงสาวคลี่ยิ้มหวานขณะลุกขึ้นเดินไปหาสามีซึ่งยืนทำหน้าบึ้งตึง สายตาเคืองขุ่น เธอทาบมือลงบนท่อนแขนกำยำดึงคนตัวใหญ่อารมณ์ไม่ดีพาไปที่เก้าอี้ตัวยาว ดันให้เขานั่งลงก่อนเธอจะทรุดตัวนั่งบนตัก โอบแขนรัดรอบบ่ากว้าง โน้มหน้าลงมาจนปลายจมูกแนบชิดจมูกโด่งขึ้นสัน

“เราคอยดูอยู่ห่างๆ ไม่ให้แกทำอะไรผิดพลาดจนแก้ไขไม่ทันดีกว่าค่ะ ข้าวฟ่างเชื่อว่าเคนจะไม่ทำอะไรให้เราผิดหวัง ถ้าเขาสองคนจะมีอะไรกัน จะต้องได้รับการยอมรับจากเราเสียก่อน”

คำพูดที่ออกจากปากเมียรัก นอกจากไม่เป็นที่ถูกใจโตยธรแล้ว เขาก็ไม่อยากจะฟังด้วย จึงยกมือขึ้นทาบบนท้ายทอย กดศีรษะทุยให้โน้มลงมาจนเขาได้สัมผัสกับกลีบปากนุ่มหวาน ขบเม้มหยอกเย้าเพื่อพาตัวเองให้หลุดออกจากเรื่องไม่สบอารมณ์ แต่คราวนี้ดูท่าจะไม่ได้ผล เขายังคงคิดมากถึงเรื่องของกันต์กนิษฐ์กับโดโนแวนอยู่ดี!

“เพราะข้าวฟ่างเข้าข้างไอ้เจ้าบ้านั่นใช่ไหมล่ะ”

มนต์สิกานต์ยิ้มหวานละมุน นิ้วเรียวไล้คางแกร่งเรื่อยไปถึงปากหนา กดยั้งหยอกเย้าด้วยความรักที่เปี่ยมล้นหัวใจ “ข้าวฟ่างจะเห็นใครดีกว่าสามีสุดที่รักได้ละคะ ยายกระถินก็เหมือนกัน ที่ทำลงไปอย่างนั้น เพราะอยากเอาชนะพี่เมฆมากกว่า ขัดขวางไม่เคยเห็นดีเห็นชอบในสิ่งที่แกทำลงไปนะ”

เธอก็ใช่ว่าจะไม่หนักใจ ด้วยมองสายตาของลูกสาวออก กันต์กนิษฐ์ทั้งรักและเชิดชูโดโนแวน ที่ไม่ใช่เพียงแค่ฮีโร่ในใจ แต่เป็นรักที่รุนแรงของสาวน้อยวัยแรกรุ่น แต่เธอก็ยังเชื่อใจลูกสาว จะไม่ทำอะไรให้ตัวเองต้องเสียใจ ถูกคนที่ชอบดูถูกเหยียดหยาม กล่าวหาว่าเป็นผู้หญิงไม่ดี เป็นคนไม่มีค่าแน่นอน!

“ที่ข้าวฟ่างเห็นและคิดเองนะคะ เคนไม่คิดอะไรกับลูกสาวของเราหรอกค่ะ” เธอจับตามองมาพักใหญ่แล้ว โดโนแวนไม่ได้รู้สึกฉันท์ชู้สาวกับกันต์กนิษฐ์เลย มีแต่เอ็นดูและรักเสมือนลูกสาวอย่างที่โตยธรต้องการเท่านั้น

“เชื่อได้ยังไงกัน ยายกระถินน่ารักจะตาย ยิ่งโตก็ยิ่งสวยขึ้น สวยกว่าข้าวฟ่างตอนสาวๆ อีก” กระแสเสียงคนหวงลูกสาวเอ่ยด้วยความกังวล เพราะความสวยใสและน่ารักของผู้เป็นลูกสาวที่มีเพิ่มขึ้นทุกวี่วัน

วัยสาวมนต์สิกานต์ได้ขึ้นชื่อเรื่องความงาม จนชื่อเสียงเลื่องลือกระขจรขจายไปทั่วทุกหัวระแหง อย่างตอนนี้แม้อายุล่วงเข้าสามสิบห้าหยกๆ สามสิบหกหย่อนๆ แต่ยังคงความงามสง่าน่าเกรงขาม ใบหน้าอ่อนเยาว์มองดูคล้ายสาวน้อยวัยยี่สิบปลายๆ จนหนุ่มๆ หลายคนนึกว่าเป็นน้องสาวเขามากกว่าภรรยา จึงได้ส่งขนมจีบมาไม่ขาดสาย

ในวัยสิบหกย่างสิบเจ็ด กันต์กนิษฐ์เก็บเอาส่วนดีของทั้งพ่อและแม่ไปได้เกือบทุกอย่าง ใบหน้าเรียวรูปไข่ กลีบปากสีชมพูระเรื่อรับกับจมูกเล็กโด่ง พวงแก้มใสซับสีเลือดฝาดมองคล้ายกลีบกุหลาบแรกแย้ม นัยน์ตากลมโตใสแจ๋วราวกับดวงแก้วสะท้อนแสงไฟด้วยความมีชีวิตชีวา ล้อมด้วยขนตายาวงอน ทำให้นึกถึงสาวน้อยวัยแรกผลิที่เป็นจุดสนใจของหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ใคร่อยากสานสัมพันธ์ทั้งทางกายและใจ

“อย่างไอ้เจ้าเคนหอกหักนั่นนะ ไม่สนใจ เชื่อได้ตายละ มันยังเป็นผู้ชายมีอารมณ์อยู่นะ ไม่ได้เป็นเก้งกวางเสียหน่อย มั่นใจได้ยังไงเล่าว่าที่มันเรียกแทนตัวเองว่าคุณป๋าๆ จะไม่ใช่คุณป๋าเลี้ยงต้อยอีหนูสาวๆ ไว้ขย้ำกระถินเป็นขนมหวานเสียเอง” โตยธรพูดประชดประชันอย่างคนเป็นพ่อที่หวงลูกสาวอย่างสุดหัวใจ

“แล้วใครเป็นคนชี้โพรงให้กระรอกละคะ เป็นพี่เมฆเองไม่ใช่หรือไง”

คนหวงลูกสาวเกิดอาการกระวนกระวายใจ โทษตัวเองที่ดันหลุดปากเรื่องไม่สมควรออกไป คิดถึงเรื่องราววันนั้นแล้วเขาอยากเขกศีรษะให้หนักๆ