ตกกระไดพลอยโจน
955 คำ
เวคินทร์จูงมือพลอยรักแล้วพามาโบกรถแท็กซี่เพื่อออกจากสนามบินทันที โดยมีภิลพเดินสาวเท้าตามแทบไม่ทันด้วยความสงสัยหยักว่าเพื่อนรักกำลังจะทำอะไรกันแน่ แต่ที่งงหนักไปกว่าภิลพก็คือพลอยรักที่โดนลากมาแบบตั้งตัวไม่ติด
"นี่คุณ จะบ้ารึไงอยู่ดีๆมาฉุดกระชากลากถูฉันขึ้นมาบนรถแบบนี้ ฉันจะแจ้งตำรวจนะ" ขึ้นรถมาพลอยรักก็เปิดฉากด่า จนคนขับรถแท๊กซี่คอยมองกระจกหลังอยู่ตลอดเวลา
"ผมมีงานให้คุณทำ ได้ยินคุณพูดตอนที่คุณล้มว่าตกงานอยู่" เวคินทร์เริ่มเข้าเรื่อง
"งานบ้างานบออะไรต้องมาฉุดกันแบบนี้ รึว่า...คุณเป็นแก๊งค้ามนุษย์ พี่คะจอดๆช่วยด้วยๆ" พลอยรักไม่ฟังอะไรก็ตะโกนโหวกเหวกโวยวาย
"มีอะไรกันหรือเปล่าครับคุณผิดกฏหมายผมไม่เอาด้วยนา" คนขับรถถามแบบสีหน้าไม่ดี
"มะมะใช่ครับพี่พวกเราเป็นคนดีครับ เข้าใจกันผิดนิดหน่อย" ภิลพรีบแก้ต่าง
"ไม่มีอะไรครับเราแค่ตกลงค่าจ้างงานกันไม่ได้ครับ ไปต่อเลยครับ" เวคินทร์รีบเสริมและก่อนที่เรื่องจะบานปลายเขารีบหันไปพูดกับพลอยรักเข้าประเด็นทันที
"ผมต้องการให้คุณช่วยมาแสดงเป็นภรรยาผม ตบตาคนที่บ้านผมมีค่าเหนื่อยให้"
"จะบ้าหรือคุณ ฉันไม่รู้จักคุณมาก่อน อยู่ดีๆจะมาเล่นเป็นภรรยาคุณได้ไง รายการอำกันเล่นหรือเปล่าเนี่ย ไหนกล้องๆ ซ่อนอยู่ไหน"
"กล้องเกิ้งไรไม่มีทั้งนั้นผมพูดจริง"
"จริงๆครับเวคินทร์เขาไม่อยากแต่งงานโดนคลุมถุงชนครับ" ภิลพเออออตามแผนไปกับเพื่อนด้วย
"ผมให้คุณเดือนละแสน" เวคินทร์ดักคอด้วยเงินก้อนโตเพื่อไม่ให้พลอยรักปฏิเสธ
"แสนนึง ! ถามจริงเถอะคุณมันมีคนใจถึงแบบคุณอยู่จริงๆหรือเนี่ย" พลอยรักแหกปากลั่นไม่อยากเชื่อสิ่งที่ได้ยิน
"ถ้าคุณตกลงผมโอนให้ล่วงหน้าเลย1เดือน"
"อืมมม ทำไมคุณถึงไม่อยากแต่งงาน" พลอยรักสนใจขึ้นมาทันทีแต่ก็ทำหน้าแหยเหมือนไม่ค่อยจะอยากเชื่อสักเท่าไรเพราะไม่คิดไม่ฝันว่าอยู่ดีๆจากคนตกงานถังแตกดวงซวยจะได้งานง่ายเงินดี แต่ก็ทำท่าทางครุ่นคิดว่าทำไมเขาต้องจ้างเธอด้วยเงินขนาดนี้ด้วย
"คิน มีอะไรติดหน้าแกไม่รู้ ไหน มา ฉันเอาออกให้" ภิลพตาเหลือบไปเห็นที่หน้าผากของเวคินทร์เลยบอกเพื่อนพร้อมเอื้อมมือไปเช็ดออกให้
"อ๋อออฉันรู้แล้ววววว คุณสองคน เป็นแฟนกันใช่ม้าาาา" พอเห็นภิลพดูเหมือนจะใส่ใจเวคินทร์ พลอยรักเข้าใจว่าเขาทั้งคู่ไม่น่าจะใช่แค่เพื่อนกัน เลยพูดออกมาแบบเน้นเสียงยิ้มทำสายตาล้อเลียน
"ห๊ะ! มะไม่ใช่นะ" ภิลพมองพลอยรักแบบงงๆแล้วจะปฏิเสธ
"แหม ไม่ต้องอายหรอกน่าสมัยนี้แล้วเขาเปิดกว้างเรื่องเพศกันแล้วคุณ ฉันเองก็มีเพื่อนเกย์หลายคนฉันเข้าใจ ปกติๆ" พลอยรักทึกทักเอาเอง ไม่เว้นช่วงให้เจ้าตัวได้แก้ต่าง
"ฮึ่ม!" เวคินทร์กระแอมและหันไปมองหน้าภิลพส่งสัญญาณสายตาให้ภิลพรู้ว่าให้เลยตามเลย ดีแล้วที่พลอยรักเขาใจเขาแบบนี้เธอจะได้ไม่ต้องกลัวพวกเขา
"แต่มีข้อแม้ว่าคุณจะต้องอยู่ กิน นอนบ้านผมเสมือนเป็นภรรยาผมเพื่อความสมจริง ระยะเวลาจ้าง 6 เดือน ถ้าคุณตกลงผมพร้อมโอน และจะโอนให้คุณทุกๆสิ้นเดือนตามที่เราตกลงกัน"
"ต้องไปอยู่กับคุณด้วยหรอ อืมมม ก็ได้" พลอยรักคิดแปบนึงก็ตอบตกลงเพราะเห็นว่าเขาเป็นคู่เกย์เธอไม่ถูกลวนลามแน่ๆยังไงก็ปลอดภัย
"โอเค ดีลลล หกแสนนนน" พลอยรักทำมือสัญลักษณ์โอเคแล้วยิ้มหวานเมื่อคำนวณเงินที่จะได้รับ ตอนนี้เธอมีรายได้มากพอที่จะเอาไปจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้กับป้าของเธอแล้ว
"ป้าจ๋า รอพลอยก่อนนะ " พลอยรักคิดในใจถึงป้าผู้เปรียบเสมือนแม่ของเธอด้วยความรู้สึกเปี่ยมไปด้วยความหวัง
“นี่คุณ เรามาแลกไลน์แลกเบอร์โทรกันไว้ด้วยผมจะได้ติดต่อคุณได้” เวคินทร์พูดด้วยน้ำเสียงนิ่ง แววตาเรียบเฉย
“แอดผมด้วยนะ เผื่อมีอะไรจะได้ช่วยเหลือกันทัน”ภิลพแทรก
“ฮึ่มม”เวคินทร์ กระแอมพร้อมมองตาขวาง
“ไม่ต้องห่วง ฉันไม่กินบนเรือนขี้รดบนหลังคาคุณหรอก คิดเสียว่าเป็นเพื่อนกัน คนเดียวหัวหายสองคนเพื่อนตาย” พลอยรักเสริมทัพให้ภิลพเพราะคิดว่าภิลพไม่มีทางมองผู้หญิงอย่างเธอแน่
“เจ๋ง” ภิลพพูดพร้อมยื่นมือมาขอเชคแฮนด์กับพลอยรัก ทั้งสองยิ้มให้กันเหมือนสนิทกันมานาน
“เขากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย” เวคินทร์บ่นแกมหมั่นไส้
“เอาล่ะตกลงตามนี้แล้วผมจะติดต่อคุณไป หวังว่าจะไม่เบี้ยวกัน” เวคินทร์พูดกับพลอยรักแบบตัดบทด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์เหมือนเดิม
“แหม ใครจะกล้าทิ้งเงินขนาดนี้ ไม่ต้องห่วง ฉันทำงานคุ้มแน่นอน” พลอยรักโม้บ้างสร้างความน่าเชื่อถือกลัวชวดเงินแสน
วันนั้้นทั้งวันพลอยรักอารมณ์ดีสุดๆที่จู่ๆโชคเข้าข้างส่งเงินก้อนมาให้อย่างง่ายดาย
แต่งานนี้ท่าจะไม่ง่ายอย่างที่เธอคิดนะ พลอยรัก…….
………………………………
- ผู้เขียน
