ต่อหน้าคนป่าทั้งเผ่าNC
2125 คำ
คนป่าที่ 6
ต่อหน้าคนป่าทั้งเผ่า
เตาไฟยังคงปะทุลั่นเพี๊ยะพะ ว่านลุ่ยคืนนี้ก็นั่งเฝ้าก้อนกรวดของนางตามเดิม หากแต่ภายใต้แสงไฟที่สาดส่อง แก้มน้อยๆ ของนางแดงเรื่อขึ้น เมื่อคิดถึงจุมพิตตอนเช้า ก็ต้องใช้มือปิดหน้าตนเองด้วยความอับอาย
ย้อนเวลากลับไปตอนว่านลุ่ยกำลังถูกเสพสม นางไม่รู้จู่ๆ นึกอยากอารมณ์ไหน กับจูบลงไปที่ริมฝีปากพี่หมี ตอนนั้นท่าทีเค้าตกใจมาก รีบโยนนางลงจากลำตัวจนก้นกระแทกพื้น ร้องโอดครวญอยู่เป็นเวลานาน “…”
คุณหนูใหญ่หารู้ไม่ว่า ชนชาวป่าถือสาสิ่งนี้ เขี้ยวและฟันถือเป็นอาวุธร้าย มีเพียงใช้โจมตีศัตรูเท่านั้นถึงจะให้กระทบถูกผู้อื่น ดังนั้นพี่หมีจึงเข้าใจว่านางกำลังจะเล่นงานเค้า จึงรีบโยนหญิงสาวที่กำลังถูกบดขยี้เครื่องเพศ โดยที่นางไม่ทันได้ตั้งตัว
“อู้ยยย! หากมิใช่พี่สะใภ้ชอบเอาหนังสือลามกเหล่านั้นมาให้ข้าดู มีหรือข้าจะมอบจุมพิตให้เจ้า! ชิ!”
ว่านลุ่ยลูบก้นที่เจ็บปวด ทั้งยังนึกด่าทอพี่หมีไปด้วย นางรู้สึกว่าใบหน้าตนเองร้อนผ่าว ยามนึกถึงเรื่องเมื่อเช้า ดังนั้นจึงใช้มือกุมแก้ม อับอายกับการกระทำของตนเอง
“เอ๊ะ! เดี๋ยวก่อน! ร้อน! ใช้แล้วเป็นความร้อนนี่เอง!” หญิงสาวสะดุ้งโหยงดีดตัวขึ้นจากพื้น
นางเหมือนจะคิดอะไรได้ ถึงว่าทำไมหินกรวดไม่ละลาย เพราะไฟที่นางใช้เผาให้ความร้อนไม่เพียงพอ!
พี่หมีและสาวๆ ในถ้ำมองออกมาด้านนอก ยิ่งคิดว่านางคงบ้าไปแล้วจริงๆ เมื่อเช้าก็กัดเค้าไปคำหนึ่ง ตอนนี้ก็โดดเต้นเร้าๆ อยู่ข้างกองไฟ เผาหินโง่ๆ ของนางโดยที่ไม่สนใจสิ่งอื่น ดูท่าปัญญาอ่อนสิ้นดี
บุรุษร่างยักษ์คิดในใจว่า ถึงจะบ้าแต่นางก็เป็นตัวเมียของเค้า เอาไว้ดูแลนางให้ดีๆ หน่อย ไม่นานอาจจะกลับมาเป็นปกติตามเดิม “…”
***
หลายวันต่อมา
“อูก้า อูก้า อู อู อู” !!!
ควันจำนวนมากพ่นออกจากปล่องไฟ พี่สาวจอมยั่วไม่ทราบน้องสาวผู้นี้ทำอะไรกันแน่ จึงส่งเสียงกุลีกุลูไปทางพี่หมี ชายหนุ่มก็เอาแต่ส่ายหน้า ตอบกลับไปว่า “อูก้า อูก้า อู อู ก้า ก้า อู กา อูก้า” (ปล่อยนางไปเถอะ เจ้าดูแลนางดีๆ หน่อย ถึงอย่างไรก็เป็นน้องสาวเจ้า) “…”
ไม่ไกลจากปากถ้ำ ว่านลุ่ยใช้หินขุดดินจนลึก จากนั้นใช้ดินเหนียวก่อเป็นกระโจม เปิดโพรงอากาศตามที่ตนจำได้ ต่อด้วยเก็บเอาเศษไม้แห้งอัดใส่ภายในจนเต็ม ปิดปากกระโจมด้วยดินเหนียว แล้วจุดๆ ไฟช่องเล็กข้างๆ ยืนดูควันไฟลอยออกมาด้วยความภาคภูมิใจ!
“เผาถ่าน” !!! ว่านลุ่ยคิดในใจ นางต้องการถ่านไม้ ถ่านที่ให้ความร้อนสูง มากพอที่จะละลายกรวดเหล็กเป็นก้อนๆ ได้
หลายวันต่อมา ควันไฟยามนี้มอดดับนานแล้ว พอว่านลุ่ยทุบเตาเผาออก ไม้เป็นท่อนๆ ก็กลายเป็นถ่านสีดำปี๋ นางดีใจมากพอดีกับได้ยางไม้มาจำนวนไม่น้อย จึงนำถ่านในเตามาทุบไปผง แล้วอัดแท่งขึ้นใหม่ด้วยกระบอกไม้ที่นางประดิษฐ์ จากนั้นนำไปตากแห้งอีกหลายวันกว่าจะนำมาก่อไฟได้
ตอนนี้ถ่านอัดแท่งของว่านลุ่ยพร้อมแล้ว พี่หมีช่วงหลังๆ ไม่ค่อยได้ขึ้นขี่นาง เพราะว่านลุ่ยมัวแต่ยุ่ง ทั้งยังไม่กล้าสู้หน้าเค้า ดังนั้นแต่ละวันจึงผ่านไปด้วยการใช้ชีวิตตามใจอยาก เก็บหินเก็บผลไม้ใบหญ้าไปเรื่อย แต่ไม่รู้ทำไม พี่สาวน้องสาวคนอื่นๆ ถึงมองนางด้วยสายตาที่แปลกไป “…”
จนกระทั่งวันนี้
ว่านลุ่ยขณะเก็บถ่านไม้ที่ตากไว้เข้าถ้ำ นางพลันนึกอยากได้หินแม่น้ำก้อนใหญ่ๆ เรียบๆ ซักก้อน เมื่อมองดูผืนฟ้า พบว่าคงอีกนานกว่าจะค่ำ จึงไปหาน้องสาวตะวันและจันทรา ทำท่าบ้าใบ้ แสดงออกว่าตนต้องการไปที่ลำธาร จากนั้นจับจูงมือกันสามคนเดินออกจากถ้ำด้วยความรวดเร็ว
ที่ริมธาร ว่านลุ่ยมองหาไม่นานก็พบหินแผ่นหนึ่ง แต่ว่าขนาดของมันใหญ่มาก นางลองยกดูจึงรู้ว่ากินแรงไม่น้อย เลยทำท่าให้น้องสาวทั้งสองช่วยยก เมื่อคนเพิ่มเป็นสาม คำนวณดูแล้วว่านลุ่ยเห็นว่าน่าจะนำกลับไปได้
หญิงสาวมอมแมมในชุดหนังสัตว์หมิ่นเหม่ พวกนางช่วยกันยกหินด้วยท่าทางตลกมาก ขณะเดินขาก็เก้ๆ กังๆ ผืนหนังก็เปิดส่วนสงวนวับๆ แวมๆ
หากแต่เมื่อเดินผ่านกระโจมไม้หลายหลัง ชาวป่าบุรุษหนุ่มก็ไม่ได้สนใจพวกนาง บางครั้งยืนขวางทางก็เบี่ยงตัวหลบให้ ก้มหน้านอบน้อมราวกับกำลังหวาดกลัว
ว่านลุ่ยทราบทำไมพวกเค้ามีท่าทีเช่นนี้ ยามพี่หมีเดินผ่านทุกคนต้องหลบทาง สตรีของเค้าก็เช่นกัน ดูเหมือนพวกนางเจ็ดคนจะได้รับบารมีพี่หมีสืบต่อมา
คุณหนูใหญ่รู้แค่งูๆ ปลาๆ ความจริงที่นางคิดก็มิผิด ตามกฎธรรมชาติชนเผ่า หัวหน้าเผ่าอยู่สูงที่สุด รองลงมาคือบรรดาตัวเมียของเค้า หลังจากนั้นทุกคนค่อยเท่าเทียมกัน
“อูก้า อูก้า อู อู อู” !!! ในขณะผ่านชุมชน ว่านลุ่ยได้ยินเสียงกุลีกุลูด้านหน้า เมื่อทอดสายตาไปจึงได้เห็น คนป่าหลายสิบคนล้อมวงอยู่มากมาย
น้องสาวตะวันและจันทราเหมือนจะทราบว่าพวกเค้าทำอะไรกัน ทั้งสองจึงลากหินแผ่นใหญ่ไปทางนั้น ว่านลุ่ยที่ช่วยยกมุมหนึ่งของหินจึงถูกลากไปด้วย กลายเป็นว่าเดินออกนอกเส้นทาง มุ่งหน้าไปหากลุ่มคนแทน
ภายในวงล้อมของคนป่าหลายสิบ ว่านลุ่ยเห็นหมีตัวใหญ่ถูกจับหงายท้อง ข้างๆ ก็มีหญิงสาวหลายคนช่วยกันจับแขนจับขา โดยมีพี่สาวจอมยั่วใช้มีดหินค่อยๆ แล่หนังออกเป็นแผ่น ดูๆ ไปฝีมือชำนาญยิ่งนัก
ว่านลุ่ยและน้องสาวทั้งสองวางหินลงพื้น ยืนชมการแล่หนังอย่างตื่นเต้น แม้แต่คุณหนูใหญ่ผู้มากจากดินแดนอารยะ ยังอดไม่ได้ที่จะมองดูด้วยตกใจ
“อัยหยา! เกิดมายังไม่เคยเห็นหมีตัวจริงที่ใหญ่ขนาดนี้เลย!” ว่านลุ่ยคิดในใจขณะชะโงกคอมอง
ในจังหวะที่ว่านลุ่ยกำลังสนอกสนใจสิ่งที่อยู่ตรงหน้า นางไม่รู้ตัวแม้แต่น้อย ว่าตนเองตกอยู่ภายใต้การจ้องมอง เป็นพี่หมีที่เพิ่งคุยบางอย่างกับลูกสมุนเสร็จ เค้าเมื่อออกจากกระโจม ก็พบเห็นตัวเมียของตนสามตัว ช่วยกันยกแผ่นหินเดินโขยกเขยก เมื่อพบว่าหนึ่งในนั้นเป็นนางตัวเล็ก เค้าก็ทราบได้ทันที่ว่านางคงนึกบ้าอะไรบางอย่าง ชวนพี่น้องมาแบกหินเล่นอย่างแน่นอน “…”
ว่านลุ่ยคิดว่าจะรอจนพี่สาวจอมยั่วทำงานเสร็จค่อยกลับพร้อมกันดีหรือไม่ แต่จู่ๆ นางรู้สึกถึงลมร้อนที่เป่ามาตรงต้นคอ ไม่ทันได้หันไปมองว่านลุ่ยก็ต้องร้อง “โอ้ย!” เพราะข้อพับขาของตนถูกกระทุ้งจากด้านหลัง ทำให้นางล้มคุกเข่าลงไปบนพื้นดิน จากนั้นถูกมือปริศนาผลักแผ่นหลังให้โน้มตัวลงไป แล้วตรงหน้ายังเป็นแผ่นหิน นางจึงต้องใช้สองมือค่ำยันไว้ เพื่อไม่ให้ใบหน้ากระแทกโดน
คุณหนูใหญ่ตกใจสุดขีด พริบตาเดียวนางอยู่ในท่ากึ่งคุกเข่ากึ่งโก้งโค้ง เมื่อหันกลับหลังไปมองคนที่รังแกตน นางจึงพบว่าเป็นพี่หมีเอง หากแต่ก็สายไปแล้ว เพราะเค้าถึงกับใช้สองมือกระชากบั้นท้ายนางให้สูงขึ้น เปิดหนังสัตว์เพียงน้อยนิดของนางออก โดยที่ไม่สนใจผู้คนที่ยืนอยู่รอบข้างเลย
“โอ๊ย! อย่านะ!” ว่านลุ่ยร้องออกมาด้วยความตกใจ ท่วงท่าเช่นนี้นางทราบดีว่าเค้าจะทำอะไร ตรงนี้มีคนอยู่ตั้งมาก เค้ายังต้องการจะควบขับนางอีกหรือ!
“สวรรค์! ข้ากำลังจะถูกเสพสมต่อหน้าบุรุษหลายสิบคน!” นับตั้งแต่เสียตัว มีบ้างที่ยามพี่หมีขึ้นขี่นางในถ้ำ แล้วจะมีชายร่างยักษ์เดินเข้ามาพบเห็น แต่นั่นก็เพียงสองสามคนเท่านั้น ต่างกับตอนนี้ที่มีคนอยู่ทั้งหมู่บ้าน!
ว่านลุ่ยนึกไปถึงวันที่น้องสาวตะวันถูกควบขับต่อหน้าชาวบ้าน จู่ๆ ช่องทางรักก็รู้สึกคันยิบๆ ทั้งๆ ที่ยังไม่ถูกพี่หมีกระแทก ช่องแคบๆ ก็เริ่มหลั่งน้ำบางอย่างออกมา
“อายจัง! แต่ว่าข้าสมควรขัดขืนดีมั้ยนะ?”
ระหว่างกำลังตัดสินใจ พี่หมีกับใช้หัวหยักจ่อประชิดแล้ว หญิงสาวไม่ทันเอ่ยปากห้าม บุรุษด้านหลังก็ออกแรงกระแทก ความใหญ่โตค่อยๆ ชำแรกแหวกความอ่อนนุ่มเข้ามา จนผู้ที่ถูกชำเราส่งเสียงร้อง อู อู อู!
“ตับๆ ตับๆ ตับๆ”
แก้มก้นขาวราวกับไข่ต้มสุก ว่านลุ่ยไม่รู้ตัวแม้แต่น้อย พี่หมีต้องการให้คนในชนเผ่ารับรู้ ว่าเค้าโปรดปรานตัวเมียตัวนี้แค่ไหน จึงจัดการรังแกนางต่อหน้าประชากรทั้งหมด แสดงความชื่นชอบให้ทุกคนชมดู
คุณหนูใหญ่ใบหน้าแดงก่ำ นางรู้สึกอับอายยิ่งนัก ไม่ต้องพูดถึงสายตาจำนวนมาก เพียงแค่เด็กหนุ่มสามคนที่ยืนมองนางอยู่ข้างๆ ว่านลุ่ยก็อยากจะขุดโพรงมุดหัวฝังลงไปในดินแล้ว
“อู อู อู! จุก ข้าจุก เบาหน่อย เบาหน่อย!”
มีแต่เสียงกระทบที่ดังมากขึ้น บั้นท้ายนางถูกกระแทกจนแดง เค้าแหวกแก้มก้นนางออก ให้ผู้อื่นชมดูจุดเชื่อมต่อชัดๆ จะได้รู้ว่าเค้าโปรดปรานตัวเมียตัวนี้มากเพียงใด
ว่านลุ่ยไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองคนอื่นๆ ที่จ้องตนเองอยู่ หัวเข่านางน่าจะถลอกแล้ว บัดนี้เริ่มแสบนิดๆ มือทั้งสองก็เหมือนจะค้ำยันไม่ไหว สุดท้ายจึงต้องแนบใบหน้าไปบนก้อนหิน แอ่นก้นขึ้นสูงให้พี่หมีกระแทกรัวๆ
ข้างๆ เป็นพี่สาวจอมยั่วที่กำลังแล่หนัง นางหาได้สนใจว่านลุ่ยกับพี่หมีซักนิด ยังคงลงมีดอย่างต่อเนื่อง ทำหน้าที่ของตนราวกับไม่มีเรื่องราวใดเกิดขึ้น
นานสองนาน ว่านลุ่ยหอบหายใจไม่ทันจนต้องอ้าปาก น้ำลายนางก็ไหลย้อยลงบนก้อนหิน สองตาเหม่อลอย ส่งเสียงร้อง อู อู อู!
“พรวด!” ท้องน้อยว่านลุ่ยอุ่นวาบ บางอย่างร้อนๆ ฉีดพ่นทำให้นางรู้ว่าพี่หมีเสร็จแล้ว ทันทีที่เค้ากระชากลำเอ็นออก หญิงสาวก็หมดสภาพฟุบหน้านอนราบไปกันพื้น ช่องแคบจุดเชื่อมต่อกลายเป็นโพรงย่อมๆ ก่อนจะค่อยๆ ขับน้ำขาวขุ่นที่พ่นเข้าใส่ร่าง ปล่อยให้ส่วนที่เหลือไหลทะลักหยดลงไปพื้นดิน
“อูวว อูวว อูววว” !
พี่หมีลุกขึ้นยืนมองตัวเมียของตนที่นอนราวกับสุนัขตาย เครื่องเพศนางเปิดอ้าอวดสมุนลูกน้อง น้ำเชื้อพันธุ์ของเค้าก็ไหลบ่าออกมาเรื่อยๆ ต้องนึกชมเชยตนเองว่าเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดี ถึงแม้ตัวเมียตัวนี้จะโง่และบ้า แต่เค้าก็ไม่ลำเอียง แสดงความโปรดปรานนางต่อหน้าลิ่วล้อ เพื่อเป็นการบอกว่านี่คือสมบัติมีค่าของตน
น่าสมเพชคุณหนูใหญ่ผู้ถูกย่ำยี นางหารู้ไม่ว่า โลกแห่งชนชาวป่า การเสพสมสตรีต่อหน้าผู้อื่นของบุรุษ เป็นการสื่อความหมายถึงความมีค่า ยิ่งเป็นหัวหน้าเผ่าเช่นพี่หมีแล้ว การกระทำเช่นนี้ยิ่งตอกย้ำต่อผู้อื่นว่านางเป็นที่หวงแหนของเค้าแค่ไหน เพื่อไม่ให้คนอื่นๆ รังแกหรือไม่เคารพนาง ทั้งยังช่วยทำให้ว่านลุ่ยเป็นที่รู้จักในวงกว้างอีกด้วย
ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ยืนแกว่งลำเอ็นแท่งโต เค้าคิดอยู่ครู่หนึ่ง ว่าสมควรกระแทกนางตัวเล็กอีกซักรอบดีหรือไม่ ต่อไปในอนาคตผู้อื่นเห็นนางเป็นบ้า จะได้ไม่ฉวยโอกาสรังแกนางตอนที่ตนเองไม่อยู่ ทั้งยังจะได้ไม่ทำให้นางน้อยใจ ที่เค้าไม่ได้ผสมพันธุ์กับนางหลายวันมานี้ “…”
***
- ผู้เขียน
