อัชวินทร์แยกจากอัยรินทร์แล้วก็เดินยิ้มมาอย่างมีความสุขกลับมาที่ห้องทำงานตัวเอง
“สวัสดีครับคุณโอม..”
“อ้าว..! ทนายเจมส์ นี่คุณมาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับเนี้ย..?”
“ผมมาได้สักพักแล้วครับ พอดีเมื่อกี้ผมเดินไปเข้าห้องน้ำมา..”
“...”
อัชวินทร์มองหน้าเขานิ่งๆแล้วหันไปมองที่ลิฟต์ซึ่งก็หวังว่าเขาคงไม่เห็นอะไรนะ
“คุณไปทานข้าวมาหรอครับ สงสัยอาหารกลางวันมื้อนี้คงจะถูกปากคุณมากแน่ๆคุณถึงได้เดินยิ้มมาขนาดนี้..?”
“เอ่อ..แล้วนี่คุณมาที่นี่มีธุระอะไรกับผมหรือเปล่าครับ..?”
“ผมว่าเราเข้าไปคุยกันในห้องดีกว่าครับ”
ทนายเจมส์เดินนำอัชวินทร์ไปที่ห้องทำงานของเขา แต่ด้วยความที่เขายังสงสัยอยู่ว่าทนายเจมส์จะเห็นเขากับอัยรินทร์จูบกันเมื่อกี้หรือเปล่า แต่ถ้าเห็นจริงเขาจะไม่พูดอะไรหน่อยหรอ
(คงไม่เห็นอะไรหรอกมั้ง..ช่างเถอะ)
เขาพูดกับตัวเองเสร็จก็สลัดมันออกจากหัวเพราะคิดว่าทนายเจมส์คงจะไม่เห็นอะไรจริงๆ
“อะไรนะค
