อัชวินทร์ตื่นมาแต่เช้าเพราะตั้งใจขับรถมารับอัยรินทร์ที่บ้าน เพื่อที่จะได้ไปทำงานพร้อมกันเพราะเขาไม่ต้องการให้วุฒิชัยเข้าใกล้อัยรินทร์มากไปกว่านี้
“สวัสดีครับทุกคน..นี่ทานอาหารกันพร้อมหน้าเลยนะครับ..ขอผมทานด้วยคนได้ไหมครับเนี้ย..?”
“ตาโอม..”
อัยรินทร์หันไปมองที่อัชวินทร์ด้วยสีหน้าตกใจเพราะไม่รู้ว่าเขาเดินเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่
“แกมาทำอะไรที่นี่..?”
อัชวินทร์นั่งลงข้างๆ อัยรินทร์บนโต๊ะอาหารอย่างถือวิสาสะ โดยมีสายตาของทุกคนมองมาที่เขาด้วยความไม่พอใจ
“ผมมารับพี่อัยไปทำงานพร้อมกันนะครับ..”
เขาหันมายิ้มให้อัยรินทร์ไป 1 ที แต่เธอตอนนี้กลับรู้สึกเกร็งๆ จนทำตัวไม่ถูก โดยมีสายตาของวุฒิชัยมองที่พวกเขา 2 คนตลอดเวลาจนรู้สึกแปลกๆ
“จะมารับทำไมให้ลำบากละโอมคนละทางกัน เดี๋ยวพี่ขับรถไปรับไปส่งอัยให้เองก็ได้..”
“...”
อัชวินทร์หันมามองหน้าวุฒิชัยนิ่งๆ อย่างรู้สึกไม่ค่อยพอใจนัก
“คอนโดก็อยู่คน
