บทที่ 4 ( รินลดา ต่อ )
1079 คำ
บทที่ 4 ( รินลดา ต่อ )
“...เนยย้ายมาอยู่กับเตที่คอนโดได้ไหม ” เตชินท์ชวนโชติมนต์ให้มาอาศัยอยู่กับตนเองเพราะว่า เขาไม่ชอบเลยเวลาที่หญิงสาวกลับไปบ้านแล้วออกมาหาเขาไม่ค่อยได้ เตชินท์อยากอยู่กับคนรักตลอดเวลาซึ่งมันก็เป็นธรรมดาของคนรักกันอยู่แล้ว
“ ทำไมละเนยอยู่บ้านก็ดีแล้วนี่” โชติมนต์ละมือจากการหั่นผักเพื่อไปคุยกับแฟนหนุ่ม เธอมาหาเขาทุกวันและทำอาหารให้เขาทุกวันแบบนี้ตลอดโชติมนต์คบกับเตชินท์เข้าปีที่สองแล้วเริ่มแรกจากการที่หญิงสาวโดนรุ่นพี่ที่ฝึกงานลวนลามแล้วเตชินไปช่วยเอาไว้ทั้งคู่จึงได้สนิทสนมกันจนถึงขั้นคบหากันเป็นแฟนมาตลอด
“ เนยไม่อยากอยู่ด้วยกันเหรอ ไม่รักเตแล้วเหรอหืม”เตชินท์เอาหัวของตนเองไปถูที่ลาดไหล่ของหญิงสาวอย่างออดอ้อน
“ รักสิ เนยรักเต รักมากด้วย ” เพราะเตชินท์เป็นผู้ชายคนแรกที่หญิงสาวคบหาและเป็นผู้ชายคนแรกที่เธอรักและลึกซึ้งด้วย ไม่ว่าเตชินท์จะพูดอะไรหญิงสาวก็พร้อมที่จะเชื่อฟังอย่างไม่สงสัย
“ ถ้ารักเนยก็ย้ายมาอยู่กับเตนะ เนยบอกป้าเนยไปสิว่ามาอยู่กับเตเตจริงจังนะเนย เตไม่ได้คิดจะเล่น ๆ เลยสักครั้ง เนยไม่ต้องออกค่าอะไรเลยแค่มาอยู่กับเต ทำกับข้าวให้เตกินทุกวัน เตก็ดีใจแล้ว นะครับ” เมื่อเจอคำพูดออดอ้อนเอาอกเอาใจจากชายคนรักใจโชติมนต์ก็ใจเหลวเป็นน้ำอย่างไม่ต้องสงสัย
“ อืม..เนยจะไปคุยกับป้านะแต่เนยคงจะบอกว่าไม่ได้หรอกนะว่ามาอยู่กับเตเนยไม่อยากให้ป้าเป็นห่วง” หญิงสาวยอมแล้วทุกเพื่อคนที่เธอรักต้องการ
“ ครับ เนยจะบอกว่าอะไรก็ตามใจเนยเลย เอาไว้สักวันป้าเนยก็ต้องรู้อยู่ดีว่าเนยกับเตรักกันแต่ว่าเนยของเตเนี่ยน่ารักที่สุดเลยนะ มานี่มาคนดี เดี๋ยวจะเตให้รางวัลสำหรับเด็กดีนะครับ”
จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ
“ อุ๊ย!! เต อย่าซนสิ”
“ ซนที่ไหน รางวัลเด็กดีไงไม่อยากได้เหรอ”
“แต่นี่มัน..อ่ะ..อ้าส์...เต...”
“ หืม..ปากบอกไม่อยากได้แต่ตรงนั้นกับแฉะรอเตเลยนะ” เตชินท์ล้วงมือลงไปที่กลางกายของหญิงสาว เขาไม่ปฏิเสธเลยว่าหลงใหลกับร่างกายของหญิงสาวแค่ไหน ไม่ว่าเตชินท์จะทำอะไร ท่าไหนโชติมนต์ก็จะสนองให้เขาเต็มที่ตลอดเวลาและไม่ใช่แค่ร่างกายของเธอที่เตชินท์รักทั้งหมดที่เธอเป็นนิสัยใจคอเตชินท์รักทุกอย่างและรักหมดหัวใจ
เย็นวันนั้นหญิงสาวกลับไปคุยกับป้าของเธอ เรื่องที่เธอจะย้ายไปอยู่หอกับแฟนหนุ่มของเธอ ป้าของเธอไม่คัดค้านอะไรเพราะคิดว่ามหาลัยที่หญิงสาวเรียนมันต้องไปไกลกว่ามหาลัยที่จันทร์วาดเรียน เพราะกลัวว่าหลานจะเหนื่อยป้าของเธอจึงอนุญาต
“ เนย แกจะอยู่กับเพื่อนจริง ๆ เหรอ” จันทร์วาดถามอย่างไม่ไว้ใจเท่าไรนัก
“ อ่ะ..อืมฉันจะอยู่กับเพื่อนช่วยเพื่อนหารค่าหอ”โชติมนต์ก้มหน้าเก็บเสื้อผ้าอย่างไม่กล้าสบตาญาติสาวนัก
“เนย แกโกหก พูดความจริงออกมา นี่ฉันนะไม่ใช่แม่แกไม่ควรปิดบังฉันแกจะไปอยู่กับแฟนแกใช่ไหม” เพราะอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก ๆ มีหรือจันทร์วาดจะจับไม่ได้ เธอกลัวอย่างเดียวว่าผู้ชายคนนั้นจะไม่จริงใจกับญาติเธอ โชติมนต์เป็นคนหัวอ่อน ไม่ทันโลก ไม่ทันคน แล้วยิ่งผู้ชายคนนั้นเป็นคนรักคนแรก แน่นอนว่าญาติเธอคงยอมถวายหัวเลยล่ะ
“ เฮ้อ...ถามจริงฉันเคยโกหกอะไรแกได้บ้างเปล่าวะจอย เออ เตอยากฉันไปอยู่ด้วย ฉันเองก็อยากจะอยู่กับเต” ในเมื่อโกหกอะไรไม่ได้ หญิงสาวจึงยอมรับออกไปตรง ๆ ก็เธอเคยโกหกอะไรใครได้บ้างล่ะ
“ แกคิดดีแล้วใช่ไหม ไอ้เตอะไรเนี่ยมันรักแกจริง ๆ เหรอ บ้านเรามันยังไม่เคยมาเลยนะ”ถึงแม้จะไม่เคยเห็นหน้าแต่ว่าจันทร์วาดก็ออกจะไม่ชอบแฟนหนุ่มของลูกพี่ลูกน้องเธอคนนี้เท่าไรนัก เพราะคนรักกันก็ต้องมาบ้านมารู้จักคนที่บ้านเธอบ้างสิ แต่นี่ก็ไม่เห็นจะมาเลยสักครั้ง
“ จอย ฉันไม่เคยรักใครเลยนะ ถ้าฉันจะผิดหวังก็ให้มันเป็นเป็นตัวฉันเองเถอะ แกให้ฉันไปเถอะนะ”
“ อืม..ตามใจแกเถอะ” ในเมื่อโน้มน้าวอะไรไม่เป็นผลก็ต้องปล่อยให้หญิงไปเผชิญชะตาด้วยตนเอง และผลพวงของการตัดสินใจในครั้งของเธอ โชติมนต์ก็ได้บทเรียนอันยิ่งใหญ่กลับมาหนึ่งคนรินลดาคือผลพวงของเธอและเตชินท์ในครั้งนั้น
.
..
...
“ จอย..ฉันท้อง ฮื้อฮือ ๆ ฉันจะทำอย่างไรดี ฉันทำให้ป้าผิดหวัง” และแล้วก็ถึงวันที่จันทร์วาดกลัวที่สุดในชีวิต ลูกพี่ลูกน้องของเธอท้องกลับมาจริง ๆ
“ แล้วไอ้เตนั่นมันรู้หรือยังเนย แกบอกมันหรือยัง ”
“ไม่ ฉันไม่ได้บอก” หญิงสาวส่ายหน้าพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย
“ ฉันจะไปบอกมันเอง คอนโดมันอยู่ที่ไหนแกบอกฉันมา” จันทร์วาดเอ่ยออกมาอย่างไม่ยินยอม
“จอย ไม่เอา เตไม่เอาฉันแล้ว ฮื้อฮือ ๆ แฟนเก่าเตกลับมา เตไม่ให้ฉันไปทำให้เขากับแฟนเขามีปัญหาฮื้อฮือ ๆ”
“ แล้วแกก็ยอม มันบอกเลิกแกใช่ไหม ทำไมแกโง่อย่างนี้วะเนย”
“ ไม่ ๆ เตไม่ได้บอกเลยแต่เตขอให้ฉันอยู่ในส่วนของฉัน ฉันยังคงอยู่กับเขาที่คอนโดได้เหมือนเดิม อึก อึก แต่ฉันไม่เอาแบบนั้น ถ้าเตจะมีทั้งฉันและผู้หญิงคนนั้น ฉันจะไม่ทนดีกว่า ฮือฮือๆ”
“ เออดีแล้ว แกต้องรักศักดิ์ศรีที่มันเหลือน้อยนิดของแกบ้าง ท้องก็ท้อง ฉันจะช่วยแกเลี้ยงเอง ส่วนเรื่องแม่ ฉันจะจัดการเอง”
- ผู้เขียน
