ตอนที่ 12
1301 คำ
“อ๊ะ”
ไอ้บ้านี่ มันดูดคอฉัน เจ็บฉิบ
“เป็นอะไรยัยลิน” เสียงยัยปรางค์ถามขึ้น
“เอ่อ เปล่าไม่มีไร มดกันเฉย ๆ” ฉันตอบ
“สงสัยตัวใหญ่มากร้องซะดังเลย”
เสียงแบบนี้มีคนเดียวคนที่ทำฉันเมื่อกี้ไงล่ะ ฉันไม่ตอบแต่หันหน้าไปมองเขาอย่างเอาเรื่อง แต่เขานี่สิกลับไม่รู้สึกผิดเลยมองฉันกลับเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีก
โว้ยหงุดหงิด แล้วพวกที่เหลือก็มองมาที่เราสองคนอย่างสงสัย ฉันจึงหันกลับไปเปิดประเด็นทันที
“แพรว เจาะข้อมูลประวัติคนเมื่อกี้ให้พี่หน่อยนะ ขอแบบละเอียดที่สุดเท่าที่จะทำได้” ฉันสั่งแพรว
“ค่ะพี่ลิน เดี๋ยวลินจัดการให้เดี๋ยวนี้เลยค่ะ” น้องแพรวรับปากจบก็หยิบโทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่ล่าสุดออกมาทันที
“ได้แล้วค่ะพี่ลิน ชื่อนายดนัยค่ะ ทำงานตำแหน่งผู้จัดการที่บริษัทพี่ลินนะคะ แต่ดูเหมือนว่าจะติดการพนันค่ะ เพราะในประวัติบอกว่าชอบเข้าบ่อนและเป็นหนี้มากมาย เอ๊ะแต่เดี๋ยวนะคะ นายดนัยอะไรนี่น่าสงสัยอยู่อย่างเขาติดต่อกับใครคนนึงผ่านทางอีเมลด้วยค่ะพี่ลิน แต่แพรวเจาะเข้าไปไม่ได้งั้นเดี๋ยวแพรวจะกลับไปดึงข้อมูลแล้วเจาะอีกครั้งในคอมแล้วกันนะคะ” น้องแพรวบอกมันติดต่อใคร
“ดี พยายามเจาะมาให้ได้ พี่อยากรู้ว่ามันติดต่อใคร” ฉันพูด
“เอ่อ แล้วแกจะให้น้องเจาะทำไมวะ เมื่อมันทำงานอยู่บริษัทแก แล้วทำไมแกถึงอยากรู้ข้อมูลมันนักหนา”
“เออ นั่นสิฉันเห็นด้วย แถมให้ฉันทำตัวสนิทสนมกับมันอีก อี๋” เสียงยัยปรางค์กับยัยมีนถามขึ้นด้วยความสงสัย รวมถึงทุกคนที่นั่งอยู่ที่นี่ที่มองฉันอย่างรอคำตอบ
“หึ ฉันรู้ว่ามันทำงานที่บริษัท มันยักยอกเงินบริษัทนะ แต่มันไม่รู้ว่าฉันเป็นใคร” ฉันพูด
“อ้าวถ้างั้น ทำไมเราไม่หาหลักฐาน แล้วจัดการไล่มันออกเลยล่ะ”เสียงนี้เป็นเสียงของคุณคิมเสนอ
“หึ ไม่หรอกค่ะ เพราะมันมีบางอย่างที่น่าสงสัย นายดนัยอะไรเนี่ยลินมีโอกาสเจอหลายครั้งแต่มันไม่เคยเจอลิน ส่วนที่ให้แก! ยัยมีนตีสนิทก็เพราะว่านายนี่สนใจแก เพราะฉะนั้นแกต้องสืบให้ได้ว่ามันพยายามติดต่อใคร ทำยังไงก็ได้ให้มันไว้ใจแก” ฉันอธิบายให้พวกนั้นฟังแต่ดูเหมือนจะไม่ค่อยเข้าใจนะ
“ถึงยังไงผมก็ไม่เข้าใจอยู่ดี เมื่อเรารู้ว่าเรายักยอกเงิน เราไล่เขาออกก็จบ” เสียงคุณตินว่า
“ไม่หรอกค่ะ ถ้าคิดจะจัดการศัตรูเราต้องถอนรากถอนโคน และขยี้อย่างมีชั้นเชิง ที่ถามว่าทำไมไม่ไล่ออกเพราะว่าเราควรเก็บศัตรูไว้ใกล้ตัว เพราะมันจะไม่รู้ตัว และทำการโกงอีกครั้ง นั่นหมายความว่ามันชะล่าใจ และการโกงนี้จะไม่สำเร็จเลย หากขาดคนบงการอยู่เบื้องหลัง เพราะนายดนัยไม่มีทางทำเรื่องนี้สำเร็จคนเดียวแน่ เนื่องจากเป็นคนขี้กลัว ฉะนั้นแล้วคนที่มันติดต่อทางอีเมลนั่นแหละคือคนที่บงการมัน ที่เราควรกำจัดทิ้งไม่ให้เหลือซาก” ฉันพูดยิ้ม ๆ อย่างสบาย ๆ ไม่เดือดร้อน
“พูดง่าย ๆ ก็คือ ปล่อยให้เหยื่อมีความสุขแล้วค่อยเชือดทีเดียวให้สิ้นซากอย่างงั้นเหรอ” พี่มาร์ทอ่านเกมฉันออกใช้ได้เลยหนิ ฉันหันหน้าไปยิ้มให้เขา และหันกลับมายิ้มให้ทุกคนอีกครั้ง
“โห พี่ลินนี่เป็นคนที่คิดอะไรซับซ้อนนะครับ ผมเริ่มกลัวพี่ลินแล้วสิ” มาร์คัสพูด
“หึ พี่ลินน่ากลัวกว่านี้เยอะ ไม่เชื่อก็ลองกระตุกต่อมดูสิ” เสียงยัยแพรวว่า จากนั้นก็ไม่มีใครพูดอะไรอีก
จนเมื่อเวลาล่วงเลยมาถึงตีสอง ทุกคนก็ต่างแยกย้ายกันกลับ โดยที่แต่ละคนจะมีคนไปส่ง ซึ่งตอนแรกฉันไม่ยอมแต่ทุกคนก็อ้างว่าเป็นห่วงเพราะมีแต่ผู้หญิง เนื่องด้วยไม่อยากเถียงก็เลยยอม ๆ ให้มาส่ง ตอนนี้รถของพี่มาร์ทก็จอดหน้าบ้านฉันแล้วล่ะ
“ขอบคุณนะคะ” ฉันหันไปขอบคุณ และทำท่าว่าจะลงจากลง
“เดี๋ยวก่อน” ฉันจึงหันกลับไปตามเสียงเรียก แต่ไม่ทันตั้งตัวเขาก็กระชากฉันไปจูบ
อื้อ อีม
จ๊วบ
ริมฝีปากหนาของเขาแทะเล็มริมฝีปากบางของฉันอย่างอ่อนโยน แต่ฉันไม่ยอมเปิดปาก ทำให้เขาขบปากล่างฉันแรง ๆ
อ๊ะ ฉันเผลอร้องออกมาทำให้เขาแทรกเรียวลิ้นเขามากระหวัดกับเรียวลิ้นเล็กได้สำเร็จ ลิ้นหนากับลิ้นบางต่างกระหวัดโรมรันกันอย่างไม่มีใครยอมใคร จนฉันรู้สึกหายใจไม่ออก
ตุบ ตุบ
อื้อ
ตุบ ตุบ
ฉันทุบไปที่หน้าอกของเขา เขาจึงผละปากออกจากปากฉัน พร้อมมองหน้าฉันยิ้ม ๆ แต่ฉันนี่สิเขินตัวจะแตกอยู่แล้ว
“นี่คือบทลงโทษที่กล้าขัดคำสั่งของพี่ ทีหลังบอกอะไรก็ฟังบ้าง แล้วไอ้ชุดบ้า ๆ นี่ไม่ไต้องใส่อีกนะ พี่หวงเข้าใจไหม” เขาพูดกับฉันอย่างเร็ว ๆ ฉันเงียบไม่ตอบ
ฟอด
“เข้าใจไหมครับ”
“...”
ฟอด เขาหอมแก้มฉันอีกแล้ว
“ขะ เข้าใจค่ะ” ฉันรีบตอบเขาไปอย่างรวดเร็ว
“หึ ฝันดีนะครับที่รัก อย่าลืมฝันถึงพี่ล่ะ” เขาบอกฉันอีกครั้ง
ใจฉันนี่เต้นตุบ ตุบ เลย
โอ๊ย ผู้ชายคนนี้ทำไมทำให้ใจฉันเต้นแรงได้ขนาดนี้นะ ฉันรีบลงจากรถเข้าบ้าน อาบน้ำแล้วนอนทันที ไม่อยากคิดถึงรอยจูบบ้า ๆ นั่นเลย แต่มันกลับมาวนเวียนอยู่ในหัวอย่างเด่นชัดซะนี่ โอ๊ยตายแน่ แกยัยลิน อย่าเพิ่งใจอ่อนนะโว้ย
เฮ้อ แล้วในที่สุดฉันก็เผลอหลับไป
หึ ตอนนี้ผมนั่งอยู่บนรถ รอจนแน่ใจว่าคนตัวเล็กเข้าบ้านแล้วผมจึงขับรถออกมา เอาตรง ๆ ไหม ผมแม่งไม่อยากหยุดแค่จูบเลยว่ะ ตอนแรกก็กะแค่จะแกล้งลงโทษเฉย ๆ แต่ไป ๆ มา ๆ ผมก็ไม่อยากหยุดซะอย่างนั้น เชื่อเลยถ้าอยู่ในห้องหรือคอนโดนะ ยัยตัวแสบเสร็จผมแน่ โดนผมจับกดไปนานแล้ว คนอะไรน่ารักชะมัด
แล้วทำไมใจเต้นแรงแบบนี้ล่ะ หรือฉันจะรักเธอไปแล้วนะลลิน ยัยแสบของพี่ อาบน้ำดีกว่า
หลังจากอาบน้ำเสร็จก็เดินมาทีเตียงเพื่อพักผ่อน แต่ก่อนที่ผมจะหลับในหัวของผมมีแต่เรื่องของลลินเต็มไปหมด เธอเป็นใครทำไมดูโหดและเลือดเย็นแถมยังคิดอะไรได้ลึกซึ้งขนาดนั้น ทั้งยังพวกของเธออีกที่ดูท่าแต่ละคนจะเก่งกันคนละด้านเท่านั้น ดูอย่างน้องแพรวสิแค่ยัยแสบบอกว่าอยากได้ข้อมูลใช่เวลาไม่นานก็ได้ข้อมูลสำคัญมาเกือบทั้งหมด อุปกรณ์ที่ใช้เจาะหรือแฮกก็คือโทรศัพท์มือถือนี่เอง
ผมว่าพวกเธอต้องมีอะไรปิดบังอยู่แน่ ๆ เลย ยิ่งคิดก็ยิ่งสงสัย แต่เอาเถอะผมว่าผมควรนอนได้แล้ว เพราะพรุ่งนี้ผมต้องเข้าบริษัทพร้อมทั้งถามเรื่องที่ให้มือขวาคนสนิทไปสืบมาอีกไม่รู้ว่าได้เรื่องไปถึงไหนแล้ว คิดได้ดังนั้นไม่นานผมก็หลับไปทันที
- ผู้เขียน
