“ไม่คิดว่านางแบบคิวแน่นอย่างริต้าจะมีเวลามาเยี่ยมเยือนเด็กๆ แบบนี้” หมอธันวาชวนคุยแล้วยื่นแก้วน้ำดื่มให้
“ริต้าก็ยังเป็นริต้าคนเดิมค่ะพี่หมอ” สาริศารับแก้วน้ำมาดื่มจนหมดด้วยความกระหาย “ริต้าว่างเมื่อไหร่ก็จะมาหาเด็กๆ ที่นี่ก่อนเสมอค่ะ”
“แต่ยังไงริต้าก็อย่าลืมหาเวลาให้ตัวเองได้พักผ่อนบ้างล่ะ”
“เวลาริต้าทำงานก็เหมือนได้พักผ่อนด้วยนั้นแหละค่ะ” สาริศาไหวไหล่น้อยๆ แล้วเธอก็เพิ่งนึกได้ หมุนตัวไปหยิบถุงกระดาษใบเล็กที่อยู่ในเป้หนังกลับสีน้ำตาลของตน แล้วยื่นส่งให้หมอธันวา “ของฝากจากญี่ปุ่นค่ะ”
หมอหนุ่มถอนหายใจหนักๆ “แต่สีหน้าไม่ได้เหมือนคนได้พักผ่อนเลยนะครับ”
“พี่หมอก็รู้...ถ้าเลือกได้ริต้าก็ไม่ได้อยากเป็นนางแบบอย่างนี้หรอกค่ะ”สาริศาฝืนยิ้มออกมาแต่มันก็เป็นรอยยิ้มที่แสนเศร้า “ถ้าริต้าเก็บเงินได้ครบตามที่คิดไว้เมื่อไหร่ ริต้าก็จะได้ก
