“ฟ้า! ทางนี้!...” พาวินท์โบกมือให้เธอ ก่อนที่ร่างบางจะเดินเข้าไปหา “พี่คินณ์ล่ะ”
“เห็นเขาเดินเข้าห้องนะ ทำไมเหรอ...อย่าบอกนะว่าพี่ชวนเขาด้วย”
“หึ ก็ต้องชวนสิ...” ม่านฟ้าไม่เข้าใจ แต่ก่อนจะได้ถามอะไรก็เห็นคนหน้าบูดเดินมาทางนี้แล้ว เขาปรายสายตามองมาที่เธอ พาคินณ์ใส่แค่กางเกงสามส่วน เขาเปลือยท่อนบนมาโดยไม่สนใจว่าแสงแดดจะทำร้ายผิวของเขามากแค่ไหน
“มึงชวนผู้หญิงคนนี้ด้วยเหรอ”
“ผู้หญิงคนนี้?” ม่านฟ้าทวนคำพูดที่พาคินณ์แทนตัวเธอ มันช่างดูห่างเหินกัน
“ก็เธออยู่ในกติกา”
“กติกาอะไรวะ” คนเป็นพี่ไม่เข้าใจ ก่อนที่พาวินท์จะฉีกยิ้มให้ “ยิ้มอะไรของมึง มึงคิดอะไรไอ้วินท์!”
“อะไรของพี่ โอ๊ย~ คอเสื้อผมจะขาด” อยู่ ๆ พาคินณ์ก็ยื่นมือไปกระชากคอเสื้อของพาวินท์ เขาเกลียดใบหน้ามีเลศนัยของพาวินท์มาก มันเหมือนว่าอีกฝ่ายกำลังคิดจะทำอะไรบางอย่างอยู่ “ปล่อยนะโว้ย! เมียผมมาแล้ว ปล่อยนะ!”
“บอกกูมา!! มึงคิดจะทำอะไร”
