เณร เก่ง&กล้า (ผีสามารถ)

" นี้แนะ นี่แนะ ฮ่าๆฮ่าๆ " เก่งเด็กน้อยวัย6ขวบเอาไว้ตีต้นไม้หมือนกำลังฟันดาบต่อสู้ ด้วยจิตนาการของเด็ก " พี่เก่งกล้าว่าเรา เอาตุ๊กตาของยายนั้นมาซ้อนดีกว่า " กล้าคนเป็นน้องมองไปที่เด็กสาวที่กำลังนั่งเล่นตุ๊กตาอยู่กับเพื่อน เก่งเมื่อเห็นน้องชายทำปากยื่นไปทางเด็กสาว2คนที่กำลังเล่นเสริมสวยตุ๊กตาอยู่ ด้วยความที่ถูกเลี้ยงอย่างตามใจมาตั้งแต่เด็กทำให้ สองพี่น้องชอบแกล้งคนอื่น และก็เป็นเด็กเอาแต่ใจแต่ช่วงนี้ปิดเทรอมพ่อแม่ของทั้งก็เลยรับมาอยู่ที่ต่างจังหวัดด้วย " เอามานี่ " เก่งแย่งตุ๊กตามาจากเด็กน้อยผมเปีย เมื่อเด็กผมเปียโดนเก่งแย่งเธอเริ่มทำท่าจะร้องไห้ออกมา กล้าผู้น้องก็ยืนกันท่าไม่ให้เด็กอีกคนมายุ่ง " ฮือ.....ฮือ......เอาตุ๊กตาของเราคืนมานะ ฮือ....ฮือ......" เด็กน้อยผมเปียร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจ กล้ากับเก่งเมื่อแกล้งสองสาวได้ทั้งคู่ก็หัวเราะชอบใจ " ฮ่าๆฮ่าๆ แน่จริงก็ตามไปเอาซิ " ปึก เก่งพูดจบเขาก็โยนตุ๊กตาไปทางถนน เด็กน้อยผมเปียเมื่อเห็นว่าตุ๊กตาไปอยู่กลางถนนเธอก็ทำท่าจะวิ่งไปเก็บ เป็นจังหวะเดียวกันที่พ่อแม่ของเด็กน้อยทั้งสองมาตามกลับบ้านพอดี " น้องบี......ว้าย......../ กรี๊สสสสสสส" เสียงแม่กับพ่อของเด็กน้อยกรีดร้องออกมาเมื่เห็นลูกสาวตัวน้อยของตัวเองวิ่งออกมาที่ถนน เก่ง และ กล้าสองพี่น้องเมื่อเห็นว่าผู้ใหญ่เห็นแล้วทั้งคู่ก็หน้าซีดเผือดก่อจะวิ่งหนีกับบ้าน ร้านทองมณีแก้ว " เอาเส้นไหนดีค่ะ" เสียงแก้ว เจ้าของร้านทอง ถามลูกค้าที่มาซื้อทอง ส่วนสามีก็ยืนอยู่ข้างๆคอยให้บริการลูกค้าอีกคน ตุบ ตุบ ตุบ เสียงสี่เท้าน้อยๆวิ่งเข้ามาภายในร้านที่เป็นบ้านด้วย แก้วกับทร พ่อแม่ของเก่งกับกล้ามองลูกชายสองคนที่วิ่งเข้ามาอย่างไม่มีมารยาท ด้วยความที่ทั้งคู่ต้องบริการลูกค้าเลยยังไม่ได้ไปจัดการทั้งสอง " แม่แก้วเฮียทร ลูกชายของพวกคุณเกือบทำให้ลูกสาวเราโดนรถชน " สองผัวเมียอุ้มลูกสาวทั้งสองคนที่หน้าเต็มไปด้วยน้ำตาที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ในออ้มกอดของพ่อกับแม่ แก้วกับทร ตกใจเป็นอย่างมากที่ได้ยินว่าลูกชายตนไปทำอะไรมา ทั้งคู่รีบเดินมาตอนรับ4คนพ่อแม่ลูกให้มานั่งพักก่อน ก่อนจะบอกลูกค้าให้กลับไปก่อน จากนั้นเด็กน้อยกับพ่อแม่ของเด็กก็เล่าทุกอย่างให้ฟังแก้วโมโห จนตัวสั่นเมื่อลูกชายวัยเพียง6ขวบจะสร้างปัญหามากมายเพียงนี้ ถ้าเธอไม่ตัดไฟตั้งแต่ต้นลม งานนี้มีหวังโตขึ้นต้องเอายากแน่นอน แล้วก็จะกลายเป็นปัญหาของสังคมอีกด้วย " เก่ง กล้า อยู่ไหนออกมาหาแม่เดี่ยวนี้" แก้วถือไม้เรียวมาพร้อมกับตะโกนเรียกลูกช่ยเสียงดังอย่างฟิวขาด ทรพอเห็นท่าทางโมโหของเมียเขาก็รู้สึกกลัวแทนลูกชายตัวน้อยเป็นอย่างมาก แต่ไม่รู้จะทำยังได้ในเมื่อทั้งสองไปทำปัญหาไว้ใหญ่มากขนาดนั้น ถ้าเขาช่วยลูกชายเผลอๆจะโดนหางเลขไปด้วย เพลี้ยะ " แม่บอกให้ออกมาเดี๋ยวนี้ " แก้วฝาดไม้เรียวในมือลงที่โต๊ะเสียงดัง เก่งกับกล้าที่หลบอยู่หลังตู้ก็ค่อยๆเดินออกมาเพราะกลัวคนเป็นเมียมาก ตั้งแต่ทั้งคู่เกิดมาก็มีแต่คนตามใจไม่เคยมีใครดุทั้งคู่แม้กระทั้งคนเป็นแม่ แต่วันนี้แม่ของทั้งคู่ดุ เก่งกับกล้ารู้สึกกลัวเป็นอย่างมาก " ฮือ....แม่คร๊าบบบบ เรากลัวแล้ว ฮือ...." สองพี่น้องตกใจกลัวคนเป็นแม่มาก ทั้งคู่ไม่เคยเห็นแม่ดุขนาดนี้ กล้าหันไปมองผู้เป็นพ่อด้วยสายตาเว้าวรเหมือนกำลังขอความช่วยเหลือ ทรทั้งที่ในใจสงสารลูกชายทั้งสองคนเป็นอย่างมาก แต่ด้วยความที่ลูกชายทำผิดมากจริงๆถ้าไม่สั่งสอนตอนนี้ เขากลัวว่าโตกว่านี้จะต้องลำบากและก็เป็นปัญหาของสังคมแน่นอน เพลี้ยะ " ไม่ต้องไปมองป๊ะ เรื่องนี้ใครก็ช่วยลูกไม่ได้ใครยุ่งมีเรื่องแน่" แก้วหันไปหาสามีด้วยสายตาดุดันทรพอเห็นแบบนั้นเขาก็รีบหัหน้าหนีทันที เพราะกลัวถูกร่างแหไปด้วย จากนั้นแม่ก็ถามความจริงจากปากของลูก ดีอย่างหนึ่งที่ลูกชายของเธอไม่เป็นเด็กขี้โกหก ทั้งคู่เล่าความจริงให้คนเป็นแม่ฟัง แก้วกับทรตกใจมากจนแทบอยากเอาขี้เถ่ายัดปากลูกทั้งสองคนให้ตายมากเลย แต่ก็ต้องเก็บอาการเพราะเธอไม่อยากให้ลูกของเธอเป็นเด็กใช้ความรุนแรง " เอาละ เก่งกับกล้ารู้ใช่มั้ยว่าสิ่งที่ตัวเองทำมันผิด ดังนั้นวันนี้แม่จะต้องตีเราสองคน พี่เก่งกับน้องกล้า เข้าใจใช่มั้ยว่าทำไมแม่ต้องทำแบบนี้" แก้วถามลูกชายพร้อมกับอธิบายให้ลูกชายทั้งสองเข้าใจ เด็กน้อยทั้งสองพยักหน้าทั้งน้ำตาก่อนจะเดินมากอดอก อย่างรู้งานทรมองลูกชายด้วยความสงสารแต่ก็ต้องทำใจ ไม่อย่างนั้นเขาอาจโดนตีแทนลูกชาย เพลี้ยะ เพลี้ยะ เพลี้ยะ เพลี้ยะ เสียงไม้เรียวในมือหวดเข้าที่ก้นของกล้าผู้เป็นน้องชายก่อน4ที เด็กชายตัวน้อยยืนกอดอกร้องไห้ด้วยความเจ็บ แต่ก็ไม่ถึงกับเสียใจเพราะรู้ว่าตัวเองทำผิด เพลี้ยะ เพลี้ยะ เพลี้ยะ เพลี้ยะ หลังจัดการกับคนเป็นน้องรายต่อไปก็เป็นพี่ เก่งเดินเข้ามาก่อนจะกอดอก แก้วพอเห็นเด็กน้อยพร้อมแล้วเธอก็หวดไม้ลงที่ก้นไปสี่ที แล้วปล่อยให้ทั้งสองไป