หัวใจวิศวะ

หัวใจวิศวะ - 02

" 2...1 หมดเวลา " แม่งเอ้ยจะทันอยู่แล้วเชียวแต่ไม่รู้หมาตัวไหนมันมาจับฉันไว้ อย่าให้รู้นะว่าเป็นใคร

" คุณช้านะครับ " แต่พอหันกลับไปมองก็เจอพี่ว๊ากที่ชื่อกันต์อะไรนั้น แล้วยังจะมีกน้ามาบอกอีกนะว่าฉันช้า ช้าก็เพราะหมาตัวไหนมันจับไว้ล้ะ

" หนูไม่ได้ช้า " ฉันเถียงกลับไป ก็ไม่ได้ช้าจริงๆนิ

" ยังจะเถียงอีกนะครับ ก็เห็นๆอยู่ "

" ก็เพราะพี่จับหนูไว้ไง หนูเลยวิ่งไปนั่งไม่ทัน "

" ไหนครับ ใครจับคุณไว้ "

" ก็พี่ไง เนี้ย " ฉันพูดพร้อมยกแขนข้างที่พี่กันต์จับเมื่อกี้ เชี้ย !!! ปล่อยตอนไหนว้ะ ทำไมไม่บอกไม่กล่าวกันบ้าง

" ไหนครับ คุณช้าเพราะตัวคุณเอง อย่ามาเอาผมไปเป็นข้ออ้าง "

" แต่เมื่อกี้ "

" เลิกเถียงได้แล้วครับ ผมรำคาญ มานี่เลย " พูดจบอีตาพี่บ้ากันต์ก็ลากฉันขีดเส้นใต้สองเส้นเลยน้ะว่าลากฉัน ออกจากตรงนั้น ลากมาก็ไม่ได้ได้ไกลจากตรวนั้นเท่าไหร่แต่ตรงนี้มันก็เงียบๆอยู่

" ลุกนั่ง 10 ครั้ง " พอมาถึงอีตานี่ก็สั่งให้ฉันลุกนั่งทันที

" ...... " ไร้ซึ่งปฏิกิริยาตอบโต้ใดๆ ฉันไม่ผิดฉันจะไม่ทำ

" ถ้าคุณยังไม่ทำผมจะเพิ่มเป็น 50 "

" ..... " ไม่ฉันจะไม่.....

" 50 ครั้.... "

" ทำแล้วๆๆ 10 ครั้งก็10ครั้ง " ยอมคะยอม ถ้าขืนยังไม่ทำตามนี่ได้ลุกนั่ง 50 ครั้งฉันตายพอดี ได้คลานกลับห้องกันบ้างเหอะงานนี้ ลุกนั่งเมื่อกี้ยังทำขาฉันไม่มีแรงอยู่เลย -_-'''

" หึ " เกลียดรอยยิ้มมุมปากแบบนั้น

" ครบยัง "

" ครบแล้ว "

" เพิ่มอีก 5 ครั้ง "

" เมื่อก็ทำครบแล้วอ้ะ จะสั่งให้ทำอีกทำไม " คือไม่เข้าใจ 10 ครั้งก็ครบแล้วป้ะ

" 10 ครั้ง "

" ห้ะ ?? "

" บอกให้ลุกนั่ง 10 ครั้งก็ทำดิว้ะ!!! " เชี้ยย!!จะขึ้นเสียงทำไมว้ะ ยืนอยู่ตรงนี้แค่สองคนจะดังทำไมก็ไม่รู้ แก้วหูจะแตก สุดท้ายก็ทำไง คือบอกเลย ณ ตอนนี้พี่กันต์น่ากลัวสุดๆ นี่หรอว้ะที่เค้าบอกว่าพี่ว๊ากมันน่ากลัว เข้าใจก็ตอนนี้แหละ

" 7...8...9.....10 "

" ครบยัง "

" แฮ่ก ๆๆ ครบแล้ว "

" อีก 10 ครั้ง "

" พี่เป็นบ้าอะไรของพี่เนี้ย สั่งให้ทำอยู่นั้นแหละ เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว " ทนไม่ไหวแล้วนะ แม่งเหนื่อยก็เหนื่อยแล้วยังจะสั่งให้ทำอีกทั้งๆที่ฉันก็ยังไม่ได้ทำอะไรผิด ครั้งแรกยังพอเข้าใจหน่อยเพราะฉันช้าแต่ไอสองครั้งหลัวนี้มันชักจะมากไปแล้ว

" ผมรุ่นพี่คุณนะ "

" รุ่นพี่แล้วไงอ้ะ จะทำอะไรก็ได็งี้อ้อ " มันเกี่ยวกับป้ะรุ่นพี่รุ่นน้อง

" ก็เพราะมีคนแบบคุณไงชาติถึงไม่เจริญ " เอ้าอีพี่นี้ ชักจะเยอะไปแหละ

" ทำหน้าแบบนั้นทำไม ไม่พอใจก็เดินออกไปเลย " เอ่อดีนิที่อ่านใจฉันได้ ไม่พอใจก็เดินออกไปใช่ไหมได้ จะเดินออกไปเดี๋ยวนี้แหละไม่ทงไม่ทนมันละแม่ง

" อ่อนว้ะ แค่นี้ก็ทนไม่ได้ " พอฉันเดินผ่านพี่มันเพื่อจะเดินออกไปจากตรงนี้พี่มันก็พูดขึ้น อ่อนเหรอหึ ดูถูกกันเกินไปแล้ว

" ใครอ่อนพูดให้มันดีๆ " ทนไม่ไหวไงเลยต้องเดินกลับมาคุยกับพี่มันอีก

" หมาแถวนี้แหละ " นี่ด่าฉันเหรอ:(

" พี่ดิหมา " ฉิบแล้ว เพราะความที่เป็นคนปากไวไงด่าพี่มันกลับไปแล้ว โดนอีกแน่ๆไอแอมป์เอ้ย

" เธอพูดว่าอะไรนะ !! " นั้นไง เอาแล้ว ไม่น่าหาเรื่องเลยฉัน

" ขะ...ขอโทษปากมันลั่น " ก็ปากพี่ลั่นไปเองโอ้ โอ้ย โอ้ โอ้ย โอ้ โอ้ย โอโอ้โอ โอย โอ้ โอย โอ้ โอ้ย โอ้ โอ้ย ปากพี่ลั่นไปเอง ~~

" ปากลั่นเหรอแล้วถ้าฉันจูบเธอนี่บอกว่าปากลั่นได้ไหม "

" จูบปาก -0- ปัญญาอ่อนละพี่ "

" ฉันรุ่นพี่เธอนะ " รุ่นพี่แบบนี้ไม่ได้เคารพเลย -_-''

" รู้แล้วย้ำอยู่นั้นแหละ " อันนี้บ่นคนเดียว

" 10 ครั้งใช่ไหม " ฉันถามพี่มัน ทำๆจะได้จบๆ อยากไปจากตรงนี้จะตายแหละ

" 1...2....3....4....5....... "

" พอ " แต่พอฉันลุกนั่งได้ 5 ครั้งพี่ทันก็สั่งให้ฉันหยุด อะไรของเค้าว้ะ

" แต่มันยังไม่.... "

" บอกว่าพอก็พอดิว้ะ!! " เอ้าไอนี่จะหงุดหงิดทำไมล๊าา เรื่องแค่นี้

" รู้รึเปล่าว่าผมสั่งทำโทษคุณทำไม " ตัวเองเป็นคนสั่งแต่ยังไม่รู้แล้วฉันจะรู้ไหมล้ะ

" ก็เพราะช้าไง " พูดถึงเรื่องช้าแล้วอยากจะกระโดดงับหัวไอพี่นี้ถ้าไม่จับฉันไว้ ป่านี้ฉันคงได้นั่งฟังพวกพี่ว๊ากที่บ่นแหละ.

" นั้นก็ส่วนนึง "

" ส่วนนึง ?? " อันนี้งงจริงไม่พึ่งสแตนอินเลยจ้า

" ส่วนนึงเพราะช้าอีกส่วนนึงเพราะคุณไม่เคารพรุ่นพี่ "

" ไม่เคารพ " ฉันว่าฉันก็เคารพพี่มันดีทุกอย่างนะ เรียกพี่ตลอด

" ยังไง ?? " พึ่งจะรู้ตัวว่าตัวเองเข้าใจอะไรอยากก็วันนี้แหละ

" ก็ตรงที่คุณไม่มีหางเสียงเวลาคุยกับรุ่นพี่ไง "

" แค่นี้นี่น้ะ แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่เลยอ้ะ "

" อยากลุกนั่งอีกใช่ "

" จะบ้าหรอใครมันจะไปอยาก "

" คะ " ไม่ได้อยากจะพูดหรอกมันดูกระดากปากยังไงๆชอบกล แต่พอเจอหน้าเรียบนิ่งบวกกับสายตาอันดุดันก็เลยต้องต่อด้วยหางเสียง

" หึ " นอกจสกจะเกลียดการยอ้มมุมปากของอีตาพี่บ้านี่แล้วยังเกลียดเสียงหัวเราะในลำคอของพี่มันอีกนะบอกเลย

" กลับได้นั่งได้ยังอ้ะ.....คะ " เกือบลืมไปแล้ว

" ก็ไปดิใครรั้งขาไว้ " ดู ดูพี่มันกวน

" ให้เวลา 5 วิ "

" พี่จะบ้ารึเปล่า 5 วิมันจะไปทะ.... "

" 5 "

" 4 " ในขณะที่ฉันกำลังโวยวายถามว่าพี่มันสนใตฉันไหมบอกเลยไม่ แถมยังมีการนับถอยกลังไปอี๊ก ส่วนอีนี่ทำอะไรได้คะ ก็ต้องวิ่งไปนั่งให้ทันไงละคะ

ฟุ่บ ~~ วันนี้รู้สึกว่าจะใช้พลังงานมากเกินแล้วนะ โชคดีที่ฉันได้มานั่งหลังสุดแถมยังไม่มีใครสนใจฉันสักเท่าไหร่เพราะมัวมองหน้าพี่ว๊ากอยู่ที่ต้แงมองเพราะกลัวพวกพี่ว๊ากอ้ะเชื่อฉันเถอะ แต่เป็นแบบนี้ก็ดีฉันจะได้ไม่กลายเป็นจุดเด่น

" ช้าไป 2 วินะครับ "

เฮือก !! ตกใจหมดอยู่ๆไอพี่กันต์ก็เล่นบ้าอะไรไม่รู้มากระซิบข้างหู ฉันที่กำลังเหนื่อยๆ ไม่ได้โฟกัสสิ่งรอบข้างแบบนี้ไม่หัวใจวายตายก็บุญเท่าแล้ว แต่เดี๋ยวนะช้า 2 วินี่คือเค้ายังวิต่ออีกหรอ

" แต่ไม่เป็นไรผมไม่ทำโทษคุณ เพื่อเป็นการคืน 2 วิที่คุณควรจะได้ตั้งแต่แรก " พูดจบก็เดินออกไปเลย คืน 2 วิที่ฉันควรจะได้งั้นเหรอนี่อย่าบอกนะว่าพี่มันรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าตอนั้นฉันวิ่งไปนั่งทันแน่แต่ที่ตับฉันไว้เพราะจะแกล้งฉัน พอนึกได้แบบนั้นฉันก็เลยมองไปที่พี่มันแล้วรู้ไหมหมอนั้นว่าทำอะไร ยืนกอดอกและยักคิ้วให้ฉันคะ ชัดเลย ชัดมากๆ พี่ มัน แกล้ง ฉัน :-(

" รับน้องวันแรกก็ไม่ได้กลัวอะไรอย่างที่คิดเลยเนอะ " หลังจากที่พวกพี่เค้าปล่อยพวกฉันสามคนก็เดินมาเอากระเป๋ากันที่โต๊ะก่อนจะคุยกันนิดๆหน่อย

" อืม " ฉันตอบเนยไป

" เป็นไรป้ะเนี่ย แอมป์ " เนยถามฉันสงสัยเห็นฉันทำหน้าเกนื่อยจิตมากๆแน่ๆ

" เปล่า " ฉันตอบมันไปถึงจะเหนื่อยมากๆจนไม่อยากจะพูดอะไรออกไปแล้วก็ตาม ก็ฉันนะโดนเยอะกว่าพวกมันอีก

" เอ่อจริง แกโดนพี่กันต์ลากไปไหนอ้ะ แล้วไปทำอะไรกัน " เมย์มันถาม อีนี่มันเห็นหรอ

" จริงดิ แกเห็นหรอเมย์ ฉันไม่เห็นจะเห็นเลย " แลแล้วเรื่องนี้จะไม่จบ

" เออดิว้ะ แกจะไปเห็นได้ไง มั่วแต่นั่งมองพวกพี่ว๊ากตาไม่กระพริบขนาดนั้น จะกลัวอะไรหนักหนา " ได้ข่าวว่าแกนั้นแหละที่เล่าให้เพื่อนกลัว

" พูดเกินไปแหละ ว่าแต่คนอื่นเมย์ก็เหมือนกันนั้นแหละ อย่าคิดว่าเราไม่เห็น " เอ้าเถียงกันเฉย

" เออ ๆ ชั่งเรื่องกลัวไม่กลัวไปก่อน สรุปไง พี่กันต์พาไปไหน " โยงเข้าเรื่องฉันเฉยเลย

" ทำโทษ ที่ช้าไปนั่งไม่ทัน จบนะ แล้วไม่ต้องเจาะรายละเอียดนะเหนื่อย อยากกลับบ้าน " ฉันสรุปและก็พูดดักคอเมย์ไว้ ถ้าไม่พูดดักไว้ก่อนเชื่อฉันเถอะต้องให้ฉันเล่าละเอียดกว่านี้แน่

" อย่างกับรู้ทัน โถ่ " เห็นไหมบอกแล้ว

" พูดถึงกลับบ้าน กลับกันยังไงอ้ะ " เนยที่เงียบอยู่นานพูดขึ้น

" เดี๋ยวพ่อมารับ " เมย์ตอบ

" ยังไม่รู้ แล้วเนยอ้ะ " ฉันตอบไปคือไม่รู้จะเดินกลับดีหรือจะนั่งพี่วินกลับหรือไงดี ถึงหอตะอยู่ใกล้ๆก็จริงแต่ตอนนี้ขาเริ่มจะล้า ไม่มีแรงเดินแล้ว

" เดี๋ยวแม่มารับ " ฉันก็เลยพยักหน้าให้ไป เหนื่อยเว้ยเหนื่อย ใครเข้าใจบ้าง

" งั้นพวกฉันไปก่อนนะ "

" อื้มๆๆ กลับดีๆนะ " ฉันตอบพวกมันไปหลังจากที่เดินมาถึงหน้ามอกันแล้ว คือพวกมันก็มีคนมารับกลับชีวิตดี๊ดี แต่ฉันละต้องกลับด้วนตัวเองไง นี่กว่าจะเดินมาถึงหน้าเกือบตา ขานี่อ่อนแล้วอ่อนอีกไม่ล้มก็บุญเท่าไหร่แล้ว

สุดท้ายก็ตัดสินใจเดินกลับคะ คือไม่ได้อะไรหรอกประหยัดตังคะ ตั้ง 30 เลยนะ 30นั้นอ้ะ ฉันสามารถกินข้าวได้ตั้งมื้อนึงเลยนะเว้ย ช่วงนี้กระเป๋าก็เบาๆอยู่ด้วยต้องประหยัดไว้ พูดถึงเรื่องกินก็หิวมาเลยเหะ แวะกินข้าวร้านอาการตามสั่งข้างหอดีกว่า หอที่ฉันอยู่นี่ก็ดีจริงๆนอกจากจะอยู่ใกล้มอแล้วยังอยู่ใกล้ร้านข้าวอีกถัดไปอีก2ซอยก็มีเซเว่นและก็ร้านกาแฟเล็กๆ คือง่ายๆ หอนี่อยู่ๆ ของกินอ้ะ เหมาะกับคนอย่างฉันที่กินเก่งจริงๆ ฮ่าๆๆ

" ป้าค่ะ เอากระเพาะไก่ไข่ดาว 1 ค่ะ " มาถึงโต๊ะก็สั่งเลยซิคะรออะไร หิวมากอ้ะบอกเลยใช้พลังงานเยอะมาก

" 2 เลยครับป้า " แต่พอฉันสั่งเสร็จก็มีคนมาสั่งต่อ สงสัยคงกินเหมือนกันละมั้งชั่งเถอะ ฉันไม่ได้สนใจอะไรมากไง คือเหนื่อยและหิวมากด้วยเลยไม่ได้สนใจกับคนที่มาสั่งแต่สนใจการหาโต๊ะนั่ง ยังดีที่มีโต๊ะว่างไม่งั้นได้วีนแตกแน่

" ไม่คิดจะสนใจคนอื่นบนโลกนี้บ้างรึไง " ใครอีกเนี๊ยะคนจะนอน ฟังไม่ผิดนะ ฉันนอนจริงฮ่าๆ ฟุบหน้าลงกับโต๊ะไง ขอพักสายตาแปปนึง แต่พอมีคนมาทักแบบนั้นก็ต้องเงยหน้าขึ้นไปมองอีกไง

" เห้ยพี่มาได้ไง " ให้ทายว่าเจอใคร พี่กันต์ค้า มาได้ไงว้ะ

" เดินมา " เอ่อขอบคุณ

" เห้ยแล้วนั่งทำไม ลุกออกไปเลย " อยู่ก็นั่งลงตรงกันข้ามกับฉัน บ้าป้ะเนี๊ยะ

" ได้แล้วค่ะ กระเพาะไข่ดาว 2 ที่ " ในระหว่างที่ฉันกำลังไล่ให้พี่มันลุกออกไปจากโต๊ะ พนักงานเอาข้าวมาให้ ตอนนี้รู้แล้วว่าใครเป็นตนสั่งต่อฉัน ก็ไอตานี่นี้ไง

" กินดิ มองหน้าฉันแล้วมันอิ่มรึไง " พอฉันเอาแต่มองหน้าเค้า เค้าก็พูดขึ้น หึ้ยอยากจะลุกออกไปนั่งโต๊ะอื่นแต่ติดตรงที่ว่าไม่มีโต๊ะว่างแล้ว นี่ติดว่าหิวอยู่หรอกไม่งั้นไม่กินไปแล้ว

" กี่บาทครับ " เมื่อฉันกับพี่มันกินกันหมายถึงกินข้าวอ้ะน้ะ เสร็จพี่มันก็เรียกพนักงานมาเก็บตัง

" จานละ 35 จ้ะ 2 จานก็ 70 บาท " ปกติกระเพาะมันจาก 30 แต่มีไข่ดาวด้วยไงเลยเป็น 35

" ครับเก็บที่คนนี้เลย " พี่มันพูดพร้อมชี้มาที่ฉัน เดี๋ยวนะเก็บที่ฉันคือไร

" เร็วดิพี่เค้ารออยู่ " งงอยู่พี่มันเลยเร่งพอหันไปมองหน้าพนักงานก็เจอสีหน้าประมาณว่า ' รีบจ่ายเถอะจะไปทำอย่างอื่นแล้ว ' อะไรประมาณนั้นฉันเลยต้องจ่ายไป สงสารพี่พนักงานเหอะเลยจ่าย

" ขอบคุณที่เลี้ยงนะ " พอพนักงานเดินออกไปพี่มันก็บอกขอบคุณ ขอบคุณเหี้ยไร ฉันไม่ได้จะเลี้ยงเว้ย

" ขอบคงขอบคุณอะไร ใครบอกจะเลี้ยง จ่ายมาเลย " ฉันพูดพร้อมแบมือไปตรงหน้าพี่มัน คือยังไงก็ต้องได้อ้ะ

แปะ !!

" โอ้ย!! ตีทำบ้าอะไรเนี้ย " จะเอาตังไว้ไม่แบมือไปให้ตี

" ก็นึกว่าให้ตี ไปแหละนะ เดี๋ยวคราวหลังจะเลี้ยงคืนแล้วกัน " แล้วก็เดินออกไปเลยจ้า

" เห้ยอย่าพึ่งไปคืนตังมาก่อน " พอตั้งสติได้ฉันก็รีบโกยสัมภาระของฉันวิ่งตามพี่มันออกมา มาถึงหน้าร้านก็ไม่เจอพี่มันแล้ว

" โอ้ย !!! วันนี้มันเหี้ยไรว้ะ " ฉันพูดและขยี้หัวตัวเองไปด้วย ตังก็ต้องเสียไปฟรีๆ35บาท ไหนจะโดนทำโทษ โดนแกล้งอีก นี่มันวันซวยชัดๆ -_-'