8
1526 คำ
“แล้วเธอล่ะเป็นใคร เข้ามาอยู่ในงานนี้ได้ยังไง”
“ฉันก็เป็นเพื่อนกับลูกสาวเจ้าของไร่นี้ยังไงล่ะ ฟังแล้วอึ้งไปเลยใช่ไหม” เพลงพิณพูดอย่างอวดๆ แต่คนตรงหน้ากลับบิดปากมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า
“เป็นเพื่อนลูกสาวเจ้าของไร่แต่ทำท่าเหมือนเป็นเจ้าของไร่เสียเอง”
“อนาคตก็ไม่แน่” เฌอร์รินพูดบ้าง
“หมายความว่ายังไง” โทธวิทหรี่ตามองสองสาวอย่างสงสัย
“อนาคตเพื่อนฉันจะเป็นสะใภ้ของเจ้าของไร่นี้ยังไงล่ะ” เฌอร์รินพูดออกไป โมโหนักกับหน้าตาดูถูกของอีกฝ่าย โทธวิทหัวเราะลั่น กราดมองทั้งสองตั้งแต่หัวจรดเท้า
“หัวเราะอะไรของนาย” เฌอร์รินถามกลับเมื่อเห็นอีกฝ่ายหัวเราะ
“คิดว่าจะหวังรวยทางลัด เกาะผู้ชายรวยๆ กินรึไง ผู้หญิงเดี๋ยวนี้ไร้สมองนะ”
“ฉันไม่ได้หวังจะเกาะใครกิน” เพลงพิณโกรธเพื่อนเหมือนกันที่พูดแบบนั้นออกไป เธอไม่ชอบให้ใครมาดูถูกที่สุด เพราะคนอย่างเธอยืนหยัดมาด้วยตัวเองตลอด
“เหรอ... หน้าตาบอกยี่ห้อว่าผู้หญิงหวังรวยทางลัด”
“นี่นาย นายก็หน้าตาบอกยี่ห้อเหมือนกันว่าพวกโจรเถื่อน นี่เข้ามาในงาน หวังอะไรล่ะ” เพลงพิณอยากจะตบปากเขานัก คนอะไรปากเสียปากร้ายที่สุด
“แล้วแต่จะคิด” เขายักไหล่ไม่แยแส
“แล้วแต่จะคิดงั้นเหรอ” เพลงพิณทวนคำอย่างหมายมาด
“จะทำอะไร” โทธวิทหรี่ตามองคนตรงหน้า เธอเป็นผู้หญิงแปลก ปกติไม่ค่อยมีใครกล้าต่อล้อต่อเถียงกับเขาถึงขนาดนี้มาก่อน เขามีแต่ผู้หญิงอยากเข้าใกล้ อยากทำความรู้จักและสานสัมพันธ์กันทั้งนั้น
“ทำอะไรนะเหรอ ช่วยด้วย ช่วยด้วยค่ะ หมอนี่เป็นโจรโรคจิตเข้ามาขโมยของในไร่ ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย” เสียงร้องขอความช่วยเหลือของเพลงพิณทำให้ทุกคนแตกตื่น คนงานวิ่งเข้ามาดูเหตุการณ์ก่อนจะถอยหนีแทบกระเจิง ในขณะที่คนถูกหาว่าเป็นโจรยืนเอามือล้วงกระเป๋าด้วยท่าทีแสนสบาย
เพลงพิณมองอย่างงุนงง ทำไมไม่มีใครกล้าทำอะไรเขาเลย ท่าทีกวนๆ แสนสบาย ผมยาวที่มัดรวบเอาไว้ด้านหลังทำให้วันนี้เธอเห็นใบหน้าเขาชัดเจน เครื่องหน้าของเขามันคุ้นเคยเสียจนทำให้เธอขมวดคิ้วเข้าหากัน หนวดเคราที่รกรุงรังทำให้มองเห็นหน้าเขาไม่ชัดนัก แต่ดวงตานั้นเหมือนใครคนหนึ่งที่เธอแสนจะคุ้นเคย
“เกิดอะไรขึ้นเพลง เฌอร์” เสียงของเพื่อนรักทำให้สองสาวหันไปมอง
“ก็หมอนี่ไง อีตาโรคจิตที่จะขับรถชนฉันกับยายเฌอร์ นี่ก็เข้ามาในงาน มาขโมยอะไรหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่เห็นคนงานของเธอไม่จัดการอะไรสักอย่าง หรือหมอนี่เป็นคนงานในไร่เธอ” เพลงพิณบอกเพื่อนเสียงระรัว
“คนนี้นะเหรอ” ตรีชฎากลืนน้ำลายลงคอติดๆ กันขณะมองหน้าพี่ชายคนรอง
“คนนี้แหละแก” สองสาวประสานเสียงกัน เห็นใบหน้าเหยเกของเพื่อนก็ขมวดคิ้วมองหน้ากัน ชักสงสัยว่าผู้ชายตรงหน้าเป็นใครกันแน่
“คนนี้น่ะเหรอ จริงๆ แล้ว เป็นพี่ชายฉันเอง พี่ชายคนรองน่ะ” ตรีชฎาพยักหน้าก่อนทำหน้าเหยๆ
“พี่ชายแกจริงเหรอ” สองสาวเพื่อนซี้ประสานเสียงพร้อมกันหันไปมองหน้าอย่างไม่ได้นัดหมาย
“จริง เฮียโท เป็นพี่ชายของเรา ชื่อจริงๆ ว่าโทธวิท” ตรีชฎาพูดเสียงอ่อย
“เพื่อนเราเหรอตัวเล็ก คบได้ไงเพื่อนประเภทนี้ อยากจับผู้ชายรวยๆ ทำผัว” โทธวิทโยกศีรษะน้องสาวคนเล็กไปมาอย่างเอ็นดู
“โธ่เฮีย พูดซะน่าเกลียดเชียว”
ตรีชฎาทำปากยื่นใส่พี่ชาย แอบเห็นอยู่ว่าเพื่อนรักทั้งสองก็สะดุ้งเหมือนกัน พอถูกกล่าวหาว่าอยากจับผู้ชายรวยๆ เธอรู้ดีว่าทำไมเพื่อนทั้งสองถึงไม่รู้จักพี่ชายของเธอทั้งคนโตและคนรองเพราะเธออยู่บ้านของป้า เวลาพี่ชายมาเยี่ยมมาหาก็ไม่เคยไปที่มหาวิทยาลัย เวลาเพื่อนทั้งสองไปที่บ้านป้าของเธอ ก็สวนทางกับพี่ชายและบิดามารดาตลอด เลยเห็นแค่รูปถ่าย เธอค่อนข้างจะสนิทกับเฌอร์รินและเพลงพิณเพราะว่าชอบเก็บตัวเหมือนๆ กัน ไม่ค่อยทำกิจกรรมหรือเฮฮากับเพื่อนฝูงนัก เรียกว่าพวกโลกส่วนตัวสูงทั้งคู่ ป้าของเธอก็ค่อนข้างหัวโบราณจึงไม่ค่อยปล่อยเธอไปไหนมาไหน ดังนั้นเฌอร์รินกับเพลงพิณเองก็ค่อนข้างเกรงใจป้าของเธอ จึงไม่ค่อยกล้าชวนเธอไปไหนมากนัก
“เสียงเอะอะโวยวายอะไรกัน” พ่อเลี้ยงชยุตม์เอ่ยถามเสียงเข้ม
“ไม่มีอะไรค่ะป๊า” ตรีชฎารีบไกล่เกลี่ยเมื่อเห็นบิดา
“แกอีกแล้วใช่ไหม หาเรื่องอะไรใครอีกล่ะ วันๆ ไม่ทำอะไรเหมือนหมาบ้าวิ่งไล่กัดคนอื่น” ชยุตม์ใส่ลูกชายคนรองอย่างไม่ไว้หน้า โมโหที่อกหักแล้วพานไปทั่ว ก็บอกแล้วว่าไม่ให้คบผู้หญิงไม่ดีคนนั้นก็ไม่ฟัง อกหักแล้วเป็นไงล่ะ นึกสงสารแต่ก็สมน้ำหน้ามันอยู่เหมือนกัน
“ป๊าคะ เป็นเรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อยเท่านั้นเองค่ะ ไม่มีอะไรแล้วจริงๆ นะคะ” ตรีชฎารีบห้ามทัพ บิดาของเธอกับพี่ชายคนรองชอบทะเลาะกันบ่อยๆ พูดจาไม่ค่อยลงรอยกัน แต่เธอก็รู้ว่าท่านรักพี่ชายของเธอมาก เพราะคาดหวังกับโทธวิทที่จะสืบทอดกิจการไร่มากกว่าพี่ชายคนโตที่เลือกเรียนแพทย์ และกลับมาเป็นหมอ ไม่ชอบอาชีพชาวไร่นัก พี่ชายของเธอก็เหมือนกัน เถียงกันเกือบตาย แต่ก็รักบิดาของเธอเหลือเกิน ดูจากการกระทำสวนทางกับคำพูดชัดเจน
“ผมทำไมครับ”
“นี่เมามาจากไหน ถึงหาเรื่องเพื่อนของน้อง” ชยุตม์ปวดหัวจริงๆ กับลูกชายคนนี้ เกเรมาตั้งแต่ไหนแต่ไร เขาบอกให้ไปทางซ้ายก็จะไปทางขวา บอกให้ไปข้างหน้าก็จะถอยหลัง เรียกว่ากับเขาคือไม้เบื่อไม้เมากันจริงๆ
“ก็ไวน์ในงานนั่นแหละ ป๊ารู้ไหมล่ะ ยายนี่น่ะจะจับผมทำผัว” โทธวิทเข้าไปกระชากมือของเพลงพิณเข้ามาหา หญิงสาวตกใจอ้าปากค้าง
“เฮียเมาก็ไปนอนซะ” ตรีชฎามองพี่ชายอย่างโกรธๆ ที่กล้ามาทำหยาบคายกับเพื่อนของเธอ
“นี่คุณปล่อยนะ”
“เมื่อกี้ยังบอกอยู่เลยว่าจะเป็นสะใภ้ของที่นี่”
“พวกเราหมายถึงพี่หมอต่างหาก ไม่ใช่เฮียเสียหน่อย” ตรีชฎาว่าให้
“พี่หมอเหรอ ฝันไปเถอะ” โทธวิทเสียงกร้าว
“อะ อะไรของคุณ” เพลงพิณมองพี่ชายเพื่อนอย่างหวาดๆ
“ผู้หญิงลอบจัดอย่างเธอต้องเจอกับผู้ชายอย่างฉัน พี่หมอน่ะดีเกินไป ตามไม่ทันเธอหรอก”
“นี่คุณ” เพลงพิณพยายามดึงมือหนี แต่เขากุมเอาไว้แน่น
“ปล่อยหนูเพลงเดี๋ยวนี้ ถ้าแกยังเมาอาละวาดไม่รู้เรื่องแบบนี้” ชยุตม์เริ่มโมโหลูกชายคนรองมากขึ้น โทสะแล่นเป็นริ้วๆ
“เธออยากเป็นสะใภ้ของที่นี่มากนักใช่ไหม งั้นฉันจะจีบเธอแหละ ยายไม้กระดาน” เขาประกาศก้อง เพลงพิณได้แต่อ้าปากค้าง และยิ่งตกใจเข้าไปใหญ่เมื่อถูกเขาบดจูบลงมาอย่างหนักหน่วง
“อือๆๆ” เธอทุบแผ่นหลังของเขาอย่างตกใจ ไม่คิดว่าเขาจะทำแบบนั้น
“ป๊า ผมจะจีบยายนี่เอาทำเมีย ป๊าเตรียมอุ้มหลานได้เลย” เขาพูดกับบิดา ก่อนจะเดินจากไป เพลงพิณหน้าแดงจัด ได้แต่ยืนอึ้ง ไม่คิดว่าจะเจอคนเถื่อนๆ แบบโทธวิท ชยุตม์กับตรีอัปสรเอ่ยขอโทษเพลงพิณยกใหญ่ แต่หญิงส่ายบอกว่าไม่เป็นไร เธอหันกลับไปมองทางเดินที่ชายหนุ่มเพิ่งเดินจากไป
อีตานั่นปล้นจูบเธอเป็นคนแรก...
“เพลง เพลง แกโอเคไหมเพื่อน” เฌอร์รินเข้ามาสะกิดเพื่อน เมื่อเห็นเพื่อนยืนแข็งค้าง
“ฉัน โอเคดี” เพลงพิณรู้สึกเหมือนกับตัวเองเพิ่งหาเสียงเจอ
“พี่ชายแกยิ่งกว่าพระเอกนิยายยายเพลงอีก” เฌอร์รินหันไปพูดกับตรีชฎา
“ยิ่งกว่ายังไงแก”
“ก็ดิบๆ เถื่อนๆ ร้ายๆ แต่ยายเพลงชอบ โอ๊ย! หยิกฉันทำไมย่ะ”
“ใครบอกว่าฉันชอบกัน” เพลงพิณค้อนเพื่อน
“อ้าว... นึกว่าแกชอบแบบนี้ เห็นชอบเขียนแบบนี้ พี่ชายยายตรีท่าทางจะตรงไปตรงมาซะด้วย แกเสร็จแน่ๆ” เฌอร์รินล้อเลียน
“เสร็จอะไรของแก”
“เฮียโทบอกว่าจะจีบแก แกก็เตรียมตัวให้เขาจีบไง แต่ดูท่าว่าแกจะแพ้ราบคาบ”
“ไม่มีทางฉันไม่ชอบคนเถื่อนๆ แบบนั้นหรอก” เพลงพิณพูดไม่เต็มเสียงนัก
- ผู้เขียน
